🌺ေႏွာင္တြယ္ရစ္ေသာၾကိဳး🌺
"သူေ႒း ဧည့္သည္ေရာက္ေနပါတယ္ရွင့္"
"ဘယ္သူလဲ"
မင္းရန္နိုင္ ေန႔လည္စာသြားစားခါနီး အတြင္းေရးမွဴးကလာေျပာသည္။
"Diamond ကုမၼဏီက မၾကည္ႏူးပြင့္ပါ"
ၾကည္ႏူးနဲ႔ကြာရွင္းထားတာ ကုမၼဏီကလူေတြသိတာမို႔
ဇနီးလို႔ေတာ့မေျပာေခ်။
"အင္း ငါထြက္လာခဲ့မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့သူေ႒း"
ၾကည္ႏူးကိုယ္တိုင္လာတယ္ဆိုေတာ့ ဘာကိစၥမ်ားပါလိမ့္။
မသက္ဆိုင္ေတာ့သည့္ ဇနီးကိုေတြ႔ရဖို႔အေရး မင္းရန္နိုင္ ရင္ခုန္ေနမိတာေတာ့အမွန္ပင္။
ခန္႔တည္တို႔အိမ္ျပန္လာျပီး တစ္ပတ္ေလာက္အထိ
ၾကည္ႏူးကိုသြားမေတြ႔ဘဲ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ခဲ့သည္။
အစစအရာရာနားလည္ေပးသည့္သူမက အဖြားနဲ႔သာ
ျပသနာမျဖစ္ရင္ ကိုယ့္အေပၚေသခ်ာေပါက္ သစၥာရွိေပလိမ့္မည္။
ခ်စ္တက္လာသည္ဆိုရေလမလား။
ၾကည္ႏူးကို အျမဲလိုေတာ့သတိရေနမိသည္။
"ၾကည္ႏူး"
"ေအာ္ ကိုမင္း ေန႔လည္စာသြားစားေတာ့မလို႔လား"
"အင္း"
"စကားခဏေျပာခ်င္လို႔ အခ်ိန္ရလား"
"ရပါတယ္ ၾကည္ႏူးလဲေန႔လည္စာလိုက္စားေလ"
"ဟုတ္"
ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလ်ွုာက္ရင္း သူမလက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့ လွည့္ၾကည္လာျပီး ဘာမွေတာ့မေျပာ။
"ၾကည္ႏူး ကုမၼဏီအထိလာတယ္ဆိုေတာ့
ဘာအေရးၾကီးတာရွိလို႔လဲ"
သူမပန္းကန္ထဲဟင္းထည့္ေပးရင္းေမးလိုက္သည္။
"ကိုမင္းမလာလို႔ ၾကည္ႏူးကလာေတြ႔တာေလ
စိတ္ကုန္သြားျပီလားသိခ်င္လို႔"
"စိတ္ကုန္တယ္ ကိုယ္က"
"အင္း ခါတိုင္းဆို ၾကည္ႏူးစီေရာက္လာတက္တယ္ေလ
ၾကည္ႏူးထြက္မေတြ႔ရင္ေတာင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျပန္တာကို
ဒီတစ္ပတ္လံုးေပၚမလာေတာ့ ၾကည္ႏူးကိုစိတ္ကုန္သြားျပီထင္လို႔"
"မဟုတ္တာ ကိုယ္ကဘာကိစၥစိတ္ကုန္ရမွာလဲ
ကိုယ္စဥ္းစားစရာေလးရွိေနလို႔ပါ ခန္႔တည္တို႔လဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနလို႔ေလ"
