ONE SHOT COMPILATION | MIXED GENRES

When sparks, end.

WHEN SPARK, ENDS.
ni: Binibining Efrelyn

"Kristen!" Sigaw ng lalaking kaharap ko ngayon.

"Ano ba Spark! Can you just please give me time na wala ka sa paningin ko?! Naririndi na ako sayo! Alam mo ba yun?" I sarcastically said with an annoyance in my voice.

"I know! But please believe me that you need me! Kris, Please listen on me and just understand me!" The heck! Bakit ba lagi niyang sinasabi that God gave me this fucking man infront of me?! Who the hell he is? E, nakita ko lang naman siya sa isang dalampasigan noong isang gabi and he's really weird. Ni ayaw nga magpahawak hmmp! Sabayan pa ng name na parang pangbaliw. Spark! Sparkling.

"Shut up. I don't even know you well!" sagot ko dito sabay balik sa ginagawa ko. Naiinis na ako! Kulit ng kulit sakin akala mo naman kung sino.

"But I know you. Bigay ako ng langit sayo and I will save your life, soonest!" we've been together since last month and Ewan kung bakit napagaan ang loob niya sa mga magulang ko. Enjoy na enjoy sil dito sa tangang 'to, samantalang ako inis na inis na dito.

"What are you talking about?! Can you just leave me alone right now? I need space from anybody! as in, NOW!" agad din itong tumakbo papalayo. Fuck! Life is fucking me again. Sino ba kasi 'to? Tss. Kahit address ng bahay hindi alam. O baka naman takas mental 'to?!

-

"Yeheeeeey I won a teddy bea----" makikipag-apir na sana ako kay Spark kaso walang emosyon ang nasa mukha niya at umiiwas ito sa katawan ko na tumama sa kanya. Ano bang Mali sa akin?

"C-congrats!" bati nito. Naalala ko rin bigla, hindi pala kami bati. Pero inaya ko siyang pumunta dito sa plaza kasi boring din sa bahay at walang tao. Umalis sina Mama.

"Bati tayo?!" I sarcastically ask before leaving him alone. Gusto ko sana siyang banggain dahil sa inis pero dahil sa pag-iwas niya, muntik pang matumba ang poste na tinamaan ko. Psh! Ang sabi ko, si Spark babanggain ko. Hindi yung poste hinayupak! Kahit kailan talaga, wala na siyang naiambag sa buhay ko.

-

"Give me that fucking umbrella!" sigaw ko sa kanya ng biglang umulan. Imbis na ako ang papayungan niya, e siya pa ang nagpayong mag-isa.

"G-get your own...I can't share with you..." bulong nito. I just rolled my eyes at hinablot ang payong. Bigla akong nakuryente and fuck! it's happening again. Electric Man ata 'to? nakakapansin na ako dito e.

"What's with you?! Akin na nga kasi yang payong!" Sinusubukan kong agawin ang payong pero hindi ko talaga nakukuha sa kanya. Hanggang sa nabasa na ako ng tuluyan ng ulan at siya naman parang nanghihina ang katawan habang pumupunta sa gilid upang hindi mabasa.

"BAHALA KA SA BUHAY MO HINAYUPAK KA! SANA HINDI NALANG KITA PINULOT AT DINALA SA BAHAY KUNG GANITO LANG DIN NAMAN PALA ANG GAGAWIN MO SA 'KIN! HAHAYAAN MO LANG AKO NA MABAS----b-bakit ka nakangisi?" hiningal ako do'n ah. Sigaw ako ng sigaw dito para lang marinig niya ako tapos mapapatigil nalang ako dahil sa ngiti niya? Pffft. I'm now pissed off. He's fuckingly irritating!

"nothing.... Masama ba?" I raised my eyebrows and my arms arched.

"Yes sir! At alam mo yung masama? Yung hindi ka gentle men! Ew... Sinong magkakagusto niyan sayo kung ganyan ka? Hello?! Kahit ako? Hindi ako magkakagusto sa isang katulad mo na halos wala na atang madamang kasiyahan sa mundo, katulad mo na halos walang emosyon ang makikita sa mukha m---"

"Bakit? 'di mo ba ako gusto?" biglang tumila ang ulan at unti-unti nang nagpakita ang araw. That's why he closed the umbrella at lumapit sa 'kin. I remained silent and lefte unspoken of what he said. "Now, tell me.... Hindi ba Kristen?" He continued while getting closer on me. Napapaurong nalang ako habang humakbang siya palapit sa akin.