Loving the Sky (College Series #3)

Chapter 35

Chapter 35

‍‍‍‍‍"Debs, ano'ng nangyayari?!" sigaw ulit ni Cali mula sa malayo.

Nanatiling nakapako ang mga mata ko sa nakangiting larawan ni Abuelo. Ramdam na ramdam ko ang pangangatal ng kalamnan ko sa lungkot at libo-libong mga tanong.

I suddenly remembered the day I asked my mother to bring me to Abuelo, but she walked out of my room and didn't answer me. Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni Alya para hawakan ang damit ko.

"My, are you okay?" mahinang tanong niya.

Words failed me. Walang namutawing salita sa bibig ko. Bumibigat din ang paghinga ko sa bawat segundong lumilipas. Ilang taon na ang nagdaan... at wala manlang nagsabi sa akin na wala na si Abuelo!

My mother probably didn't tell me because I had a mental disorder at the time, and she didn't want to make things worse for me. But this was just too much to bear! Nitong mga nakaraang taon, bihira kong isipin si Abuelo dahil masyado akong abala sa pag-aalaga kay Alya... pero hindi ibig sabihin noon ay nalimutan ko na ang pagmamahal na itinanim niya sa akin!

Now that he was dead, I felt like I was too late to grieve.

Lumapit sa amin ang tatlo at tiningnan kung ano ang minamasid namin ni Alya. They didn't know Abuelo, but I was sure that they recognized his surname!

"Contact Rouge," I ordered.

"Debs..."

"Contact him!" sigaw ko nang hindi sila gumagalaw.

Napakaraming tanong ang bumabagabag sa akin. Ang rason kung bakit siya namatay at ang dahilan ni Rouge kung bakit hindi niya sinabi 'yon sa akin!

I may not be a part of their family, but he knew that I loved and treasured his grandfather!

Habang nasa sasakyan ay hindi ako mapakali sa kinauupuan ko at alam kong rinig ng mga kaibigan ko ang malalalim kong paghinga.

This couldn't be happening... right? Rouge told me that he had done everything to avenge our child! Sinadya niyang hindi pumunta sa akin, hindi ba?! That was what he fucking told me! He couldn't tell me otherwise! Matagal ko nang tinanggap ang sinabi niyang rason!

I blinked my tears away. Was that the reason why I couldn't contact him the day before the fashion show?! He could've texted me! He could've called me! Maraming paraan para makausap ako! Alam kong hindi niya ako mahal pero sana ay ipinaalam niya sa akin bilang taong minahal din naman ang lolo niya!

"Where is he?!" naghi-histerical na sigaw ko.

"M-Mommy," iyak ni Alya. "Don't shout po..."

Napatingin ako sa kanya at napansin kong kinakabahan siya habang ang mga mata ay nakatutok sa akin. My heart softened at the view, but my feelings were taking over my attitude.

Inabot ko ang kamay niya at mahigpit na hinawakan. Matapos iyon ay tumingin ako kay Clifford na ngayon ay pinanonood lang kami.

"Ikaw muna ang bahala kay Alya. I have to talk to Rouge," pakiusap ko, bahagyang nanginginig, hindi ko alam kung dahil sa galit o lungkot.

Nakaiintindi siyang tumango. Bumaling ako kina Cali at Rapsly na abala na sa pagtawag kay Rouge. Alam kong wala silang ideya sa nangyayari ngunit wala sa kanila ang nagtanong.

The driver dropped us off at a restaurant, but my feet were stuck to the floor of the van. I couldn't move. Alam kong hindi ako makakakain dahil marami ang nasa isip ko.

"Debs, let's just eat first, okay? Hindi ko ma-contact si Harvin, but I promise to get a hold of him later," saad ni Rapsly. "And please, calm down."

Tumingin ako sa kanya at napabuntong-hininga. Kailangan kong kumalma. I shouldn't pressure my friends... at medyo kinakabahan na rin si Alya.