Stray Kids / Texting

araftaki Yang jeongin

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn keyifli okumalar ~

Chan annesi ondan yemeğe yarım etmesini istediğinde işleri olduğunu söylerek odasına kaçmış ve bilgisayarını açarak yapması gereken dosyaları hazırlıyordu. Jeonginse çocuklara mesaj attıktan sonra kendisini çağıran kadının yanına gitmiş ve akşam için yapmaya başlamış olduğu yemekler ağzına tıkılınca harika olduğuyla ilgili şeyler söylemişti.

" Chan yardım isteyince koşarak uzaklaştı benim için sebzeleri yıkayıp doğrar mısın ? " Sevecen kadın güler yüzle konuşmuştu. Jeongin nedensizce bu sefer bu evde olmaktan biraz olsun gerdindi bu yüzden de gülerek  kafasını sallamıştı.

Yaklaşıp yarım saat geçmişti ve Chan jeonginin neden yanına gelmediğini düşünmeye başladığında kalkıp odadan çıktı ve etrafta onu aradı. Babasının yanında tuhaf sohbetler etmiyordu banyoda da değildi. Sonra mutfaktan gelen kıkırtı seslerini duyduğunda adımlarını oraya yöneltti sessiz olmaya dikkat ediyordu ve onu gören babasına sessiz olmasını işaret etmişti. Hazır olan sebzeleri tabağın içine koyan jeongini ve kenarda onunla konuşan annesini izledi bir süre ikiside dünyadan bir haber konuşmuştu.

Daha önce jeongini bu evde çok görsede bu sefer farklıydı. Onunla eskisi gibi değildi ve olmayada niyeti yoktu. Ne kadar onları izlediğini bilmiyordu ama annesinin ona seslenmesiyle kendine gelmişti. " Demek gelebildiniz Chan bey " bununla beraber jeonginde belini tezgaha dayayıp ona bakmıştı. " Bana ihtiyacın kalmamış gibi " gülerek masaya ilerlemiş ve sandalyelerden birine oturmuştu.

" Evet jeongin sağolsun neredeyse herşey bitti ben içeri geçiyorum sende birşeye yarayıp sofrayı kur " Chan burun kıvırarak mutfaktan çıkan annesine gülüp jeongine dönmüş ve" demek pabucum dama atıldı ha annemi de etkin altına almışsın " demişti. Jeongin sırıtarak ona yaklamış ve yüz yüze gelmeleri için eğilmişti.

" Cazibeme dayanabilecek biri yok hyung  eninde sonunda herkes doğru yola gelir " Chan sırıtarak konuşan çocuğun tamamiyle kendinden bahsettiğini bildiğinden eliyle yakasını tutup tamamen kendine yaklaştırmıştı. Jeongin beklenmedik hamleyle endişeyle kurtulmak için elini yakısındaki ele götürmüştü.

" Annen görücek hyung ne yapıyorsun bırak beni "

" Annem görse ne olucak ki ? Neden bu kadar endişelisin sadece şakalışıyoruz diye düşünmez mi ? "

Jeongin gözlerini kaçırıp yakasındaki elden kurtulduğunda mutfaktan çıkmak için hareketlenirken arkasından gelen sesi işitti." elbet annemlerin görmediği bir zaman olur jeong " dediğinde sesinde oldukça eğlendiğini belli eden bir ton vardı.

Jeongin koşarak mutfaktan çıktığında kendini banyoya atmıştı. " Lanet olası cidden işini biliyor... Ne yapmaya çalışıyor tanrım daha çok gencim ölmek istemiyorum. " Elini deli gibi atan kalbinin üstüne koyup biraz bekledikten sonra derin bir nefes verip elini yüzünü yıkamak için hareketlenmişti. Onu kışkırtmaya çalışırken içindeki canavarı çıkarıyordu ve bu sonunu getirecek gibi hissetmişti. Elbet annemlerin görmediği bir zaman olur...

Mutfağa geri döndüğünde herkesin masaya yerleştiğini gördü ve gülümseyerek chanın yanındaki yerine geçti. " Yemekler çok güzel olmuş ikimizinde eline sağlık " chanın babası önündeki tabağı iştahla yerken jeongin " ben birşey yapmadım herşey bayan bang'ın lezzetli tariflerinin eseri " jeongin gülümseyerek konuştuğunda " hayır tatlım sadece mütevazilik yapıyor. " Diye karşılık almıştı. Tüm yemek boyunca okul hakkında konuşmuşlar ve Chanla göz temasından kaçınmaya çalışmıştı. Gerçi eli sürekli omzunda olan ve gülerek birşeyler anlatan Chan pek yardımcı olmuyordu. Kendini ona bakmaktan alıkoyamıyor yinede göz teması kurmamak için elinden geleni yapıyordu.