🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
"ခန္႔တည္ေပ်ာ္ေနတယ္အဖြား"
"ေပ်ာ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ လႊတ္ထားေပးရမွာလားေျမးၾကီး
ဒါဘယ္ေလာက္ေတာင္ရွက္စရာေကာင္းလဲ"
ၾကည္ႏူးပို႔ေပးသည့္ ဓာတ္ပံုေတြကို အဖြားအားျပကာ
နားခ်ေသာ္လည္း တိုးတက္မႈေတာ့မရွိ။
သဘာဝမဟုတ္တဲ့လက္ထပ္ျခင္းက အဖြားအတြက္
ရွက္စရာတစ္ခုအျဖစ္သာ ျမင္ေနသည္။
"ေျပာင္းလဲပစ္လို႔မွမရေတာ့တာ
ဒီအတိုင္း လက္ခံေပးလိုက္ပါလားအဖြားရယ္
ျပီးေတာ့ ကေလးက ခန္႔တည္သမီးဆိုတာ အဖြားေသခ်ာသိထားျပီးျပီပဲေလ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္အတြက္လဲ စိတ္ပူစရာမရွိဘူး ေကာင္းကင္က ကေလးေမြးနိုင္တာပဲမို႔ေလ"
"ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္လိုက္တာက
လူကဲ့ရဲ႕စရာပဲေျမးၾကီး အခုကိစၥကို ကုမၼဏီရွယ္ယာရွင္ေတြသိသြားရင္ အဖြားတို႔ကုမၼဏီ နာမည္ပ်က္ေတာ့မွာ"
"အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ျငင္းတာဆိုရင္ မျငင္းပါနဲ႔လားအဖြား
ုကုမၼဏီဖ်က္သိမ္းလိုက္ရင္ေတာင္ က်ေနာ္ၾကိဳးစားျပီး ျပန္ယူမွာမို႔ စိတ္မပူေစခ်င္ဘူး အဖြားတို႔မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္အတြက္လဲ ေတြးၾကည့္ရင္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာပဲမဟုတ္လား"
"ဘယ္လိုေျမးၾကီး ဘာကမ်ားဂုဏ္ယူစရာေကာင္းေနလို႔လဲ"
"ဟုတ္တယ္ေလ အဖြားရဲ႕ မ်ိဳးရိုးျမင့္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ေပးတာထက္ ပိုျမတ္တဲ့ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္တာ ပိုေကာင္းတယ္မဟုတ္ဘူးလား က်ေနာ္ေတာ့ အဲ့လိုပဲေတြးတယ္အဖြား"
"ခက္လိုက္တာေျမးၾကီးရယ္
အဖြားေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွသေဘာမတူနိုင္ဘူး
အခုမင္းညီဘယ္မွာရွိလဲ ေျမးၾကီးသိတယ္မဟုတ္လား"
"သိရင္ေတာင္ က်ေနာ္မေျပာဘူးအဖြား
က်ေနာ့္ညီကို သူေပ်ာ္တဲ့ဘဝမွာပဲေနေစခ်င္တယ္"
"အဖြားအရိပ္ကေနထြက္သြားတာနဲ႔ မင္းတို႔ဘဝေကာင္းစားမယ္ထင္လို႔လား ပင္ပန္းဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ကို အၾကာၾကီးခံနိုင္မယ္ထင္လားေျမးၾကီး"
"က်ေနာ္က မခံနိုင္ရင္ေတာင္
ခန္႔တည္ကေတာ့ ဆင္းရဲမဲ့လမ္းျဖစ္ေနလဲေရြးလိမ့္မယ္အဖြား သူ႕သမီးနဲ႔ေကာင္းကင္ရွိတယ္ဆိုရင္ေလ
ဟင္း……က်ေနာ္တစ္ေယာက္လံုး အဖြားကိုေရြးခ်ယ္ထားျပီပဲ ခန္႔တည္ကိုေတာ့ လႊတ္ထားလိုက္ပါေတာ့လားအဖြား"
