Loving the Sky (College Series #3)

Chapter 11

Chapter 11

"Dadalaw ka ulit, ha?" Abuelo waved his hand at me. "Tinawagan ko na si Carding para ihatid ka."

Sunod-sunod ang naging pag-iling ko.

"Uuwi na lang akong mag-isa, Abuelo! Alas nuebe pa lang naman!"

Dahil sa tagal ng kuwentuhan namin, hindi na namin namalayan ang oras. He gave me some ideas about my designs, and I listened to him intently. He had a good sense of fashion and I had always trusted him when it came to designing, kahit pa business man naman talaga ito.

"Hindi kita puwedeng ipagkatiwala sa kung sinong driver lang."

"Huwag na po. Mabilis lang naman ang byahe. Less than one hour, nasa villa na ako. Saka masayang mag-soundtrip sa bus!" sagot ko pa bago tumawa.

Sumimangot siya. I saw one of the helpers walking toward us, and when she reached our place, she whispered something to Abuelo.

"We have a lot of drivers. Nasaan ang iba?" narinig kong tanong niya sa babae.

I tilted my head as I noticed Abuelo's forehead knot. Hindi nakalampas sa akin ang pagsuway niya sa babae kaya alam ko na agad ang nangyari.

"Told you. I can manage, Abuelo. I'm not the same 14-year-old child you once knew!"

Napabuntong-hininga siya bago dahan-dahang tumango.

"Naka-day off si Carding ngayon at ang dalawa pa naming driver ay kasama ng nga magulang ni Harvin..." dismayadong sabi niya. "I-text mo ako kapag nakauwi ka na."

I nodded and gave him a peck on the cheek before formally bidding him goodbye. Medyo may kalayuan ang mansyon sa gate nila pero kaya namang lakarin. Isa pa, maganda at maliwanag ang hardin nila kapag gabi kaya hindi ka matatakot na maglakad papunta sa gate.

Pakanta-kanta ako nang tuluyang makalabas ng mansyon ngunit napatigil ako sa paglalakad nang makita ang kotse ni Rouge sa labas. Hindi ko sigurado kung naroon siya pero rinig kong bukas ang engine noon.

I heaved a sigh. Hindi na muna ako manggugulo ngayon. My heart needed a little rest. Medyo masama pa ang loob ko na hindi siya sumama sa dinner at hindi manlang tinikman ang niluto ko.

Just when I was about to continue walking, I saw Rouge on the side of the gate, staring intensely at me. Madilim ang itsura niya na, nakaawang ang namumulang mga labi, at tila may malalim na iniisip.

Tumikhim ako kasabay ng pagtahip ng puso ko. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa gulat o sa presensya niya.

"Uh... aalis na ako," I said, probably sounding dumb.

He neared me. Yumakap agad sa akin ang pinaghalong amoy ng pabango niya at sabon panligo. My breathing slightly hitched. I had to remind myself that I was a bit mad!

"Sakay," mahinang utos niya.

I licked my lower lip. Good grief, Reese Deborah! Isang salita lang ay nanghihina na ang tuhod mo!

"May gig ka, 'di ba? Mala-late ka na."

He breathed heavily. Mas lalo siyang lumapit sa akin kaya lalo ring dinaga ang puso ko. He was only a meter away from me and I was scared that he might hear the fast and loud thumping of my heart!

"Close kayo ni Hunter?"

Naputol ang pag-iisip ko. "Huh?"

Kasabay ng pagngisi niya ay ang paglunok niya. I watched how swiftly his adam's apple moved. "Zane... told me that you were eating lunch with him. Close kayo?" His voice was hushed, but it was piercingly cold.