A favor // Z.M

•After this second,i'm truly yours•

"Isabella Saint Conner,güneş kadar göz alıcısın!"

Aniden arabasıyla önüme çıkıp bu cümleyi kurduğunda kalbim yerinden çıkıyordu. Mal gibi Zayn'e bakıyordum.

"Ne istiyorsun Zain Jawaad Malik?"

Ofladı.

"Pekâlâ,beni yakaladın. Yardımına ihtiyacım var."

Başımı salladım. Biliyordum,Zayn karşılıksız iltifat bile etmezdi.

"Önce geç otur da camı kapatayım,klimayı süs olsun diye açmıyorum."

Göz devirdim. Az önce doğan güneş kadar göz alıcıyken şimdi klima düşmanıydım. Zayn'le hayat hızlıydı. Hızla dönüp kapıya gittim ve kendimi arabasına attım. Açılan eteğime kayan bakışlarına sert bakışlarımı atarak eteği kapattım.

"Sakin ol,bugün sadece senin istediğin her şeyi yapacağız. Bu yüzden seksi bir süre daha erteledik."

Kaşlarımı çattım.

"Ne şartla?"

Elini ensesine attı.

"Yani...şey,bir sebep olduğundan değil tabi de, bildiğin üzere bu gün bir veli toplantısı var ve babamın duyacaklarını sindirdiği zamana kadar uzakta kalmam gerekiyor. Bu yüzden benimle birlikte okuldan kaçmalısın. Ki,ona sevgilimle olduğumu söyleyebileyim."

Çok gerilmiştim. 12 senelik okul hayatım boyunca bir kere bile okuldan kaçmamıştım, bunu yapmak çok yanlıştı ve annem muhtemelen beni öldürecekti. Oh tabi,gerçek aşkın önüne ölüm bile geçemezdi.

"Lanet olsun,hadi sür bir yerlere."

Yüzüne büyük bir sırıtış yerleştirip bana döndü.

"Bunu unutmayacağım,teşekkür ederim güzelim."

Söylediği sözcükler suratıma bir gülümseme yerleştirdi. Muhtemelen bu yanlıştı,ama pişman olmayacaktım çünkü yanımda o vardı.

...

"Nereye geldik?"

Etrafa bakındım. Çok sessiz bir yerdi. Şehirden baya uzaklaşmış olmalıydık,her yer ağaçlıktı ve kimseler yoktu.

"Şehirden yaklaşık 20 kilometre uzaktayız. Burada bizi kimse bulamaz."

Telefonunu çıkardı ve kapattı.

"Sende kapatacak mısın?"

Başımı salladım. Zaten bir kere yanlış yapmıştım,devamını getirmemin sakıncası yoktu.

Kendi telefonumu da ona verdim ve arabaya çantalarla birlikte bırakıp yanıma geldi.

"Dolaşmak ister misin?"

Onu onayladım. Zaten yapacak başka bir şey görünmüyordu.

"Çok güzel değil mi? Burayı geçen sene buldum. Her evden kaçtığımda burada kalıyorum."

Etrafıma bakındım. Gerçekten mükemmel bir yerdi. Dünyada böyle bir yerin var oluşu beni fazlasıyla şaşırtmıştı.

"Evet,çok güzel. Evden kaçmak için iyi bir sebep olmalı."

Güldü.

"Evet,öyle. Bir de babam,tabi."

Yüksek bir kayanın üstüne zıplayıp,elini uzattığında beklemeden tuttum. Beni de yanına çekti ve oturdu. Hemen yanına oturmuştum.

"Babanla neden bu kadar anlaşamıyorsun?"

Omuz silkti.

"Uyumsuz biriyim,o disipline çok önem verir. Beni fazla sıkıyor. Oysa büyükannem her zaman babamın gençliğini hatırlattığımı söyler. Ama o beni pek sevmiyor sanırım."