Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 17

Mandy POV

Nanginginig ang kamay ko, i been waiting for 5 hours already pero bakit wala pang balita ang doctor sa amin? Nababaliw na ako kakaisip, I don't want to lose him.

"Mandy?" Bigla akong napatitig kay Mommy at Daddy pero ng makita ko sila bumuhos ang luha ko kaya agad akong niyakap ni mommy, umiyak ako ng umiyak at niyakap siya ng sobrang higpit, inilabas ko lahat lahat,

"Si Dhruv Mommy ayokong mawala siya we still need him" nanginginig ang boung katawan ko, kanina pa ako umiiyak ng biglang may nurse na lumapit sa amin kaya napalayo ako kay mommy.

"Maam nailipat na po sa room 08 ang mister niyo pero sa ngayun po natutulog pa siya pero pinapasabi po ng doctor na ayos na po siya kaya wag na po kayong mag alala ligtas na po siya" napangiti ako sa sinabi niya.

"Thank you" tumango siya kaya tumingin ako kay mommy as she wipe my tears.

"See okay lang ang asawa mo" tumango ako at agad tumakbo sa kwarto ni dhruv at ng makarating ako ay naiiyak na naman ako ng makita ko siya, agad akong umupo sa tabi niya at hinaplos haplos ang pesnge niya.

"Babe" tawag ko sa kanya, i kiss his forehead and i hug him.

"Wake up so soon okay wag kang matulog ng matulog" i look at him and i smile, umupo ako ng maayos habang nakatitig sa kanya, i hold his hand when i saw our wedding ring, napahaplos ako dito when i saw his necklace and my wedding ring was his pendant, napangiti ako ng may pumasok na nurse i look at him.

"Ano yan?" Takang tanong ko.

"Life support lang po ni sir Maam Oxygen" hindi ko nalang siya pinansin at hinayaang lagyan niya ng oxygen si Dhruv.

"Magigising ba siya?" Tanong ko ng tumingin siya sa akin.

"Opo maybe a week po siguro bago magising si sir pero magigising po siya" tumango ako sa kanya saka na siya nagpaalam huminga ako ng malalim at hinawakan ang kamay niya, his half naked and i saw his newly fresh gunshot on his arms and chest,hinaplos ko ito when someone enter the room and it's a police kaya napatayo ako.

"sir" agad kong bungad sa kanya at tumango naman siya.

"Maupo po kayo" galang kong pag alok sa kanya kaya umupo siya saka ako umupo sa harap niya at pinagsalikop ang mga kamay ko.

"Boyfriend mo si Mr. Dylan?" Marahan akong tumango ng tumingin siya kay Dhruv.

"It's a long story to tell sir pero napilitan po akong sagutin si Dylan" napahinga siya ng malalim.

"Kung napipilitan ka bakit umabot kayo ng dalawang taon?" Nakapagat labi ako.

"At may asawa ka" napalunok ako sa sinabi niya.

"Wala na po kasi akong magawa masyado po kasing mabait si Dylan noong magkasama kami pero hindi ko po alam na magagawa niya po ito," tinignan niya ako.

"Alam mo ba na ginagamit niya ang baril ng asawa mo?" Nagtaka ako sa sinabi niya.

"Baril? Wala pong baril ang asawa ko" umiling siya sa akin.

" Maybe he found it out yun kasi ang ginamit niya sa pagbaril kay Sir Dhruv, alam mo kasi maam may personalized gun and bullets ang mga Fugo, for them to trace it, and this personalized gun and bullets ay ginagamit ni Dylan for almost a year, may pinatay siyang dalawang babae kaya nasa criminal list namin ang asawa mo when we found out that it's his bullets" may ipinakita siya sa aking bala at may pangalan nga ito ni dhruv and it's even complete.

"We been looking for him kaya kinausap namin ang ama niya ng aminin sa amin na nasa army lang si sir dhruv and his gun was stolen" i look at him.

"Sino yung pinatay ni Dylan?" Tanong ko sa kanya.

"Ang girlfriend niya at ang kaibigan nito" nagulat ako sa sinabi niya at hindi ako makapag react.

