Stray Kids / Texting

iyi hissettiriyor

Dün ve bugünki bölüm şakadan uzak ve biraz ciddili oldu çünkü aralarındaki ilişkileri öylece basite alarak anlatmak istemedim.
Umarım severek okursunuz ~

Jeongin arkadaşlarına belli etmese de onlarla konuşmak onu bir nebze rahatlatmıştı. Yinede iki adımlık yolu iki yıllık yapıcak kadar yavaş yürümüştü. Ama kaçışı ya da kurtuluşu yoktu bu yüzden kapının önünde fazla beklemeden tıklattı ve sessiz odanın içinden gelen ayak seslerini duydu.

Chan kapıyı açtığında jeonginin suratında ki tuhaf ifadeye gülmek istesede kendini tutup kenara çekildi ve içeri girmesini bekledi.

" Bir sorun yok değil mi ? " Jeongin kendini masanın etrafındaki bir sandalyeye atmış ve endişesini saklamaya çalışmıştı. Eğer normal birgün olsaydı güle oynaya bu odaya gelir Chana bulaşıp dururdu ama bu sabah ki olaydan sonra ve açıkcası telefonuna baktığı için sorguya çekiliceğini bildiğinden tedirgindi.

" Hayır neden bir sorun olsun sadece konuşmak için çağırdım geçen sefer merak ettiğin birşey vardı değil mi ? " Chan o parlak gülüşünü gün yüzüne çıkardığında Jeongin gülümsemesini tutamamış yinede kafasını sallamıştı.

Chan jeonginin tam karşısına yatağın ucuna oturdu ve kollarını göğsünde birleştirdi. " Ama önce benim merak ettiğim şeyle başlayalım...bahçede bana minseonun adını söyledin ama ben size hiçbir şey anlatmamıştım ve o mesajı aldığım gün bana hiçbir şey demeden çıkıp gittin odadan " jeongin iç çektiğinde Chan konuşmaya başlayacağını bildiğinden üstüne birşey söylememişti.

" O gün telefona bakarken o kadar mutlu görünüyordun ki... kiminle konuştuğunu kimin seni bu kadar mutlu ettiğini merak ettim. Biliyorum yanlıştı ama merakıma engel olamadım " Chan jeonginin konuşmasını bölüp " sadece merak mı ? " Diye sormuş ve bir saniye için jeongin kafasını kaldırıp ona baktı ama sonra gözleri yine yere düştü.

"  kıskançlığıma da engel olamadım tamam mı ?  Neyse ne " sinirli çıkmaya başlayan sesiyle devam etmişti. Chan içinde bir yerde buna sevinen bir kısım olmasına mı yoksa şuan jeonginin tam kendi gözlerinin içine bakan gözlerindeki kızgınlığama şaşırsa bilemiyordu. Neden kızgın olduğunu bildiğinden konuşması gerektiğinide biliyordu.

" Tamam jeong madem yanlış olduğunu biliyorsun bundan sonra yapmicağını da biliyorum. " Jeongin chanın söylediği şeyle kafasını aşağı yukarı sallamış ve aklını kemiren durup şeyi öğrenmek için tekrar lafa girmişti " peki sen... Sen neden hiçbir şey yapmadan öylece gittin ? " Bu soru chanında aynı jeongin gibi iç çekmesine ve bakışlarını kaçırmasını sağlamıştı.

"Öncelikle o gün minseo bana çokça minnettar olduğunu söylediği için mutluydum başka birşey yoktu. O günse... Sen bana hislerini açtığından beri bununla ne yapmam gerektiğini bilmiyorum... O gün minseo bana sarıldığında nazeketen karşılık vermiştim. Arkadaşım olduğu için anlarsın ya ? " Chan lafının yarısında omuz silkip jeongine bakmıştı. " Seni gördüğümde yüzündeki kırılmışlık ifadesi asla görmek istemediğim birşeydi. Öylece gözlerini bana dikmiş bakarken önünde bu şekilde daha fazla kalmayı istemedim. Biliyorum belki bu seni herşeyden daha çok kırdı ama kaçmak benim suçumdu jeong üzgünüm " jeongin üzüntüyle bakan surata aynı şekilde bakıyordu.

Onu kırmak , gözünün önünde öyle kalmak istemediği için kaçmayı seçmişti. Ona kızması mı gerekiyordu bilmiyordu ama bilse bile yapamazdı. Çünkü bugüne kadar üstüne düşmediği hisleri bu olaydan sonra tüm bedenini sarıp sarmalamıştı. Bu yüzden tek yapabildiği kafa sallamak olmuştu.

" Benim sana ansızın yaptığım şu itiraf ve minseo olayı... seni zora sokmak istemedim hyung bunun için bende üzgünüm... ve seni suçlamıyorum artık , birde bu sabah olanlarda da kimse seni suçlamadı belki aklına takılmıştır diye söylüyorum. Senin için herşey hızlı ilerledi değil mi ? Sen ve changbin hyung hariç herkes felixin hislerinden haberdardı. Minho ve jisung uzun zamandır bunun gibi olayların içindeydi ama birden bir isim koyulması senin içinde tuhaf olmalı... Ama hyunjin ve seungmin olayı beni de şaşırtı " jeongin son söylediği şeyle gülmüştü. Bu chanında gülmesini sağlamıştı.