Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 30

Dhruv POV 

Naghintay kaming tatlo na lumabas si aurora pero hindi ko alam bakit sobra akong kinakabahan pero lahat na yata ay nakalabas na pero hindi pa rin lumalabas ang anak ko, kaya mas lalo akong kinabahan but when i saw a little girl na lumabas na may ngiti sa labi ay napatulala ako, bigla itong napatingin sa amin at ng makita niya ako ay bigla siyang ngumiti, she's like the version of my youngest sister Drixity.

"DADDY" sigaw nito at agad tumakbo palapit sa amin kaya agad akong napaluhod para salabungin siya, biglang namasa ang mata ko kasabay nun ang paglabas nang luha sa aking mga mata at habang papalapit siya sa amin ay unting unting nawawala ang kaba ko and a second later ay yumakap siya sa akin ng sobrang higpit kaya niyakap ko rin siya at binaon ang mukha ko sa munti niyang balikat.

"i miss you so much daddy, so so much thank you so much daddy, thank you for bringing me back to you" napahagulhul ako dahil sa sinabi niya saka ako napataas noo sa asawa kong nakangiti sa akin at ganun na rin ang anak kong si zaccheus, niyakap ko nang sobrang higpit si aurora saka ako tumayong karga siya, lumapit naman sa akin si mandy at pinunasan ang pesnge ko saka kami nagkatitigan ni aurora ngumiti siya sa akin at natawa ako.

"kamukha mo si auntie drixity noong baby pa siya gaya mo" mas lalong lumawak ang ngiti niya at tumingin ako kay mandy at hinigit siya sa bewang at hinalikan sa labi,

"thank you" tumango lang siyang may ngiti sa labi saka ako ulit lumuhod at kinarga si zaccheus at tuwnag tuwa ito at nagulat nalang ako nang sabay nila akong halikan dalawa sa pesnge.

"I Love you daddy" sabay sabay nilang dalawnag sabi at para bang lahat lahat nang pag aalala ko ay nawala.

Mandy POV 

Nang makauwi kami sa bahay ay natutulog na ang dalawa para sa afternoon nap nila ay hindi ko masabi sabi kay dhruv na gustong makipag usap sa kanya si shasha, his talking on the phone with some investigator on his case. Isa  pa tong case niya kay dylan ito nalang talaga ang nahuhuli naming problima pero kung iisipin kasalanan ko ito, kung sana hindi ko tinulungan si Dylan hindi sana kami mapupunta dito.

"babe?" napataas noo ako sa kanya at ngumiti.

"i already talk with the witness we have, totoo bang si dylan ang nagnakaw ng baril ko? to used it and frame me with his crime? he kill his girlfriend and his girlfriend bestfriend" napaupo siya sa tabi ko.

"sabi ng witness na nanay nung girlfriend niya, balak na daw ni dylan ang lapitan ka, dylan is just only after on our money" napabuntong hininga ako at tinignan siya.

"im sorry babe, it's all my fault" umiling iling ako sa kanya.

"no it's not your fault"niyakap niya ako at hinaplos haplos ang buhok ko.

"simula pa lang kasalanan ko naman, kung sana sinunud ko ang mga magulang ko noon sana matagal na akong gumaling, it's just before i was so scared to joined in army akala ko rin wala na tapos na ang lahat pero nagkakamali ako" ngumiti ako kay dhruv.

"so kailan daw ang hearing?" tanong ko sa kanya at parang hindi siya makasagot.

"alam mo babe kulang pa kasi ang evidence natin, i mean napatunayan naman na hindi ako ang bumaril sa dalawang babae ng dahil lang sa baril ko ang gamit ni dylan dahil na rin ay nasa kampo ako nun and i have a complete documets na maipapakita na talagang sa kampo ako galing and about the incident on restaurant all our cctv's that day were broken, i think dylan had did something about it" hindi ako makasagot sa kanya.

"so babe stay here for awhile takecare the kids aalis lang ako okay, i'll call you pag uuwi na ako" ngumiti ako sa kanya at tumango.

"okay mag iingat ka since dylan are still around okay" tumango siya and give me a kiss, agad niyang sinuot ang leather black jacket niya.

"aalis na kami ni edward babe" paalam niya kaya ngumiti ako at tumango, tinignan ko siya hanggang sa makalabas na siya ng bahay kaya napahinga ako ng malalim, pero agad akong lumbas at sinundan siya.

