We all want to receive an anonymous letter that contains a warm message that could make us feel safe and loved. However, in Daisy's case, she doesn't like what she's receiving. She feels bothered and annoyed, but what if the letters that she once fo...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Di ko kilala ang lalaki pero sure akong hindi si kuya iyon.
Nagmamadali akong umalis sa lugar na iyon. Bumalik ako agad sa club ng balisa. Di ako makapaniwala sa nakita ko. Bakit nagawa yun ni Zeira? Akala ko ba mahal niya si Kuya. Pero bakit may kahalikan siyang ibang lalaki?
Sasabihin ko ba to kay kuya? Natatakot ako baka masaktan siya. My brother loves her so much. Tapos ganon lang ang isusukli niya sa kay kuya. Di naman siguro tama yun.
"Hoy! Okay ka lang?" Nagulat ako ng may humawak sa balikat ko.
Sinalubong ako ng nag-aalalang tingin ni Ate Peony.
"Daisy" kinaway niya ang kamay niya sa harapan ko. Kaya naman napabalik ako sa huwisyo.
"A-ano....okay l-lang a-ako Ate." Nauutal kung sagot.
"Sure ka? Bakit parang balisa ka? May nangyari ba?" Sunod sunod na tanong ni Freesia sakin.
Sasabihin ko ba sa kanila kung ano yung nakita ko?
"A-ah...ano.... nakita kasi ako ni Ma'am Tasia na naglalakad sa likod kaya nagmamadali agad akong bumalik dito. Baka ma report ako." Pagsisinunggaling ko.
"Luh! ano ka ba, huwag kang kabahan di naman yun magsusumbong si Ma'am Tasia. Mabait kaya yun." Saad ni Ate Aster.
Tumango nalang ako. Bumalik uli sila sa pag-uusap habang ako naman ay napatulala uli.
____________________________
Daisy: Kuya
Daisy: susunduin niyo po ba ako?
Text ko sa kay kuya. Binaba ko agad ang telepono at napatulala uli. Nandito ako ngayon sa library. Ginagawa ko kasi ang activity na binigay samin kanina. Di ko to natapos kasi okupado ang utak ko kanina sa pag-iisip sa nakita ko.
Kanina din pinagmamasdan ko lang si Zeira. Normal lang din naman ang kilos niya kanina. Parang wala nga lang nangyari eh. Tumunog ang telepono ko kaya naman binuksan ko agad ito.
Kuya: Oo. I'm on my way. Hintayin mo nalang ako sa labas.
Tumayo ako at linigpit ang mga gamit ko. Hinintay ko siya at ilang minuto lang dumating na rin siya. pagpasok ko palang sinalubong ako ng malawak niyang ngiti.
Nagsimula na siyang magdrive. Tahimik lang ako sa tabi niya habang siya naman ay pangiti-ngiti.
"Daisy can you help me?" Excited na tanong nito sakin.
I hummed. He then said "help me find a gift for Zeira. It's our anniversary tomorrow and I want to surprise her. Isn't it sweet?" He excitedly exclaimed.
Anniversary?
"I already planned everything. But can you still help me? May di pa kasi ako nagagawa and I know that Ikaw lang ang makakatulong sakin."
Sasabihin ko ba?
"Please" he glanced at me pouting.
Why is it so hard to tell him? Bakit sobrang hirap sabihin sa kanya ang totoo. Is it selfish na hindi ko na magagawang sabihin sa kanya ang totoo? I don't want his smile to fade lalong lalo na ngayon. Nakikita ko na sobrang saya niya habang kinkwento sakin ang mga ginawa niya.
"Daisy?" He called me
I came back to mg sense then I looked at him. I saw him patiently waiting for my answer. Do I have a choice? I'm torn and I can now feel that I will regret my selfish decision. But what can I do?
I just nodded my head and that moment I know, I fucked up.
_____________________________
I helped him find a gift for Zeira. He bought a necklace. It's beautiful pero babagay ba to sa taong pag bibigyan niya? Babagay ba to sa taong niloloko siya?
I'm tired. I didn't get a proper sleep last night. Because of thinking about this. I made up my mind. I'm going to tell him after this. But I'm going to confront Zeira first. Gusto ko munang pakinggan ang side niya bago ako humusga.
Lutang akong nakikinig sa klase. Nakatingin lang ako sa harapan na para bang nakikinig ako sa pinagsasabi ng guro. I already told Zeira na gusto kung makipag-usap sa kanya mamaya.
"You can passed your paper if your done and quietly go out so that you would disturb others."
Pinasa ko ang papel ko at lumabas agad. Pumunta agad ako sa cafeteria, naabutan ko agad sila Ate doon na kumakain.