"Kahapon may lumapit sa amin ng mabalita sa tv si Dylan na dinampot dahil sa pag baril sa asawa mo"

"Talaga po?" He nod at me.

"At gusto niyang makipag usap sa inyong mag asawa" tumango ako at tinignan si dhruv.

"Maglalagay kami ng kapulisan sa labas para ligtas kayo" tumango ulit ako.

"Salamat po tatawagan ko po kayo pag nagising na ang asawa ko sa ngayun po kasi hindi pa namin alam kung magigising ba agad siya" ngumiti siya sa akin.

"Walang problima Mrs.Fugo" nagpaalam na siya sa akin kaya napatayo ako at tinignan si dhruv na hindi pa rin nagigising, kinuha ko ang kumot sa gilid at kinumutan siya ng bigla may luhang lumabas sa mga mata niya, napatitig ako sa kanya at hinaplos haplos ang pesnge niya.

"What's your dream babe?" Kausap ko sa kanya.

"Im sorry baby" biglang sabi niya kaya nagtataka ako, sinong baby ang tinutukoy niya? Nakatitig lang ako sa kanya ng bigla siyang magising at humihinga ng malalim kaya napatitig lang ako sa kanya ng bigla siyang mapatingin sa akin.

"Babe?" Tawag niya sa akin na parang hindi parin makapaniwala kaya ngumiti ako at hinaplos ang pesnge niya, umupo ako sa higaan niya at tinignan siya.

"You were dreaming" tanong ko sa kanya ng tumango siya.

"Did i talk while im sleep?" Tumango ako sa kanya.

"It's was our baby girl" napakunot noo ako sa sinabi niya.

"Our baby girl?" Takang tanong ko at tumango siya.

"Our unborn baby girl" ng sinabi niya yun nagulat ako.

"Nakita mo siya?" Ngumiti siya sa akin.

"She's been my guardian angel when im lost without you" napakagat labi ako sa sinabi niya.

"Alam mo ba she calls Zaccheus kuya" natawa ako sa sinabi niya.

"And she call Aurora Ate too" nahihiya niyang sabi pero ngumiti lang ako.

"It's okay but how can she call them kuya and ate when she's the first child" tumango si dhruv.

"She is but she explain she never ever see the world kaya gusto niyang tawaging Kuya at Ate sila, she never considered herself as the first born but our first Guardian Angel, we talk about making her again, i ask her if we can have another baby can she be that one  but she don't want" nalungkot ako sa sinabi niya.

"Bakit ayaw niya? Ayaw niya bang makasama tayo?" Umiling iling siya sa akin.

"Hindi sa ganun babe, she's talking like big girl kung alam mo lang"

"Eh bakit ayaw niya? I wanted her again in our life" hinawakan niya ang kamay ko and he kiss it.

"She told me she don't want to experience what we experience" napakunot noo ako.

"What did she mean?"

"It means all the struggles, masaya na daw siya and she even more happy now" hinaplos ko ang pesnge niya.

"But why are you crying?" Bigla siyang nalungkot.

"Hindi na kasi magpapakita sa panaginip ko kaya nagmamakaawa akong wag niyang gawin yun but she told me tapos na daw ang mission niya ang magkabalikan tayo" nalungkot ako doon.

"She was there with me all along visiting me in my dreams to make me feel happy" he look at me.

"And not to give up on life and specially not to give up on you" ngumiti ako at niyakap siya.

"Im sorry" pag hingi ko ng paumanhin sa kanya but he didn't say anything but just hug me.

"Shhhh" ang tanging sabi niya. Nagyakapan lang kami ng bumulong siya sa tenga ko.

"Lay down properly i want to hug you like i been missing your warmth for almost 4 years" natawa ako kaya humiga ako ng maayos at niyakap siya. His not even minding his wounds basta yumakap siya sa akin ng sobrang higpit at huminga ng malalim.

"I will sleep babe" paalam niya kaaya tumango ako at tinignan siya, his eye are now close so peak a kiss on his lips and he just smile and i hug him.

"Take a nap i know your tired" tanging sabi niya kaya huminga ako ng malalim at pumikit na.

To be continued....

TheMirrorPrincess