Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 38

Napangiti si Dylan nakatitig kay mandy na yakap yakap ang dalawa niyang anak.

"bakit naman kayo natatakot sa akin?" nakangiti nitong sabi habang walang humpay kakaiyak ang dalawa kaya nabibingi si Dylan sa ingay nito.

"ANDRADO KUNIN MO NGA ANG DALAWNAG PUSIT NA TO" biglang nag sigawan ang dalawang habang karga karga ito ng dalawang taohan niya at kinulong sa kwarto habang nagmamakaawa sa kanya si Mandy.

"Dylan please, please not my children" lumuhod ito sa harap niyang umiiyak at nagmamakawa kaya hinaplos niya ang mukha ni mandy na kanina pa umiiyak.

"im sorry mandy but no one's gonna stops me" mas lalong napahagulhul si mandy ng itayo siya nito at itinali sa upuan at nilagyan ng tali ang kanyang bibig, wala siyang magawa kundi ang umiyak ng umiyak nagmamakaawang papakawalan sila ni Dylan pero bou na ang desisyun ni Dylan hindi na siya pa magtitimpi at desidedo na siyang may papatayin kahit isa man lang sa anak ng ama niya. Hindi man niya napatay ang kakambal nitong si Phinneus ngayun gagawin na niya ang lahat para makahiganti. Ipapasanas niya sa ama niya kung anong sakit ang pinagdaanan niya simula ng isinilang siya sa mundong ito.

"hmmmmm"sigaw ni mandy habang umiiyak.

"actually kidnapping you wasn't hard after all" natatawang sabi ni dylan sa kanya, lumuhod siya s aharap ni mandy kaya nagkatitigan silang dalawa.

"mandy kung sana pinakasalan mo ako sana wala ka dito, sana diba masaya na tayo? bakit? kasi makakapag higanti na ako, babagsak na si dhruv kaso pumalpak, nakita mo lang siya lumambot na agad ang puso ko" napahagulhul si mandy at umiling iling.

"kung noon mandy nagawa kong ilagay sa bingit ng kamatayan si phinnaeus ngayun patungong langit na ang mangyayari at wala ng atrasan to" sabay ngiti niya kaya mas lalong napahugulhul si mandy nagmamakaawa sa kanya pero tinawanan niya lang si mandy saka siya tumayo at kinuha ang glass wine niya at uminom nun habang nakatitig siya kay mandy.

"alam mo hindi ko nga maintindihan bakit nabuahy si phinnaeus eh, ilang ulit ko na ba yung inilagay sa bingit ng kamatayan? pero hindi eh, alam mo yung sobrang saya ko nung inilibing na siya"sobrang tuwa si dylan habang kinakausap si mandy na walang humpay sa kakaiyak, natatakot siya sa lagay ng mga anak niya nagyun, natatakot siya baka kung anong gawin nito sa mga anak niya.

"namigay ako nun ng sobrang limpak ng pera na nakuha ko sa mga fugo, kaso nalaman ko nalang nabuhay ulit?" napailing iling siyang may ngiti sa labi.

"pero satingin ko ngayun magtatagumpay na ako" he looks at mandy kaya tinignan siya nito,

"magtatagumpay na akong patayin si dhruv" iyak ng iyak si mandy at paulit ulit siyang umiiling nagmamakaawa pero wala siyang magawa, kung sana hindi sila umalis sa bahay kung sana nakinig sila kay dhruv na susunduin nalang sila sa bahay hindi sana ito mangyayari ngayun, kung sana nakinig siya kasama niya sana si dhruv at ang mga anak niya.

"Mommy  hindi ba natin hihintayin si daddy? he just said susunduin niya tayo eh" malungkot na sabi ni aurora kaya ngumiti ako sa kanilang dalawa habang inaayos ang seatbelt nila.

"it's okay sinabihan ko naman ang daddy niyo na tayo nalang ang pupunta sa lolo at lola niyo may trabaho si daddy, he need to catch those bad guys" kwento ko sa kanila at hindi naman ito sumagot kaya ng maayos ko na nag seatbelt nila ay hinalikan ko sila sa noo saka ako sumakay at nag seatbelt na rin, i look at my kids at the back.

"now let's pray for our safe travelling?" tumango naman sila kaya sabay sabay kaming nanalangin it's just a short prayer at saka na ako nag maniho, i turn the music for them puro mga kid song at isang oras na rin kaming nagbibiyahe ng biglang pumutok ang gulong kaya napasigaw ang mga bata pero kalmado kong hinawakan ang handbreak kaya napatigil ang sasakyan, at isang minuto lang ang nakalipas bigla nalang may humampas sa ulo ko na siyang ikinawala ko ng malay, pag gising ko ay iyak ng mga bata ang naririnig ko kaya agad akong napaupo dahil iyak ni aurora at zaccheus ang naririnig ko na pilit akong ginigising, agad ko silang niyakap saka ako napalingon sa pintuan ng makita ko si Dylan na nakatingin sa aking may ngiti sa labi.