From Black To Pink · Lıskook

Korkuyorum

"Lisa! Kapıyı aç hemen! Lisa konuşmamız lazım! Lisa! Bak sinirleniyorum aç şu kapıyı Lisa!"

Hızlıca kapıya gidip açtığımda karşımda bana sinirle bakan Jimin'i gördüm. "Tanrım Lisa sen ne yaptın!"

Hızlıca ve sinirle içeri geçerken ben de arkasından kapıyı kapattım. "Ne oluyor neden bu kadar sinirlisin Jimin?!"

"Sen yaptın bunu değil mi?"

Hızlıca benim yüklediğim videoyu açtı. "Lalisa sen ne yapıyorsun! Sen bu çocuğu sevmiyor muydun! Şimdi neden böyle yapıyorsun Lalisa! Etraf bizim hakkımızda neler diyor haberin var mı!"

Sinirle nefesimi aldım. Herkes benden biliyordu, haklılardı, ben yapmıştım ama ellerinde benim yaptığıma dair kanıtlar da yoktu.

Bu ise gerçekten kimsenin bana güvenemeyeceğinin kanıtıydı. Halbuki, bana yapılanlar bunun yanında dağlar kadardı.

Duygularımın hiçe sayılmasından nefret ederdim. Ama şu son zamanlarda, nefret ettiğim her şeyi yaşamıştım neredeyse.

"Ya anlamıyorsun! Olmuyor! Onun bana yaptıklarını düşününce saf aşıklar gibi sevmek olmuyor!"

Seslice nefes alıp elini yüzüne koyup yüzünü sıvazladı. "Lalis-" Kapının çalması sesini keserken elimle bir dakika işareti yapıp kapıya gittim.

Açtığımda gördüğüm Jungkook ile de kaşlarım çatıldı. "Şey, bağırma sesleri geliyordu da. İyi misiniz?"

Arkadan Jimin'e baktığımda derin derin nefesler alıyordu. "Şuan konuşmanın zamanı değil Jungkook."

Cevap beklemeden kapıyı kapatırken geri döndüm. "Jimin, sakin ol." Seslice nefes alıp verdi. "Lalisa, anlamıyorsun. Tamam fanları kabul ediyorum onları takmamalıyız ama neden?"

"Onun bana yaptıkları o kadar çok fazlaydı ki artık bunu yapmak istemiştim! Her şeyi alttan almaktan yoruldum! Asıl sen anlamıyorsun!"

Doğruları söylüyordum. Herşey benim için çok fazla gelmişti. Önce en eski arkadaşımı bulup sevinmiştim, o zaman onu sevmemi de yanımda taşıyordum.

Sonra bana yalan söylediğini öğrenmiştim. Onun ekibi yüzünden kaç kere hasteneye düşmüştüm. Bence haklıydım, onlara zarar verecek birşey yapmamıştım.

Yapsam da bunlar o kadar fazla değildi.

"Lalisa neden bunu önceden düşünmüyorsun o zaman!" Üstüme yürüdüğünde yavaşça geri geri gittim.

Dün Jungkook'un üstüme yürüdüğündeki duygu ile şimdiki duygu çok farklıydı. Korkuyordum. Çünkü Jimin şuan da sinir krizi geçiriyordu ve asla kendini durduramıyordu.

"Senin yüzünden, şuan hayatımda görmediğim kadar tepki alıyorum. Bir daha, bak tekrar söylüyorum, bir daha beni böyle bir işe katarsan," yanda gördüğü bıçağı eline aldı. "Seni öldürürüm."

"Jimin ne yapıyorsun? Jimin sakinleş bak korkuyorum." Tamamen gözleri dönmüştü. Jimin elindeki bıçakla daha fazla üstüme yürüdüğünde bağırmaya başladım.

"Jimin yapma bak korkuyorum dedim yapma! Jimin kendine gel!" Hiçbir şey demeden hala üzerime gelirken adımlarımı daha büyülttüm.

"Jimin bak nolur kendine gel Jimin korkuyorum!"

Bakışlarım bir arkaya bir de Jimin'e giderken dolan gözlerimden korkuyla yaşlar teker teker düşüyordu. Gözü dönmüştü.

"Jimin bak yapma! Jimin dur! Korkuyorum!"