The Kingdom Of Norland

KABANATA 12

Wala namang nagawa si Prinsipe Nesh nang sabihin kong siya na ang maghatid sa 'kin. Nagmaktol pa ito dahil labag sa loob niya. Hinihintay niya siguro kung sino sa tatlo niyang kapatid ang pipiliin kong maghatid sa 'kin. Nag-e-enjoy pa talaga siyang manood habang namumuo ang tens'yon sa pagitan ng mga kapatid niya. Kung alam ko lang ang daan pabalik sa palasyo, 'di na ako mag-aatubiling bumalik mag-isa.

Hinigit ko na ang kamay ni Prinsipe Nesh at iniwan ang tatlong Prinsipe.

"Bakit ako ang pinili mo? Hindi naman ako nag-aya na ihatid ka pabalik," usisa ni Prinsipe Nesh habang sabay kaming naglalakad.

Naabutan na kami ng dilim. Tinatahak na namin ang daan pabalik sa palasyo at ang dalang gasera ni Prinsipe Nesh ang nagsilbi naming ilaw. Kinuha niya ito sa kuwadra ng mga kabayo.

"Bakit naman hindi ikaw?" pamimilosopo kong tanong pabalik sa kaniya.

Huminto ito sa paglalakad kaya nagtaka ako at napahinto rin. "Huwag mong sabihing may paghanga ka sa 'kin?"

Napataas ako ng kanang kilay. Seryoso ba siya sa tanong niya?!

"Akala ko ay kay Ravi ka lang may lihim na pagtingin?" dagdag pa nito.

"Gaya ni Prinsipe Dern ay makapal ka rin pala," bulong ko.

"May sinasabi ka?"

"Wala, ah! Saka wala akong paghanga sa 'yo o kahit na sino sa iyong mga kapatid," mariin kong wika.

Kung may paghanga man akong naramdaman kay Prinsipe Ravi, 'yon ay katiting lamang. Humahanga lang ako dahil sa angking kagwapuhan at busilak ng puso niya, 'yon lang at wala na. Hindi ako p'wedeng magkagusto sa kaniya dahil unang-una pa lang, bawal na. Isa pa, ikakasal na siya. Nakita ko rin kung gaano niya kamahal si Haya Kaira. Masaya ako para sa kanilang dalawa.

Matapos kaming makabalik ni Prinsipe Nesh sa palasyo, tumulong agad ako sa paghahanda ng hapunan. Hindi naman na ako tinanong pa ni Kharim Celia at Ysabelle tungkol sa pangangabayo namin nila Prinsipe Ravi at Prinsipe Nesh. Pagkatapos ng gawain sa kusina, agad na akong dumiretso sa aming silid ni Kharim Celia. Kumuha ako ng towel at damit pang-tulog at saka dumiretso sa lawa para maligo. Ang kati kasi ng katawan ko dahil sa ipo-ipo na nangyari kanina sa gitna ng kagubatan. Natuyuan din ako ng pawis kaya kailangan ko talagang maligo ulit.

Umapak na ako sa lawa at ramdam ko ang lamig ng tubig. Sanay naman na ako maligo na ganito kalamig. Nakasuot lamang ako ng manipis na sando dress na ginagamit kong panloob sa t'wing magsusuot ako ng hanbok. Malakas ang loob kong maligo sa ganitong kasuotan dahil gabi na at wala nang mga nagagawi rito sa hardin sa ganitong oras.

Hanggang baywang ko lang ang tubig sa lawa kaya kailangan ko pang umupo para mabasa ang buo kong katawan. Nang umahon na ako at akmang kukunin ang sabon na nakapatong sa malaking bato na naroon sa 'king tabi, may naulinigan akong kaluskos mula sa nakahilerang halaman at ilang puno sa gilid ng lawa. Nakaramdam ako ng takot dahil baka may kung anong hayop ang naroon. Pero mas naging alerto ako dahil posibleng isa rin itong tao.

"May tao ba r'yan?" paninigurado ko.

Gustuhin ko mang abutin ang gasera na nasa gilid din ng lawa ay mas pinili kong magtago na lang sa malaking bato. Baka kasi kung kunin ko 'yon ay biglang sumulpot sa harap ko ang ano o sino mang nagkaluskos.

Nakasilip lang ako ngayon sa likod ng malaking bato. May naaninag akong isang anino ng lalaki. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Hindi niya ako p'wedeng makita na ganito ang suot. Kapag umahon ako, hahapit sa katawan ko ang suot kong manipis na sando dress. Nakakailang kapag gano'n!

"Sino ka?" Malamig ang boses ng lalaki. Narinig niya yata ako kanina.

Nakatayo na siya ngayon sa gilid ng lawa kung saan ko rin nilagay ang damit at gasera kong dala. Hindi ko makita ang mukha niya dahil ang dala niyang gasera ay iginala niya sa paligid at mukhang hinahanap ako. Hanggang sa tumapat sa direks'yon ko ang ilaw. Nanliit ang mata ko dahil nakakasilaw.