Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 58

Matapos naming kumain ay napagpasyahan namin ni dhruv na maglakad lakad sa kagubatan at sympre pupunta rin kami sa falls na nakita namin kahapon.

"Babe sabibin mo lang ha pag pagod ka na" napangiti ako sa kanya at umiling iling.

"Im fine don't worry i am more stun in this forest" masayang sabi ko at tumigil sandali at napatingin sa taas ng puno at napangiti.

"I can't believe that this exist" mahinang bulong ko at naramdaman ko naman ang pagpisil niya sa kamay ko.

"But you are more stunning and beautiful" marahan akong natawa.

"Bolero ka babe" he just smile at wink at me saka ako inalalayan.

"Dahan dahan" sabi niya at talagang tinitignan niya ang bawat paghahakbang ko sa hagdan na lupa saka kami napatigil sa taas ng malaking patag na bato at napatingin sa sapa sa baba, nasa falls na kami at nasa taas na kami marahan siyang pumunta sa likod ko at niyakap ako sa bewang at marahang hinaplos haplos ang puson ko.

"We are here" rinig kong sabi niya kaya napasandal ako sa dibdib niya at napangiti nalang.

"Babe alam mo ba na may isang bagay na hindi mawala wala sa isipan ko" nakangiti kong tanong sa kanya kaya napatingin siya sa akin kaya marahan akong tumagilid at tinignan siya na may ngiti sa labi.

"Ano naman yun?" I smile at him.

"Yun yung time na umiiyak ka sa harap kong nagmamakaawa dahil ikakasal ka kay homaria nun, the day we make love on the locker room, it was the day i felt so much love" napatitig lang siya sa akin habang sinasabi ko yun sa kanya.

"So it means yung mga araw na may nangyayari sa atin hindi special yun sayo?" Medyo may pagtatampo niyang tanong kaya napangiti ako.

"Babe naman ofcourse it's special it's just it's the most and favorite ko lang yun, we are both crying that night while making love pouring our hearts to each other" napatango naman siya at napabuntong hininga.

"Kung ako tatanungin mo simula ng makilala kita at makasama ka yun ang mga pinakamasayang araw sa buhay ko, kung sana hindi ko na kailangan mag trabaho para lang makasama ka lage pero kailangan ko, maraming umaasa sa atin" napatango ako sa kanya at napatingala sa mga puno as i feel his kiss on my cheeks and shoulder.

"I love you so much mandy, i remember the first day you came to my restaurant you had smile on your face watching me cooking" napatingin ako sa kanya at hindi mawala wala ang ngiti ko.

"Kung sana walang shasha, walang dylan noon sobrang saya na sana natin and maybe we have many children by now" napangiti naman siya at napatango tango sa sinabi ko.

"Tell me babe kailan mo ako minahal?" Natawa ako sa tanong niya kaya napahinga ako ng malalim.

"Oh well it was the day i saw you on airport" napakunot noo siya.

"Saan?" Natawa ako sa kanya.

"Ako kasi sana yung susundo sayo nung dumating ka galing paris kaso nahuli ako kaya hindi ako ang nakasundo sayo" nakatingin lang siya na parang naguguluhan.

"So nasaan ang spark mo doon?" Natawa ako lalo sa kanya.

"Wala" biglang nawala ang ngiti niya sa sinabi ko at bigla nalang niya akong kinagat sa balikat kaya napahalakhak ako ng tawa.

"Ang bad mo" mas lalo akong napangiti.

"Tell me when" napangiti ako saka napasandal sa dibdib niya at narahang hinaplos haplos ang braso niyang nakayakap sa bewang ko.

"Yung first kiss natin" nakangiti kong sabi at napaisip naman siya.

"Yung sa london?" Marahan akong umiling.