A favor // Z.M

•Out of Plan•

"Bu kesinlikle plan dışı."

Yatağımın üzerinde,bacağıma masaj yapmaya devam ederken kucağımdaki tabaktan bir çikolata daha aldım.

"Ne planlamıştın?"

Dudağımın kenarındaki çikolatayı temizleyip, parmağını yaladı.

"Bilmek istiyor musun?"

Bacağımı yatağa bırakıp yanıma yaklaştı. Tabağı aramızdan kaldırıp konuşmasını bekledim.

"Bu gece," dedi. Ellerimizi birleştirdi. "Bir cevap verecektim."

Tek kaşımı kaldırdım,söylediklerine bir anlam yüklemeye çalışıyordum.

"Evet," dedi. "Sana deli gibi aşığım,Isabel."

Alt dudağım dişlerimin arasında can çekişirken,avuçlarının arasındaki ellerimin terlemeye başladığından emindim.

"Bunu söylemek için beklememeliydim,duraksamam bile hataydı."

Başımı iki yana salladım.

"Bunu söylemenin kolay bir şey olmadığını biliyorum," dedim. "Önemli değil,sadece aşırı tepki verdim."

Doğruldu. Heyecanla ellerini yanaklarıma yerleştirirken kalbimin hızlandığını hissedebiliyordum.

"Hayır,önemli."

Dudaklarıma küçük bir öpücük bıraktı.

"Bunu bilmen gerekiyor," dedi. "Bana güvenmenin kolay olmadığını biliyorum, bu yüzden sana bunu hep hatırlatacağım."

Gülümsedim.

"Bunu hep hatırlayacağım," dedim. "Güven bana."

Dudakları benimkilere yaklaşırken,açılan kapıyla birlikte geri çekildi.

"Oh,Tanrı aşkına."

Parker göz devirerek kapıyı kapattı.

"İyisin,değil mi?"

Başımı salladım. Yatağın diğer ucuna oturdu.

"Bu geceyi kesinlikle böyle planlamamıştım."

Oh,bu gece bunu sık duyuyordum.

"Sürekli yakınmak yerine geceyi olduğu gibi kabul etmeyi deneseniz? Ben de bacağımı kırmayı planlamıyordum günler öncesinden."

Zayn iç çekti. "Pekala,şimdi odadan çıkabilir mi? Bir şeylerin ortasındaydık."

Parker ona kötü bakışlarını atarken sadece ikisini izliyordum.

"Hayır,çıkamam. Ortasında olduğun şeyin hayaliyle yetinsen iyi edersin."

Bu ikisiyle aynı ortamda olmaktan nefret ediyordum,ama ikisini de göndermeyeceğim kadar çok seviyordum. Bu yüzden sessizce susmalarını bekledim. Annem içeri girdiğinde, çeneleri hemen kapanmıştı.

"Yarın okulunuz var," dedi. "Hastayı yalnız bırakıp,uyuyun,olur mu?"

Parker başını salladı.

"Zayn,hayatım,burada kalmak istemediğine emin misin? Saat epey geç oldu."

Zayn başını salladı. "Gitsem iyi olur," dedi. "Zahmet vermek istemem."

Parker,yüzünde büyük bir gülümsemeyle anneme döndü.

"Ben burada kalıyorum zaten,ona gerek olduğunu sanmıyorum."

Zayn tek kaşını kaldırıp,Parker'ı süzerken göz devirdim.

"Düşündüm de...Bella'nın bana ihtiyacı olabilir,burada kalmam mantıklı olur."

Annem ikisinin atışmasını izlerken başını salladı. Gülmemek için zor durduğu belli oluyordu,muhtemelen yarın akşam benimle çok dalga geçecekti.

"Odayı hazırlıyorum," dedi. "İkinize de yetecek kadar yatağımız var."

O odadan çıktığında ikisi de telaşla bana döndü.

"Aynı odada mı yatacağız?"

Omuz silktim.

"Üzgünüm," dedim. "Elimizde başka oda yok. Ne istiyorsunuz?"

Bu gece odada yaşanacakları hayal bile edemiyordum.

Zayn ve Parker,anneme yatakları taşımasında yardım ederken kırık bacaklı olmanın keyfini sürüp,yattığım yerden onları yönlendiriyordum.

"İyi geceler,çocuklar."

El salladım. "İyi geceler."

Bir tarafımda Parker,diğer tarafımda Zayn yatarken uyumak biraz zordu.

"Ben neden seninle uyuyamıyorum?"

Ofladım. Bu soruyu bininci soruşuydu.

"Bunu annemle konuşmaya ne dersin?"

Aptal aptal sırıtırken ledlerin aydınlattığı suratını izliyordum.

"Güzelim,annenle konuşamayacağım kadar uzun bir konu,biliyorsun,milyonlarca kez yattık."

Yanımdaki fazlalık yastığı kafasına attığımda inledi.

"Teşekkürler,yoksa ben yapacaktım."

Parker'a orta parmağını çıkarıp,kafasını yeniden yastığa gömdü.

"Neden karar değiştirdin ki? Gidiyordun işte."

Yeniden kafasını kaldırdı. Kaşlarını çatmış, Parker'a bakıyordu ama Parker gözlerini bile açma gereği duymamıştı.

"Seni onunla aynı odada bırakacağımı mı sanıyorsun? Bunun için ölü olman gerek, sadece hayaletin burada onunla yalnız olabilir."

Ellerimi yüzüme kapayıp rahatsızca mırıldandım.

"Eğer susmazsanız ikinizinde gitmesi gerekecek."

Zayn yataktan sarkan elime bir öpücük bıraktı.

"Beni asla gönderemezsin."

Tek kaşımı kaldırdım.

"Deneyelim mi?"

Ellerini iki yana kaldırıp yeniden yattı. Parker çoktan sesini kesmişti.

Evet,bu gece kesinlikle planlanıldığı gibi gitmiyordu. Bir çok yönden.

...

LÜTFEN ÇOK KISA DİYE LİNÇLEMEYİN BENİ DEVAMINI BEKLETMEMEK İÇİN ATTIM HAFTASONUNA BİR BÖLÜM DAHA ATARIM SİZİ SEVİYORUM 🥰