From Black To Pink · Lıskook

Sarhoş Olalım Bakalım

"Neden beni buraya getirdin ki?"

Gülerek koltuğa otururken o da oturdu. "Belki, anılarımızı hatırlarsın diye." Beni evime getirmişti?

En çok anımız evde mi olmuştu?

"Benim için hiç mi umut yok Lalisa."

"Hayır Jungkook, seni hatırlayabilirim. Eğer hatırlamasam da o anıları tekrar yaşamaz mıyız?"

Kafasını kaldırıp gözünü gözlerime sabitlerken konuştu. "Bana güveniyor musun ki?" Kafamı sallarken devam ettim.

"İnsan, sevgilisine güvenmelidir."

"Sevgilim olduğunu hatırlamıyorsun bile Lalisa."

"Ama senin bana olan bakışlarını fark edebiliyorum. Ayrıca sadece beynim unuttu. Kalbim hâlâ seni seviyor, biliyorum Jungkook."

Yüzünde minik bir gülümseme oluşurken yanına gidip ne zaman düştüğünü bilmediğim kafasını kaldırdım. "Üzme kendini Jungkook, seni tamamen unutacak değilim ya. Elbet hatırlayacağım."

Kafasını sallarken ayağa kalktı. "Hadi kalk." Gülerek ayağa kalktığımda konuştum. "Şimdi nereye?"

"Beraber vakit geçirmeye, lunaparka."

§

"Jungkook! Hadi buna binelim!"

Kafasını işaret ettiğim oyuncağa çevirirken gözlerini büyülttü. "Lisa, ama bu tren çok şey."

"Ne?"

"Çok yüksek ve hızlı."

"Silah tutmadığını düşünsem, korktuğunu söylerim." Kaşları çatılırken bana döndü. "Ne dedin sen?"

Dediğim şeyi tekrarladım. "Silah tutmadığını düşünsem korktuğunu söylerim?" Gülerek bana döndü. "Hatırlıyorsun!"

"Ne?" Ellerimi tutarak zıplamaya başladı. "Hatırlıyorsun, benim de bir çetem olduğunu hatırlıyorsun!"

"Hatırlıyorum!"

Gülerek bana sarıldığında ben de gülerek ona sarıldım. "Sana demiştim, seni sonsuza kadar unutamam."

Tekrar gülerek benden ayrılırken elimi tuttu. "Buna binmek istiyor musun?" Kafamı sallarken ağzında emin olmayan bir gülüşle konuştu. "Hadi binelim o zaman."

Önceden toplu aldığımız jetonları girişteki görevliye verirken en ön koltuğa geçtim. "Hadi gel!"

"En öne mi oturacağız?"

Kafamı sallarken biraz yavaşça yanıma gelip oturdu. En sonunda görevli bizim güvenlik önlemlerimizi alırken konuştu.

"Korkmana gerek yok. Ölmezsin." Jungkook'a bakarak konuşmasına gülerken Jungkook konuştu. "Ben korkmuyorum." Derken beni işaret etti.

"O korkarsa yalnız kalmasın diye korkmuş gibi yapıyorum." Görevli ve ben gülerken Jungkook kafasını eğdi. "Çok yakışıyorsunuz."

"Teşekkür ederiz."

Ardından diğer müşteriler için arkaya doğru gitti. "Gerçekten korktuğuna inanamıyorum Jungkook. Bundan mı korkuyorsun?"