Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)

Chapter 41

 Dhruv POV 

Kanina pa ako nakatitig sa mukha ko sa salamin, if dylan just let my life live in a peaceful without shasha, homaria and just Mandy maybe were still happy now no dramas and only us being together but hearing from shasha since then it's just a plan of breaking me makes me feel guilty for dragging mandy on this. Napayuko ako mahinang napahagulhul hindi lang ako marinig ng mga kapatid kong naghahanda kaso napatigil ako ng mag ring ang cellphone ko, marahan akong napapunas sa aking pesnge pero mas lalo lang akong kinabahan ng makita ko ang pangalan ng asawa ko sa screen ko, agad ko itong sinagot.

"babe are you okay? tell me you are fine" umiiyak kong tanong sa kanya when i heard a laugh.

"damn dhruv you have a sexy woman" napa fist palm ako nang marinig ko ang boses ni dylan.

"Don't you dare touch my wife dylan! don't you dare! don't you dare" umiiyak kong sabi pero tinawanan niya lang ako.

"aww so sweet" i heard some kiss sounds as i heard mandy cries.

"please don't, please stop i'll do anything please don't hurt my wife my kids please" pagmamakaawa ko sa kanya napaupo ako dahil sa panginginig ng katawan ko.

"there! there alam kong susugod kayo kung ayaw mong patayin ko ang anak mo"

"DADDY" napahagulhul ako ng marinig ko ang boses ni zaccheus umiiyak repeatedly calling my name.

"Dylan please" pagmamakaawa ko.

"okay i'll send you my location in one condition dhruv be alone" saka niya pinatay ang tawag kaya napahagulhul ako, halos hindi na ako makahinga kakaisip parang lahat ng sakit naramdaman ko, hindi ko kayang mawala ang mag iina ko sila ang mundo ko sila ang buhay ko, kung kaligtasan nila ang pag uusapan kapalit ng buhay ko kaya kong ibigay. Huminga ako ng malalim at lumabas na nang banyo.

"we heard you dhruv" napatingin ako kay daddy.

"dad let me handle this, ako nalang muna ang pupunta ayokong may gawin si dylan kay zaccheus alam na alam niyang susugod tayo at pag nalaman niyang kasama ko kayo baka kung ano pa ang gawin niya kay zaccheus at mandy, please dad and here" ibinigay ko sa kanya ang tracker red dot ko.

"just be in that place nearly but don't do anything i'll be the one to come through there and when i push this button it means i need you" napailing iling si daddy.

"hindi dhruv this is all my fault wala kayong kasalanan dito, this is between me and dylan not you" umiling iling akong umiiyak sa harap ng mga kapatid ko at magulang ko.

"i can't take the risk dad, he might kill my life hindi ko kaya, daddy si zaccheus his still young to feel this kind of pain may kasalanan din ako kay dylan ako nalang muna dad, my family's there hawak niya at isang pagkakamali ko lang baka taposin niya" umiiyak akong nagmamakaawa kay daddy. 

"i will give you 30 minutes in that 30 minutes pag hindi ka nag response sa red dot tracker susugod kami" ngumiti lang ako kay daddy at niyakap siya,

"thank you for everything dad" napapikit ako saka ko sinunud na niyakap si mommy saka ako tumingin sa mga kapatid ko.

"dhruv don't be selfish" pagmamakaawa sa akin ni phinnaeus pero ngumiti lang ako sa kanya at tinapik ang braso niya saka ko inayos ang dala kong baril. Lumabas ako ng bahay na determinadong kukunin ko ng maayos ang mag iina ko malayo layo ang biniyahe ko hanggang sa makarating ako abandunadong building, napahinga ako ng malalim inayos ko ang dala kong baril at bumababa ng kotse, wala akong nakitang katao tao, napalingon lingon ako at talagang walang katao tao kaya marahan akong pumasok sa loob, hinanap ko sila o kahit anong sign na pwedeng nandun sila ng mapatigil ako ng marinig ko ang boses ni mandy na umiyak, agad kong hinanap ang tunog na yun saka ako nakarating sa isang kwarto and i saw my wife crying she had bruises on her lips.

"babe" gulat siyang napatingin sa akin but i instruct her not to make noise, dali dali kong tinanggal ang tali sa bibig at kamay niya.

"im sorry" paulit ulit ko itong sinasabi sa kanya.

"si zaccheus and aurora" pag aalalang tanong niya, ng matanggal ko ang lahat ng tali i check on her.

"are you okay?" tumango naman siya sa akin.

"he didn't harrass you or anything right?" umiling iling siya sakin.

"how about you? are you okay?" Tumango ako sa kanya.

"i don't know but it's kinda weird wala akong nakitang tao sa labas and when i heard your voice sinundan ko lang and i found you" biglang naiyak si mandy.

"yung anak natin" ngumiti ako sa kanya at hinalikan siya sa noo.

"i promise makukuha natin sila" tumango tango siya sa akin so i help her get up but before that i give her my other gun.

"for your safety" tinanggap naman niya ito kaya hawak kamay kaming lumabas ng kwartong yun, sa sobrang tahimik ng lugar ay halos mababaliw na rin ako baka kasi anong ginawa ni dylan sa anak ko, his a crazy person how can he do this and live like this breaking someone's life.

habang naghahanap kami sa anak namin ay pinatigil ako ni mandy kaya tinignan ko siya.

"why?" bigla siyang napatakip sa bibig niya kaya napasunod ako ng tingin kung saan siya naka tingin, isa itong napakalawak na kwarto at nakikita ko ang anak kong si Zaccheus.

"Zaccheus" agad kaming napatakbo ni mandy nang biglang may bumaril sa amin kaya hinigit ko si mandy sa gilid kung saan may pader.

"ANG GOOD BOY MO DHRUV TALAGANG IKAW LANG?" tumawa siya ng sobrang lakas kaya hinarap ko si mandy and i kiss her lips and i look at her.

"listen to me"umiiyak siyang tumango tango sa akin.

"i will saved them, once i saved them run" umiling iling siya.

"babe no" ngumiti ako sa kanya.

"that's all i can do to save them both" napahagulhul siya habang yakap yakap ako.

"NAG UUSAP NA BA KAYO SA MAGIGING KABAONG NG ANAK NIYO" napapikit ako dahil sa sigaw ni dylan.

"remember i promise right? gagawin ko ang lahat para sa inyo" napahagulhul siya sa sinabi ko.

"stay here" hindi na siya sumagot at tanging iyak nalang ang ginagawa niya. 

To be continued...

TheMirrorPrincess