"BABE" sigaw ko kaya napalingon sila ni edward sa akin, agad niyang tinapik ang balikat ni edward at may sinabi at tumango naman ito at pumasok na sa kotse saka siya lumapit sa akin na may ngiti sa labi at niyakap ako

"why babe?" tanong niya at hinalikan ang noo ko.

"babe i just wanted to tell you na nung nagkita kami ni dylan, he said something, sabi niya hindi daw siya susuko at hindi daw siya papayag na hindi niya ako makukuha sayo, i am so scared might he came back so please be safe ayokong makita ka ulit na nakahiga sa kama ng hospital" ngumiti siya sa akin at he just kiss my lips and cheeks.

"don't worry i know he won't give up but i won't give up too, mandy kung malalaman ko lang na magiging okay kayo mas gugustuhin ko pa yun kung masisiguro ko ang kaligtasan niyo, hindi ko kayo pababayaan  kahit anong mangyari hinding hindi, lalaban ako para sa inyo at gagawin ko ang lahat" napaiyak ako sa sinabi niya.

"babe bakit parang may pinapahiwatig ka ayoko ng ganun" maluhang luhang sabi ko at napangiti lang siya at pinunasan ang pesnge ko.

"si dylan alam kong mahirap siyang kalaban kaya gagawin ko ang lahat para maging maayos ang buhay natin dahil yun na yun ang gusto ko ang maging masaya na tayo na walang asungot na susunod sayo dahil alam na alam mong mahal na mahal kita" niyakap ko siya ng sobrang higpit.

"i know" mahinang sabi ko at he just hug me too.

"did you know shasha wants to talk to you" i look at him at tinignan niya lang ako.

"for what?" natawa ako sa expression niya like he don't want to hear shasha's name anymore.

"i don't know but i think it's just about Aurora" umiling iling siya.

"i don't want to think about it now babe, all i want to finish is dylan" sabay kindat sa akin kaya tumango tango nalang ako.

"oh siya aalis pa ba tayo or maghahalikan at magyayakapan nalang kayo dyan, gusto ko na nga ring sumigaw ng GET A ROOM" sabay kaming napalingon kay edward at tinignan ko ng masama si edward at tinawanan lang kami.

"okay babe we got to go" agad na agad niya akong hinalikan sa labi at noo saka na tumakbo palapit sa kotse kaya kumaway ako at ganun na rin siya.

"ang ganda po ng ngiti niyo maam mandy" napalingon ako kay manang.

"alam niyo maam ngayun lang ulit kitang nakitang ganyang ngumiti, noon po kasi kahit kasama mo si sir dylan hindi naman ganyan ang ngiti niyo" ngumiti ako kay manang.

"ganun po talaga siguro manang basta mahal mo" napatango naman si manang.

"kaya nga po siguro inggit na inggit si sir dylan kay sir dhruv" napalingon ako kay manang ng sinabi niya yun.

"po?" tumingin siya sa akin.

"minsan ko po kasing narinig si sir dylan na nag utos na patayin si sir dhruv sa last mission po nito, gustong gusto ko po sanang mag sumbong sa inyo o kaya sa kay sir kino or kaya sa pulis kaso natatakot po ako baka po ako ang malagutan ng hininga" dahil doon ay bigla akong nakaramdam ng galit, si dylan it's all his fault dahil sa kanya muntikan na, huminga ako ng malalim.

"nalaman ko rin maam sa mga guard na noon pa man daw maam laging may kotse daw sa labas ng masion ang nakatambay na parang nag mamatyag minsan daw po sinisita daw po nila at aalis naman daw po pero maya maya ay babalik po, nakakatakot po ba maam no?" mas lalo akong napakunot noo.

"manang sabihin mo doon sa mga nakakita sa lalakeng yun sabihin mo sa kanila pinapatawag ko sila kakausapin ko lang sila tungkol doon" tumango naman si manang kaya ngumiti ako sa kanya.

ang creepy hindi ko alam na lahat lahat ng ito ay isa lang palang set up. Napahinga ako ng malalim kasi kung hindi ko lang sana tinanggap si dylan wala sana kami ngayun dito.

to be continued...

TheMirrorPrincess