De verloofde [onc2021]

Hoofdstuk 14

Zenuwachtig plukt Jerinde aan haar zondagse jurk. Ze bevindt zich samen met Dion op een grasveld, buiten het zicht van het dorp. Omdat het hele dorp zich tussen haar en haar huis bevindt, voelt het toch een beetje alsof ze zich op een onbekende buitenplaats hebben begeven.
Dat is niet persé wat haar zorgen baart. Ze weet simpelweg niet hoe leuk ze de intense aandacht van Dion vindt. Na elkaar weken slechts vluchtig te hebben gezien, is dit misschien iets teveel van het goede.

Niet dat hij wat verkeerd doet. Deed hij dat maar.
Maar langzaam maar zeker begint ze nu te begrijpen waar hij heen wil met zijn interesse en ze weet dat ze hem niet aan het lijntje kan houden. Dat kan ze hem en zichzelf niet aandoen. Het is tijd voor haar om een keuze te maken. Omdat die keuze invloed heeft op de rest van haar leven, heeft ze het eigenlijk even nodig dat hij zijn aandacht bij zich houdt en haar met rust laat. Dan kan ze even rondspringen, gillen of iets anders belachelijks doen en dan is het uit haar systeem.

Wekenlang hebben ze langs elkaar heen geleefd. Dion had net zijn huis af, of hij is een partnerschap aangegaan met Abel. Ze ontginnen nu samen het stuk land dat Abel toebehoort en doordat ze nu met twee man sterk zijn, zullen de opbrengsten hopelijk ook twee keer zo hoog worden door het extra werk dat er nu verzet kan worden. Daarmee willen ze investeren in nog een stuk land en uiteindelijk hopen ze herenboeren te worden. Het is een toekomstplan, maar dat is goed. Een man moet kunnen dromen, anders verpietert hij alleen maar.

Ondanks zijn fysieke nabijheid heeft ze hem toch nauwelijks echt gezien de afgelopen dagen en weken: met zijn geest was hij ergens anders. Aan het plannen en aan het rekenen. Ze ziet nu al dat Abel een goede keuze heeft gemaakt, samen kunnen zij rijk worden.

Terwijl nu duidelijk wordt, dat Dion van plan is om zich in de familie te trouwen. Om de banden zogezegd nog strakker aan te halen. En dat baart haar toch zorgen. Want wat weten ze van hem? Wat weet hijzelf van zichzelf?

Ze ziet zijn rustige zelfverzekerdheid en weet dat hij daar zelf ook over na heeft gedacht. Hij is overduidelijk tot de slotsom gekomen dat hij een poging wil wagen en ergens geeft ze hem gelijk. Hij is nu in de leeftijd om te trouwen, hij kan natuurlijk ook best wachten, maar wie zegt dat hij ooit zijn geheugen terugkrijgt?

Nu is het aan haar om te bedenken of zij hem wil zonder zijn geheugen. Wil zij een man zonder verleden? Erger, wil zij een man die opeens een heel leven heeft geleefd waar zij niet achter staat, mocht hij dat geheugen wel weer terugkrijgen. En net zoals hij eerder heeft gedaan, slaat zij aan het piekeren. Onbewust laat ze haar blik over hem heen gaan, als om te keuren. Ze ziet zijn gezicht in zijn meest perfecte staat nu de blauwe plekken verdwenen zijn. Ze weet dat zijn lichaam nog niet volledig hersteld is, maar ze weet wel wat voor werk hij kan verzetten terwijl hij nog niet helemaal gezond is. Laat staat wat er uit zijn handen komt als hij er weer helemaal is. Hij is zo ontzettend knap, knapper dan goed voor hem is. Blijven zulke knappe mannen wel trouw, of moet zij hem niet onder de grote hoop scharen?

Dion ziet het aan, en weet heel goed wat er door haar heen gaat. Zijn bedoelingen zijn nu per slot van rekening overduidelijk.
Hij lacht even in zichzelf en maakt het zich gemakkelijk. Hij hoopt dat ze er erg goed over nadenkt, dan zal haar 'ja' straks extra zoet smaken.

Hij pakt wat aardbeien - een traktatie in deze tijd van het jaar - en stopt ze in zijn mond. Is zich dan bewust van het stokken van haar adem en kijkt ondeugend. Wellustiger dan net laat hij nog een aardbei in zijn mond zakken.
Hij krijgt een idee en hijst zichzelf overeind. Hij pakt nog een aantal van de zoete vruchten en reikt naar haar. Ze heeft door wat hij wil en ze buigt zich naar hem toe. Met zijn vinger om de vrucht streelt hij haar lippen. Ademloos doet zij ze half open en hij beweegt zijn vinger mee. Haar ogen vallen dicht van genot en sensuele spanning.

Op dat moment weet hij het zeker. Ze ziet er zo betoverend uit, de liefde sijpelt door zijn hart en verwarmd zijn lichaam. Dit is de vrouw met wie hij de rest van zijn leven door wil brengen. Hij kent haar nog maar zo ontzettend kort, maar ze heeft als een bliksemflits zijn leven verlicht en nu kan hij niet meer zonder haar. Hij moet nu zijn kans grijpen, anders doet een ander dat wel.

Hij aait zacht over haar wang en ze opent haar ogen. Die staan opgewonden, de gouden spikkels wervelen in het blauw en hij moet een kreun onderdrukken. Dion beduidt haar om op te staan en enigszins wankel doet ze wat hij vraagt.

Hijzelf blijft zitten, op één knie, en met een beweging zo oud als de wereld houdt hij een eenvoudige ring op naar haar en stelt haar die ene vraag.