Chapter 15

4.3K 147 43
                                    

Dhruv POV

kanina pa ako naghihintay na dumating sila mandy pero kinakabahan ako kaya kinalma ko muna nag sarili ko ng may tumapik sa balikat ko kaya napadilat ako at nagulat ng makita ko si sykes, agad akong napalabas sa kotse at binati siya ng pinatigil niya ako.

"pumasok ka sa loob" tukoy niya sa likod ng sasakyan kaya napalunok ako at sinunud siya, ng nasa loob na kaming dalawa ay nagkatitigan kami.

"sykes" pinanguhan ko siya when he stop me kaya napalunok ulit ako.

"i know you wanted her again in your life" napayuko sa sinabi niya.

"dhruv, i know it hurt you so much" napatitig ulit ako sa kanya ng magsalita siya 

"alam kong masakit lalo na kung nag iisa ka alam kong masakit when you're in a dark place and think of everything what's happen on your life, i know it hurts that you feel like no one is there for you like no one cared for you" biglang tumulo ang luha ko sa sinabi niya dahil lahat ng sinabi niya natamaan ako, sobrang sakit lang kasi na iniwan ako ng lahat ang iisa ako sa mundong to ni walang nagmamalasakit sa akin.

"pero alam mo ba anong mas maganda dhruv?" tinitigan ko si sykes.

" it is to love yourself" at ngumiti siya sa akin.

"cause its all about self love" sabay tapik niya sa balikat ko.

"sana simulan mong intindihin na kong may gagawin ka man sa sarili mong hindi maganda sana isipin mo na ang una mo lang gagawin ay mahalin ang sarili mo dhruv, you have to fall inlove again with yourself, don't lose yourself just because of someone and just because of pain you're going through" i look away at him at yumuko lang.

"dhruv sana wag mo nang sisihin ang sarili mo, for all the things that happened in your life just please stop hating yourself, incase do something to make you a better person" marahan akong tumango sa kanya.

"alam mo mas maganda kong talagang hindi mo na sisisihin ang sarili mo, as like what i said be a better person make an impact in this world because only you have the chance to make a change, wag mong isipin na mahirap gawin but you should have to, for yourself because everything you feel now is just a temporary" he smile again as he reach for my hand at hinawakan niya ito kaya napatitig ako sa kamay niya.

"as your friend, your father please do it for yourself we all know that life is so short dhruv, maraming tao sa mundo ang nakaranas ng ganito hindi lang ikaw kahit ako dhruv dumaan sa ganitong sakit pero kinaya ko kaya alam kong kakayanin mo rin, but you know kahit maraming nakaranas nito hindi nila alam na baka mawawala na sila, baka kukunin na sila ng poong maykapal, or maybe the next day they will be diagnosed with cancer, do you know what i am pointing dhruv?" i nod again at him.

"alam mo ba ang ganung mga taong may sakit lagi nilang iniisip na kinabukasan ay ang kanilang katapusan, they always think that tomorrow they wouldn't be wake up anymore, pero ikaw dhruv nabubuhay ka pa, do you hear me dhruv, you are still living in this world you can do anything in this world you can choose to be happy in this world, ano ang gagawin mo to move on forward? anong gagawin mo para maipagpatuloy ang buhay mo dhruv?" i look at him as his asking me question na hindi ko masagot sagot.

"Dhruv hindi laro ang buhay natin alam mo ba yun?" napakagat labi ako.

"cause dhruv life is living kinabukasan ng lahat, there's maybe a good life or bad life but still it's our life, pero alam mong may kinabukasan, hindi pwedeng mag hintay ka sa isang taong buoin ka dhruv, my daugher she's not the answer to your life because all of this life you have the control of it on everything, you don't need somebody else to make your life better, ikaw, ikaw ang gumawa ng paraaan para maging maayos ang buhay mo dhruv, making decision that thinking na ito ang paraan para mabuo ka no dhruv, it's not, you have to focus on yourself, hindi ko ito sinasabi sayo para ilayo ko sayo ang anak ko but i am saying this to you so could understand what i am trying to say what are we are trying to say to you, im not saying this to to forget everyone on your life, pero sinasabi ko ito sayo para maging matatag ka and get rid of the things that make you so weak dhruv, you need to get rid of those things that making you feel like your nothing that you are a loser or something i need you to get rid of it dhruv, i wanted you to be better dhruv to be good, i wanted you to have strength cause you need to give living dhruv this life that you have that god been giving to you" natahimik siya kaya nahihiya na ako kahit magkaibigan kami ni sykes ngayun ko lang siya narinig na mag salita ng sobrang seryoso and most of all giving me this meaningful advices that could wake me up from everything.

