ONE SHOT COMPILATION | MIXED GENRES

Amnesia part 2

AMNESIA part 2
ni: Binibining Efrelyn

Bro?Anong sabi niya? 1 year ago na simula nong bumalik ala-ala niya? She really cheated on you?" gulat na gulat si Mark ng malaman niya ang tungkol sa 'min ni Alex. Kahit ako, di makapaniwala na magagawa niya sa 'kin to.

"Yes bro. She did! And more worst? Sa bestfriend ko pa. " I paused. Gusto kong magwala sa sakit, gusto kong magbigte dahil sa pout.

"Bro... Akala ko nga na sa mga movies ko lang mapapanood ang ganito! HAHA Akala ko 'di yung nangyayari sa totoong buhay. I wasn't prepared. I was fooled!" napabuntong hininga nalang ako dahil wala na akong ibang magawa kundi ang hayaan siya sa gusto niya.

"Bro, alam mo? 'Di ko inexpect na gagawin niya yun sayo! I'm not expecting na maghihiwalay kayo! Saksi kami kung gano niyo talaga kamahal ang isa't isa! Then, isang araw mababalitaan ko na lang na wala na kayo and pinagpalit ka niya?" umiling na lang ako. I'm disappointed with everything. Dati, takot na takot akong mawala siya pero ngayon, nong makita ko kung pano niya ako kadaling palitan? Parang nanglumo ako sa lahat ng bagay. Ganon ba ako kadaling palitan?

"Kahit ako man, gulat na gulat sa lahat! Bro? Alam ko naman na kapalit-palit ako pero 'di ko naman yata deserve na masaktan ng ganito diba?" my tears started to fall. The pain was eating me. My heart is beating slowly. My head and body are colliding. I can't stop myself, i can't skip sadness and tears.

"Bro, it's okay. Your tomorrow will still bloom without her!" he said. Pano? She's the flower of my garden, she's my life.

"I don't think so bro!" I just replied. Wala na, baon na baon na ako sa pighati at sakit.

Dati, Akala ko na mahal na mahal niya rin ako. Dati akala ko, mahalaga ako sa kanya. Dati, akala ko ako rin yung buhay niya but now? I realized I was really wrong. Akala ko lang pala ang lahat. Gusto kong tanggapin na ayaw na niya sa kin. Gusto na tanggapin na wala na siya, di na siya masaya sa 'kin. Gustuhin ko man pero mahirap! Kahit anong gawin ko, nandito talaga yung sakit e. 'Di ko maiwasan, tapos....best man pa ako sa kasal nila? Ganon po ako katanga.

Ilang araw ang lumipas, I tried not to be concern on her. I tried na hayaan siya na sumaya sa iba. Hanggang dumating ang araw ng kasal. Mabigat sa dibdib na masisilayan kong ikasal ang babaeng aking iniibig sa ibang tao. Mabigat at alam kong madudurog ako ng pino kapag nakita ko siyang sumaya sa iba. Ngunit ayun nga sa aking sinabi, kinakailangan kong maging masaya at kailangan kung pumunta for the last time. Ingingiti ang sakit, ipipikit para 'di pumait.

"Ready ka na bang masilayan siyang naglalakad sa simbahan pero sa ibang lalaki hihinto at sa ibang lalaki ikakasal?" Tanong sa 'kin ni Mama. Ina ko ba talaga to o ano? Diba dapat galit na galit siya kay Alex because of what she did? But why they are all here? Bakit? I hate them.

"Ma...Alam mo kung gano ko kamahal si Alex... Alam mo kung gano ako nasaktan dahil sa ginawa nila... But still, pupunta ako for the last time! Masakit pero kakayanin!" bigkas ko bago umalis ng kwarto. Eto na,Eto na ang pangyayaring iniiwasan ko sa buong buhay ko, ang makitang masaya ang taong mahal ko sa piling ng iba--at sa bestfriend ko pa.

"Okay guys! Be ready, the bride is here" reminder ng isang organizer. Pwumesto na ang lahat sa kanya-kanyang pwesto. Eto na, malapit na malapit na.

[Not sure if you knew this,
But when we first met,
I got so nervous I couldn't speak]

"Hi..I'm Zyron!" Pagpapakilala ko sa isang babaeng nakaitim sa aking tabi. Ang ganda ng ngiti niya. Ewan ko pero iba ang naramdaman ko sa oras na to. Iba ang pintig ng puso ko simula pa kanina. 'Di ko na matiis, gusto ko na siyang makilala.