🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
"ဒယ္ဒီေရ………ေဖေဖက……"
အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္သည့္ သမီးကို ေကာင္းကင္အမိအရလွမ္းပိတ္ရသည္။
"တိုင္မွာ ေဖေဖက မတည့္တာေတြစားတာ"
"သမီးရယ္ နည္းနည္းေလးပဲစားမွာပါ
တိတ္တိတ္ေနေနာ္"
"မရဘူး……ဒယ္ဒီ ေဖေဖက မတည့္တာေတြခိုးစားေနတယ္"
ေျပာမရသည့္သမီးအား ေကာင္းကင္ ဘုၾကည့္ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။
ထမင္းစားခန္းသို႔ အေျပးေရာက္လာသည့္ အကိုက
ေကာင္းကင္စားေနသည့္ ပန္းကန္ကိုဆြဲသိမ္းေတာ့သည္။
"ေကာင္းကင္ရာ ကိုယ္ေရေလးေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ခ်ိဳးပါရေစကြာ"
"ဘယ္သူကတားေနလို႔လဲ အကို႔သမီးကိုေခၚသြား
က်ေနာ္သူ႔မခ်စ္ေတာ့ဘူး"
"ၾကည့္ သမီးကိုျပန္ျပီးစိတ္ေကာက္တာလား
မတည့္တာစားလို႕ သမီးကေျပာတာေလ
ထထ အျပင္ထြက္ရေအာင္ ၾကည့္အံုး လူကလဲေခ်ြးေတြခ်ည္းပဲ"
"ဒီေကာင္မေလး ေက်ာင္းဆယ္ရက္ပိတ္တာမေကာင္းဘူး
သြား ေမေမတို႔အိမ္ျပန္ေတာ့"
"ျပန္မွာေနာ္ ျပီးမွ ေဖေဖပဲလြမ္းလိုက္တာ
သမီးေရလာခဲ့ပါအံုး မေခၚနဲ႔"
လူဆိုးေလးကိုေတာ့ ခန္႔တည္ေရာ သမီးပါ မနိုင္ၾကပါ။
ေရခ်ိဳးတုန္းခဏ သမီးကိုေသခ်ာမွာထားခဲ့တာေတာင္ ငံျပာရည္အစပ္ခ်က္ေတြကို သူေလးကရေအာင္စားလိုက္ေသးတာ။
7လဆိုသည့္ ဗိုက္ကအေတာ္ေလးထြက္ေနျပီမို႔
အက်ီ ၤပြပြၾကီးဝတ္ထားေတာ့ လူကပုလံုးလံုးေလးျဖစ္လို႕ေနသည္။
"ဗိုက္ျပည့္လိုက္တာ လမ္းေတာင္မေလ်ွာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ကိုယ္ခ်ီပါ့မယ္ အခ်ြဲေလးရယ္
စားခ်င္တာစားလိုက္ရေတာ့ ရုပ္ကေနာ္ ကိုင္ေပါက္ပစ္ခ်င္စရာေလး"
"အကိုေနာ္ ဘာလဲဗိုက္ပူဆိုျပီး ျငိဳျငင္ခ်င္တာလား
မခ်ီခ်င္မခ်ီနဲ႔ အဖြားကိုသြားတိုင္မွာ ဗိုက္ၾကီးသည္ကို လမ္းေလ်ွာက္ခိုင္းပါတယ္ဆိုျပီး"
"ဟား……ေကာင္းကင္ရာ ေမာင္ဗိုက္ကလမ္းေလ်ွာက္တာပိုေကာင္းတာေပါ့ အဖြားက ေကာင္းကင္ကိုပဲဆူမွာ
မယံုရင္သြားတိုင္ၾကည့္"
