🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
ေဒၚမိုးျမင့္နိုင္ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ေနခိုက္ ပုခံုးေပၚကိုဖြဖြလာထိသည့္ တစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္္ိေတာ့ ေျမးငယ္၏သမီးဟုေျပာရမည့္ ကေလးမေလးျဖစ္ေနသည္။
"ဖြားဖြား သမီးႏွိပ္ေပးခ်င္လို႔"
"ရတယ္ တျခားမွာသြားေဆာ့ေန"
"ဟင့္ ဖြားဖြားက သမီးကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးလား
ဟိုတခါတုန္းကေတာင္ ခ်စ္စရာေလးလို႔ေျပာျပီး"
မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ ေျပာသည့္ကေလးမေလးေၾကာင့္
စိတ္ေလ်ွာ့ခ်လိုက္ရသည္။
ကေလးကိုစကားမာကာမေျပာခ်င္ေသာ္လည္း
ထိုကေလး၏ဖခင္ျဖစ္သူကို မိမိမွလက္မခံနိုင္ေသးသည္ကို။
"ကေလး တစ္ေယာက္ထဲ ေအာက္ဆင္းလာတာလား
ညည္းဒယ္ဒီေရာ"
"ဒယ္ဒီက ေဖေဖေနမေကာင္းလို႔ ေဆးတိုက္ေနတယ္"
ေနမေကာင္းဘူးဆိုသည္မို႔ ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲေတြးမိေသးသည္။
တစ္မနက္ခင္းလံုးထိုေကာင္ေလး မျမင္ပါဘူးေအာက္ေမ့မိတာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ကိုး။
"ညည္းေလး ေဖေဖကဘာျဖစ္တာတဲ့လဲ"
"ကိုယ္ေတြပူေနတာဖြားဖြား ေဖေဖ့ေၾကာင့္ဒယ္ဒီလဲ မအိပ္ရဘူး အဖ်ားခဏခဏတက္လို႔တဲ့"
အဖ်ားတက္ေနတာကို ဆရာဝန္ျဖစ္ေသာ မိမိေျမးငယ္က
သက္သာေအာင္မလုပ္ေပးနိုင္ေသးတာလား။
အိမ္မွာေဆးပစၥည္းမစံုရင္ေတာင္ ေဆးရံုေခၚသြားသင့္သည္မဟုတ္လား။
ဒီကေလးေတြ တမင္မ်ား ေပကပ္ေနၾကသလား။
"ရျပီ ရျပီ ကေလး……မနွိပ္နဲ႔ေတာ့
ဖြားဖြားကို ဖုန္းယူေပးမလား"
"ဟုတ္ ယူေပးမယ္ဖြားဖြား
ေဖေဖကမွာထားတယ္ ဖြားဖြားသေဘာက်ေအာင္ အကုန္လုပ္ေပးရမယ္တဲ့"
ကေလးမေလးက ေျပာလဲေျပာရင္း
စားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ ဖုန္းကိုယူလာေပးသည္။
ကေလးငယ္၏ ယဥ္ေက်းတက္မႈေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလး သြန္သင္မႈေကာင္းမွန္းသိသည္။
"သြားေဆာ့ေခ်ေတာ့ ဖြားဖြားဖုန္းဆက္စရာရွိလို႔
တိုးတိုးေနေနာ္"
