🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
ေႏြးသြားသည့္ ပါးျပင္ကိုျပန္စမ္းကာ ေကာင္းကင္အကို႔အား
မ်က္လံုးျပဴးျဖင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
"အဲ့ေလာက္ေတာင္ လန္႔စရာေကာင္းေနတာလားကြာ"
"အိမ္…အိမ္ေရွ႕ၾကီးမွာေလ……အကိုမေကာင္းဘူး"
"ဘယ္သူမွမျမင္ပါဘူး မင္းအမလဲ အိမ္ထဲဝင္သြားျပီ
မင္းကိုျမင္တာနဲ႔အသဲယားေနမိလို႔"
"က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ၾကီးေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"ေပါက္မထြက္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကိုအေျဖေပးေတာ့ေလ"
"က်ေနာ့္မွာသက္ဆိုင္သူရွိတယ္ေလ"
ကားကိုစထြက္ရင္း အကိုကအဓိပၸာယ္ပါသည့္အျပံဳးတစ္ခုကိုဖန္ဆင္းသည္။
ေကာင္းကင္ရဲ႕ႏွလံုးသားတည္ရွိရာ သြားတက္ေလးေတြက ၾကည့္ေကာင္းစြာေပၚလာျပန္သည္။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္သြားတက္ပါေနတာ တစ္မ်ိဳးေပမဲ့ အကိုနဲ႔ေတာ့ လိုက္ဖက္လြန္းသည္။
"အဲ့လူကို ကိုယ္ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔"
"မရဘူးဗ်"
"ဘာလို႔လဲ ကိုယ္ကသူနဲ႔ေတြ႔ျပီး ေကာင္းကင္ကိုေပးပါဆိုျပီး
ေတာင္းမလို႔ေလ"
"အဲ့လူကို က်ေနာ္မွမသိတာ"
"ကိုယ္လိုက္ရွာရမလား"
"ဟင့္အင္း မရွာပါနဲ႔ အခုလိုေျပာျပတာကေတာင္
က်ေနာ့္လ်ွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြအကုန္ေပၚေနျပီဗ်"
"ဘာလို႔ လ်ွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြေျပာျပတာလဲ
လ်ွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ဆိုတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲထိန္းသိမ္းထားရတာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြေျပာမွ အကိုက က်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ေတာ့မွာေလ"
"ဘယ္သူကေျပာလဲ ေကာင္းကင္ကိုမခ်စ္ဘူးလို႔
လံုးဝေနာ္ ကိုယ္မင္းကိုအခ်စ္မေလ်ာ့ဘူး ေနာက္ျပီး မင္းမသိတဲ့ မင္းရဲ႕လ်ွိဳ႕ဝွက္ခ်က္ရွိေသးတယ္"
"ဗ်ာ……က်ေနာ့္လ်ွိဳ႕ဝွက္ခ်က္"
"အင္း ေနာက္ေတာ့သိလိမ့္မယ္ အခုေျပာ
သက္ဆိုင္သူဆိုတဲ့ အဲ့ဒီလူကို ကိုယ္ရွာရမလား
ဒါမွမဟုတ္ ေကာင္းကင္ကိုယ္တိုင္ရွာမလား"
