A favor // Z.M

•We're gonna make out•

"Parker, gerçekten inanamıyorum. Sen de gördün! Lora beni öldürecek gibi bakıyor, basketbol takımındaki çocukların yarısı numaramı istedi ve Lisa beni cumartesi günkü partide bekliyor."

O, yatağımın üzerine uzanmış oyun oynarken hiç bozuntuya vermedi.

"Beni dinliyor musun?"

Göz devirip telefonu bir kenara attı.

"Kendine bak, Bella. Çok güzelsin."

Gülümsedim.

"Teşekkürler...ama anlattığım bu değil?"

Elimi tuttu.

"Güzelim, her zaman benim için güzeldin. Sadece sporlarını çıkarıp topukluları giyince insanların gözünde yükseliyorsun."

Gözlerimi kıstım.

"Parker...bölmek istemiyorum tatlım ama bugün de sporlarımı giyiyordum."

Kenardaki minik yastığı üstüme attı.

"Demek istediğimi anladın işte. Böyle kesinlikle kot pantolon ve kazaklı halinden farklı görünüyorsun."

Başımı eğdim. Evet,Zayn'in aldıkları gerçekten güzeldi. Onun gibi birinin böyle seçimlerinin olması şaşırtmıştı açıkçası.

Bildirim sesiyle telefonumu aldım.

"Zayn bu akşam ailesiyle tanışmamı istiyor."

Dudağımı ısırdım. Parker kaşlarını çattı. Bu durumdan hoşnut olmadığını biliyordum. Tamam...ben de Zayn'in gerçekten benden hoşlanmasını isterdim, ama bu bile mutlu olmam için yeterliydi.

"Onun gibi biri için değişmeye kalkmanı inanamıyorum. Olduğun gibi o kadar güzelsin ki!"

Gülümseyip sarıldım.

"Seni seviyorum!"

+

"Hazır mısın?"

Başımı iki yana salladım. Zayn'in arabasındaydık, onun evine gitmek için yola çıkmıştık. O kadar heyecanlıydım ki! İlk defa birinin ailesiyle tanışıyordum ve ilk defa Zayn'in evini görecektim.

"Kendin olman yeterli. Ailem zaten senin gibi birini istiyor."

Pekâlâ,kendisinin benim gibi birini istemediğini açıkça belli etmişti.

"Hadi, inelim."

Arabadan inip eve doğru ilerledik. Gerçekten büyük bir evdi. Ön bahçesindeki ağaçlar ve çiçeklerin her gün bakımının eksiksiz yapıldığı açıkça belli oluyordu.

Kapıya kadar yan yana yürüdük. Üstümde kırmızı bir etek ve büstiyer vardı. Saçlarımı rastgele bir topuz yapmıştım.

Zayn ise her zamanki gibi siyah bir pantolon, normalin aksine siyah bir gömlek ve siyah spor ayakkabı giyiyordu. Beni almaya gelmeden önce biriyle birlikte olduğunu açıkça görebiliyordum.

Elimi tuttu.

Zile bastı. Birkaç dakika sonra bir kadın kapıyı açmıştı.

Evde çalışan olduğunu tahmin ettiğim kadınla selamlaştıktan sonra içeri girdik.

Annesi, babası ve kız kardeşleri masada oturmuş yemek için bizi bekliyorlardı.

"Oh, çocuklar!"

Annesi gülümseyerek masada ayaklandı. Hepsini teker teker öpüp sarıldıktan sonra masada Zayn'in yanına geçmiştim.

"Zayn, kız arkadaşın çok güzel!"

Kız kardeşlerinden biri konuştuğunda gülümsedim.

"Hayatım, ben Trisha, bunlar kızlarım Doniya, Safaa ve Waliyha, bu da eşim, Yaser."

Gülümsedim. "Bende Isabella!"

Zayn omzumu okşayıp gözlerime baktı.

"Bella'yı kullanıyor."

Anın etkisiyle sadece başımı sallayabilmiştim.

"Anlatsanıza,nasıl tanıştınız?"

Babasının kolayca inanmayacağından bahsetmişti,gerçekten adam sorgular gibi bakıyordu.

"Biz...okulda tanıştık."

Zayn bir süre suratıma baktı ve daha sonra omuz silkti.

"Niall üstüme kahvesini dökünce silmem de yardım etti,bende onu yemeğe çıkardım. Sonra takılmaya başladık."

Başımı sallayıp onu onayladım. Devamını anlatmamış olmasına sevinmiştim.

"Peki o halde...ne zamandır birliktesiniz?"

Bir hafta?

"Birkaç aydır."

Adam başını salladı. Memnun olmuş gibi görünüyordu. Ama gözleri beni bulduğunda sorgulanma sırasının bana geldiğini anlamıştım ve kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu.

"Üzerinde çalıştığın bir şeyler var mı? İleride ne yapmayı planlıyorsun?"

Bir süre düşündüm. Nasıl bir cevap verirsem daha çok memnun olurdu? Çok fazla beklettiğimi anlayınca yalan söylememe kararı almıştım,Zayn'in söylediği gibi,onlar zaten benim gibi birini istiyorlardı.

"Aslında...şu an birkaç dil öğrenmeye çalışıyorum,ileride dünyadaki bütün çocukların keyfinin yerinde olduğundan emin olacağım. Bu yüzden hepsinin dilini konuşmak istiyorum. Yani, yapabildiğim kadarıyla."

Adam gülümseyip başını salladı.

"Ben de çocukları çok severim. Her türlü yardıma ihtiyacın olduğunda arayabilirsin. Zayn,numaramı kız arkadaşına ver."

Zayn gülümseyip başını salladı.

Yemeğin geri kalanında onları dinlemiştim. Beklediğim kadar gerilmeye gerek olmadığını fark ettim,çünkü ailesi gerçekten mükemmeldi. Neden onlarla geçinemediğini anlamıyordum.

"Yukarı çıkıyorum. Bella,gelmek ister misin?"

Elini uzattığında beklemeden tuttum ve ailesine veda edip yukarıya,odasına girdim.

"Sence işe yaradı mı?"

Üstündeki gömlekten kurtulurken gözlerine bakmamaya çalışıyordum.

"Evet. Şimdi onlara kız arkadaşım olduğunu kanıtlayacağım."

Kaşlarımı çattım. "Ne yapacağız?"

Sırıttı. "Sevişeceğiz."