AŞKA TUTSAK 🚬 BİZE SEN KALA 3

Kurban seçilenler

Sevmek bedel ister...

Şakaydı... Bu şakaydı değil mi? Kız kardeşim o adamların eline nasıl tutardı. Ben az çok nasıl pislik olduklarını çok iyi biliyordum. Yalnızca kadın pazarlamıyorlar iğrenç inançlarına kadın ve çocukları kurban veriyorlardı. O adam psikopattı ayinlerde kadınları öldüklerini adım kadar iyi bilsem de hiçbir kanıt olmadığı için içeriye tıkamıyorduk. Onlar kardeşimi bir mal gibi satmazlarsa kesinlikle öldürürlerdi... Midem kalktığında tırnaklarımı avuç içlerime geçirdim. Allah'ın cezası olan bu adamlar kardeşime nasıl musallat olmuştu. Kan donduran ruhani topluluklarla kardeşimin ne tür ilişkisi olurdu. Keşke yalnızca kadın ticareti yapan kansızların eline düşseydi o zaman onu oradan daha kolay kurtarabilirdim.

Şimdi... Şimdi ondan başka çıkar yolum yoktu. Başımı kaldırıp ona baktığımda neden diye fısıldadım "Neden benimle evlenmek istiyorsun, neden?" Derdi gerçek bir evlilik falan olamazdı. "Söylediğim gibi buna değmeniz lazım yoksa neden durduk yere başıma iş alayım?" Bir kızın hayatı ortada desem orada düzinelerce kadın var demez miydi? "Madem seninle evlenmekten başka çıkar yolum yok bana aklından geçenleri söyle, neden benimle evlenmek istiyorsun?"

Yavaşça arkasını döndüğünde oturduğum yerden titriyordum. Babam bütün bunları öğrense kalbine inerdi. Abim elinden geleni ardına koymaz belki de canından olurdu annemi düşünmek dahi istemiyordum. Kardeşime bir tek ben yardım edebilirdim... Pardon yalnızca o yardım edebilirdi, o da keyfine gelirse... "Tahmin ettiğin gibi Aylin ile aranızda geçen konuşmalara kulak misafiri oldum. Sana ne söylediğini senin ona ne cevap verdiğini biliyorum."

"Ben... Ben düşündüm ki sevdiğin kadın beni sana yakıştırınca onun sözünü dinlemek istedin işte bu yüzden bana yanaştığını düşündüm." Buna güldüğünde tekrar bana döndü. "Senin bu denli saf olabileceğine asla inanmazdım. Ben asla bir kadının sözlerine göre hareket etmem, isterse canımdan bir parça olsun yine de aldırış etmem. Aylin'in ne düşündüğü umurumda bile değil. Benim derdim bir tek sensin. Evet, ofisime abinin senetleri için girmedin artık adım kadar eminim. Senin derdin bambaşka bir polis olarak da girmedin. Senin birinin adamısın ve ben bunun kim olduğunu bulacağım."

"Saçmalık... Sana söyledim sen benim arkadaşımı öldürttün..."

"Güldürme beni Mavi, hiçbir polis arkadaşı öldü diye benim gibi adamların özel mülküne girmez. Senin derdin ne abin ne de ölen arkadaşın sen başka bir adamın oyuncağısın ben senin sahibini bulacağım. Benden ne tür bir bilgi sızdırmaya çalıştığını elbet bulacağım." Sinirle ayaklanarak ellerimi sıktım. Benim derdim neydi o beni neyle suçluyordu. "Bundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsun. Nasıl bu kadar dar görüşlüsün ki beni iğrenç ithamlarla suçluyorsun?"

"Nasıl mı? Hatırlatayım. Seni defalarca insana içine çıkardım. Kaç defa kalabalık ortamlar da bulunduk. İlkinden nefes almana bile izin vermezken diğer ortamlarda seni bilerek serbest bıraktım. Benden kaçabilirdin. Sen isteseydin kendini yerlere atıp insanlardan yardım isteyebilirdin, ben o ortamlar da sana müdahil bile olamazdın... Mavi oyunlarını anlamıyorum sama Aylin ile kaç defa yalnız kaldın ondan bir kadın olarak yardım istemeyi geçtim ima bile etmedin. Şimdi sen bana söyle senin sahipli olmadığını düşünmeyeyim de ne düşüneyim?"

"Yeter artık senin o zırvalıklarını dinlemeyeceğim. Bana yardım edeceksen et yoksa gitmek istiyorum. Benim yardımıma ihtiyacı olan bir kardeşim var. Şimdi yardım edecek misin etmeyecek misin?" Şahin aban telefonu uzatınca kaşlarımı çattım. Yine kime aramamı istiyordu.

"Sana iki seçenek sunuyorum ya benimle uğraşmaya cüret eden sahibini ararsın ya da benimle evlenirsin." Şu anda onun egosunu tatmin etmeyecektim benim daha büyük bir derdim vardı. Ellerimi göğsümde birleştirerek son kez yardım ediyor musun etmiyor musun diye sormuştum. O da yüzüme kısa bir süre bakıp benden uzaklaştı. Birkaç yeri arayıp uzun uzadıya konuşmuştu. On dakika içinde yine bana yaklaştığında kemirecek tırnağım kalmadı.