Unicode
*ဒေါက်.! ဒေါက်.! ဒေါက်.!*
".........."
"YB တံခါးဖွင့်ကွာ... မင်း ဒီထဲမှာရှိတာ ငါတို့သိတယ်... Yibo!! ဟေ့ကောင်!"
".........."
*ဒုန်း.!! ဒုန်း.!!*
"ဟေ့ကောင်! Wang Yibo!! တံခါးဖွင့်စမ်း!!"
*ဒုန်း!! ဒုန်း!! ဒုန်း!!"
".........."
အခန်းတစ်ခန်းရှေ့တွင် တံခါးကို တရပ်စက်ထုကာ စိုးရိမ်တကြီး မေးနေကြသော ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရှိ၏။
ထိုအခန်းထဲတွင်တော့ မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် အုပ်ကိုင်ကာ ကုတင်အစွန်းဖက်တွင် ထိုင်နေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်လည်းရှိပါလိမ့်မည်။
YB အိမ်ကို ပြန်ပြောင်းပြီးနေကတည်းကဘယ်သူနဲ့မှ စကားမပြောချင်တာကြောင့် Phone ကို စက်ပိတ်ထားကာ ဘယ်သူနဲ့မှလည်း အဆက်အသွယ်မလုပ်ခဲ့...။
အခုဆို သူ့ Phone လည်း ဘယ်နားထားမိမှန်းပင် မသိတော့...။
သူ့စိတ်တွေရှုပ်ထွေးနေတာပဲ သူ သိသည်။
အိမ်မက်တွေနှင့်အတူ အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရသော ညတွေလည်းရှိခဲ့ဖူးပါသည်။
မရေရာတဲ့ ခံစားချက်များကို အဖြေရှာနေခဲ့ရသော အချိန်များလည်းရှိခဲ့ဖူးသည်။
လမင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ပြုံးနေမိသော အခါတွေလည်း ရှိခဲ့ဖူး၏။
စိတ်တွေလည်း ရှုပ်ပါသည်။
ဘယ်သူနဲ့မှလည်း မတွေ့ချင် ၊ စကားပြောချင်စိတ်လည်း မရှိချေ။အခုချိန်မှာ YB တစ်ယောက်တည်း အေးအေးဆေးဆေး နေချင်ပါ၏။
သူ့အတွက် ရင်ဖွင့်စရာ သူငယ်ချင်းလိုတယ် ဆိုတာ သိပေမယ့် အခုချိန်မှာ Yibo ဘယ်သူနဲ့မှကို စကားမပြောချင်သေးတာကလည်း ခက်ပါ၏။
နောက်ဆုံးတော့ အခန်းအပြင်ဘက်က "စစ်ကျွေးနဲ့ကျင်းရီ" တို့ အရမ်းစိတ်ပူနေကြမှာကို သိတာကြောင့် တံခါးသွားဖွင့်ပေးရသည်။
YB လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကိုင်ပေါက်ပြီး ရိုက်ချိုးထားခံရသလိုမျိုး ကိုက်ခဲနာကျင်နေ၏။
YOU ARE READING
အမုန်းအားဥပေက္ခာပြု၍ [အမုန္းအားဥေပကၡာျပဳ၍] {Complete}
FanfictionZhanyi ❤💚 Fanfiction 💛 ( Myanmar 🇲🇲 ) This story is my 1st story.📌 So, you can criticize on this writing.✌🏻 Although it is a *Zhanyi Fanfiction*, everything, including the characters in this story, is my own idea. 🤍✨ Ep - 1 to 37 Final + Ex...