"wag kang sumuko sa buhay mo dhruv cause dhruv" he hold my shoulder kaya nagkatitigan kami.

"cause once your life is over you can't take it back, you can't come back do you understand?" Tinitigan ko lang siya.

"pag nasa tutuk ka na ng buhay mo na sobrang hirap na lagi mong tatandaan may taong lagi kang tutulungan para makaahon ka, dahil kahit tayo nahihirapan walang exempted" napangiti ako sa sinabi niya at ganun na rin siya.

"so laban dhruv, wag kang sumuko, wag mong sukuan ang buhay mo, mabuhay ka sa mundong to na walang pagsisisi, huminga ka hanggang makakaya mo this is your life, ikaw you matter in this world" napatitig ako sa kanya.

"talaga?" tanong ko at tumango siya.

"oo dhruv, you matter in this world, alam kong masakit ang nangyari sa buhay mo alam kong nahihirapan ka, alam ko dhruv" i look away at him dahil bakit niya to sinasabi sa akin.

"if i am matter in this world kung may nag mamahal sakin bakit ginusto mong mag hiwalay kami ni mandy? why you choose us to get divorce?" umiiyak kong tanong sa kanya at huminga naman siya ng malalim.

"alam kong sinaktan rin kita pinangunahan kita pero alam mo  ba naging proud ako sayo dhruv" nakangiti niyang sabi.

"you make history in your life hindi naman kasi tungkol ito sa kung anong mangyayari kinabukusan sa buhay mo, it's about living dhruv" tinapik niya ang balikat ko.

"dahil ang nakaraan mo ay hindi hiram sa buhay mo but it's called your history, alam mo kasi dhruv yung kinabukasan mo ay nakatalaga na sa utak mo, nandito ka na you have this moment, wag mo nang alalahanin ang nakaraan mo dahil alam mong kahit anong gawin mo kahit anong pagbalik mo ay hindi ka na makakabalik dahil nagawa mo na, that's why it's called a history whatever you had the chance to do yesterday won't comeback anymore" napayuko nalang ako at napapikit.

"Dhruv you have this very moment, may pag asa ka to do something great, do something great with this life that you have been through, this life is givin to you by god he wanted you to enjoy this life he gave you he wanted you to be happy dhruv, kahit sabihin mong walang nag mamahal sayo nag iisa ka but you are wrong, his been with you all the time. Alam kong pinagdaanan mo na ang lahat lahat sa buhay mo, alam kong pinagdaanan mo na sakit at poot sa buhay mo, i know you been through hell in your life, but always remeber hell doesn't own you because you own this life, hell didn't create you, itong buhay mo ibinigay ito sayo para maging masaya ka, sana maintindihan mo dhruv na kahit sino ka pa  dito sa mundong to kahit sino hindi pinipili everyone get struggle in life, like everyone must suffer in this world, and you your life have a story to tell,  i know you been struggling in your life because of your disease but now that you are totally healed i wanted you to live happily dhruv" 

"like how? iniwan na ako ni mandy she's now happy with that man Dylan" bigla niyang hinawkan ang kamay ko so i look at him.

"i know they wanted you to proposed pero dhruv kung ayaw mong ayawan ka ni mandy don't do this" napakagat labi ako.

"make mandy take action total siya ang umalis kaya siya ang gagawa ng paraan para makita ka, but tonight just give her some meaningful song that you wanted to tell her"

"yan din ang iniisip ko pag gagawin kong mag proproposed ako sa kanya she might not accept my proposal" tumango siya.

"your right, for now let Dylan ask her and by that surprise them by your presence" tumango ako sa kanya ng niyakap niya ako.

"im so sorry for everything dhruv" napangiti nalang ako at niyakap siya.

"Thank you" huminga ako ng malalim at pumikit. Pakiramdam ko gumaan ang loon ko sa sinabi ni Sykes parang lahat ng sakit sa puso ko ay nabawasan sa ngayun gusto ko lang talagang mapatawad ako ni Mandy ng lubos lubosan kung ano man ang desisyon niya matatanggap ko yun.



to be continued... 

TheMirrorPrincess

Exist for Love (Dhruv Fugo Book 2)Where stories live. Discover now