🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
"အကို"
သတိတရရွိေနခ်ိန္မွာ အမွတ္တမဲ့ေပၚလာတဲ့အကိုက ေမွာ္ဝင္နတ္သားတစ္ပါးလိုပဲ။
ေကာင္းကင္ကပဲ စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ ျမင္ေနခဲ့တာလား။
တကယ္ပဲ အကိုကေကာင္းကင္ေရွ႕မွာေရာက္ေနခဲ့တာလား။
"ေဖေဖ"
ေဟာ…အကိုခ်ီထားတဲ့သမီးငယ္ကပါ ေကာင္းကင္ကိုေခၚေနျပီမို႔
ဒါဟာအိပ္မက္ေတာ့ မျဖစ္တန္ရာ။
"ေကာင္းကင္ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ
လာေလ"
အကိုကျပံဳးရင္း လက္ယက္ေခၚေနျပန္သည္။
တစ္ေန႔ေလးမေတြ႔ရတာေတာင္ က်ေနာ္ေသေလာက္ေအာင္လြမ္းတာမို႔ အကို႔ကို ေငးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။
ေနရာကမေရြ႕နိုင္သည့္ ေကာင္းကင္စီကို အကိုကသမီးငယ္ကိုခ်ီျပီးေရာက္လာသည္။
"ဘာေတြကအဲ့ေလာက္ေငးစရာျဖစ္ေနတာလဲေကာင္းကင္ရာ"
လက္ဖ်ားကိုလာထိသည့္ အကို႔လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕အထိအေတြ႔။
ႏွလံုးသားက အဆက္မျပတ္ခုန္ေပါက္လို႔။
က်ေနာ္ရင္ခုန္လြန္းျပီးေသေတာ့မွာမ်ားလားအကိုရယ္။
"တကယ္ အကိုလားဟင္"
"အဟြန္း……ဟုတ္တယ္ ကိုယ္……မင္းတစ္ေယာက္ထဲရဲ႕အကို"
က်ေနာ္ေတာ့ ေနရာမွာပင္ႏွလံုးခုန္းရပ္ေတာ့မလားပဲ။
ျပဳစားလြန္းျပန္ျပီအကိုရယ္။
က်ေနာ္အရူးရင့္သြားရင္ တာဝန္ရွိသူက အကိုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဗ်။
"ေဖေဖ ကားေပၚတက္ေတာ့ေလ
သမီးဗိုက္ဆာပါတယ္ဆို"
ဟုတ္ပါရဲ႕။ တံခါးဖြင့္ေပးထားတဲ့အကို႔ကိုပဲေငးေနမိတာ အရာရာကို တေမ့တေဆြးျဖစ္လို႔။
"ကားထဲဝင္ ကေလးကိုမင္းေပၚထိုင္ခိုင္းမယ္ေနာ္"
ကားတံခါးစီက အကိုလက္ေတြဟာ ေကာင္းကင္ဆံပင္ေတြထက္
ဖြဖြေလးေနရာယူလာျပန္သည္။
အကိုလုပ္တဲ့ အျပဳအမူတိုင္းကို က်ေနာ္ရင္ခုန္တယ္ဗ်။
ႏူးည့ံလြန္းတာ လူတိုင္းအေပၚအကိုဆက္ဆံေနက်အျပဳအမူလား။
ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ့္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္လား။
