Chapter 10

4.1K 120 20
                                    

NAGISING SIYA NANG marinig niya ang cellphone niyang walang tigil sa katutunog. She groaned when she felt the stinging pain inside her head.

Mabigat na mabigat ang pakiramdam niya at nanghihina siya. Kaya kinapa niya ang kanyang noo at napa-ungol siya nang maramdamang mainit iyon.

Dahan dahan ay inabot niya ang kanyang cellphone kahit na nakahiga lang siya. Kitang kita niya sa caller ID na si Sim ang tumatawag sa kanya kaya sinagot niya ito.

"H-Hello?" medyo paos na wika niya.

"What happened to you? I thought you're going to sent me a message the moment that you woke up, it's already one in the afternoon. I'm so worried, Maria," tuloy-tuloy na bungad sa kanya ni Sim.

Kahit masakit ang ulo niya at mabigat ang kanyang pakiramdam ay nagawa oa niyang mapangiti. He was worried. Pakiramdam niya ay magkasintahan sila.

"Maria——"

"S-Sorry," pagpuputol niya sa sasabihin ni Sim. She groaned again when she felt her hear pounding.

"Wait. . .  are you sick?" he asked her. Iba na ang tono ng pananalita nito. May halong takot at pag-aalala na sa boses nito hindi gaya kanina na tila nagagalit ito sa kanya.

"H-Hindi naman, I think I overslept?" Natatawang saad niya sa binata kahit na ang totoo ay hinang-hina siya.

"I hate liars, Maria."

"Ayos lang talaga ako, my yellow," pagpupumilit niya. Nagulat nalang siya nang biglang nagrequest ng facetime ang binata.

Messages
(1:21 pm)

From: Simcard
Answer it, my sunshine.

So she got no choice but to answer his call. Kitang kita niya sa screen ng cellphone niya ang gwapong mukha ng binata. He looked so divine. Ngayon ay kunot na kunot ang noo nitong nakatingin sa kanya.

Her heart jumped hard because of that, but it was good. Her heat hurts, in a good way.

"Good morning?" she joked and then let out a small cough.

"See?! You're sick as fuck," napahilot pa ito sa kanyang sentido. Natawa naman sita dahil doon. Mukhang stress ba stress sa kanya ang binata, but either way, he still managed to looked dashing.

"My sunshine, please. . . be honest with me next time okay?" He looked at her. His face was serious this time but she could see how worried he was.

"Aye," she groaned, "pagod lang siguro ako." Dagdag pa niya.

"Kung hindi pa ako tumawag hindi ko pa malalaman na may sakit ka," he whispered but enough for her to hear. There was a hint of sadness and worry in his voice... in that moment she felt something soft caressed her heart. It made her sad and happy at the same time.

She smiled weakly at him. Her heart broke because of that. Simula kasi nang mamatay ang kanyang mommy, hindi na niya pinaalam sa mga tao kung ano ang nararamdaman niya. Well, maliban kay Zavaiah... kulang kulang pa ang information na binibigay niya sa kaibigan niya.

Alam naman niyang naiintindihan ni Zavaiah na medyo takot siyang mag-open and good thing about her friend was that, Zavaiah never forced her to speak up, she never forced her to open up. Chill lang ito na siyang ikinatuwa niya.

"Maria?" Tawag sa kanya ni Sim kaya naman napatingin siya sa mukha bg binata. Natulala pala siya habang nag-iisip.

"Hmm?" she hummed. Trying to hide her burning cheeks and sad eyes.

"Kumain ka na?" he asked her.

"Nagtatagalog ka na talaga," natatawang saad niya at tsaka tumagilid sa kama. "Ayaw kong kumain."

NOT AGAIN (Cruel Reality Series 4) [COMPLETED]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang