🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
*တီေတာင္……တီးေတာင္……*
"သမီးေရ……ဘဲတီးသံၾကားတယ္
သြားၾကည့္လိုက္အံုး"
"ေဖေဖ ေစာျပန္လာလို႔ေနမွာကိုေမေမကလဲ"
"ညည္းအေဖက ဒီေန႔ေနာက္က်မယ္ေျပာသြားတယ္ေလ
ဧည့္သည္ထင္တယ္ သြားၾကည့္စမ္းပါေအ"
"ဟုတ္…ဟုတ္……"
ၾကယ္စင္ ဧည့္ခန္းမွာ အေျဖလႊာေတြ စစ္ေဆးေနရာကထလိုက္ရသည္။
အခုဆို ေကာင္းကင္ထြက္သြားတာလဲ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ရွိလို႔
ၾကယ္စင္လဲ အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။
ဆရာမလုပ္တာဝါသနာမပါေသာ္လည္း မိန္းကေလးဆိုတာ ေက်ာင္းဆရာမနဲ႔အလိုက္ဖက္ဆံုးဆိုသည့္ ေဖေဖ့ေၾကာင့္ လုပ္လိုက္ရသည္။
ေကာင္းကင္က ေဖေဖ့ဆႏၵကိုမျဖည့္ဆည္းသြားတာမို႔ ၾကယ္စင္ကပါ ဆန္႔က်င္ေနရင္ ေဖေဖစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေတာ့မည္။
အခုေတာင္ ေကာင္းကင္ျပန္မလာတာ သူ႔ေၾကာင့္ဆိုျပီး
တခါတေလ ေမေမနဲ႔ၾကယ္စင္မသိေအာင္ ငိုေနတက္ေသးသည္။
ၾကယ္စင္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေတြ႔။
အိမ္ထဲျပန္ဝင္မည္လုပ္ေတာ့မွ တံခါးအကြယ္ကေန လူရိပ္ထြက္လာသည္။
"ေကာင္း…ေကာင္းကင္"
"မမ"
ျပန္လာမည္ဆိုတာ သိေသာ္လည္း ျဗဳန္းစားၾကီးေတာ့မထင္ထားမိ။
အနည္းဆံုး ျပန္လာခါနီးရင္ ၾကယ္စင့္ကိုေတာ့ ဆက္သြယ္မယ္ထင္ခဲ့သည္။
ေကာင္းကင္လက္ဆြဲထားသည့္ အရိပ္ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့
ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးက ၾကယ္စင့္ကို ျပံဳးျပေနသည္။
တကယ္ပဲ ေကာင္းကင္ ကေလးေမြးခဲ့တာလား။
ဝမ္းသာလြန္းသည့္ စိတ္ေၾကာင့္ တံခါးအျမန္ဖြင့္ကာ ကေလးမေလးအား ေကာက္ေပြ႔လိုက္သည္။
"လူဆိုးေကာင္ ငါ့တူမေလးလား ဒါက"
"အင္း"
"လာအိမ္ထဲဝင္မယ္"
ေကာင္းကင္ကို မဆူအားေသးဘဲ တူမေလးကိုခ်ီကာ အိမ္ထဲအရင္ဝင္လာခဲ့သည္။
"ဟဲ့ လာေလ ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ"
"က်ေနာ္ မရဲလို႔ပါ"
