From Black To Pink · Lıskook

Who are you?

Jeon Jungkook..

Lisa kaza geçireli altı ay olmuştu. Onu görme zamanlarım çok az oluyordu. Ve bazen neredeyse hiç göremiyordum.

Altı ay boyunca genellikle burada, onun yanında kalmıştım. Burada tanıdığımız biri olduğu için bizim için bir hasta odası ayarlanmıştı.

Hastanede iki iki kaldığınızda biri hasta yatağında bir diğeri ise koltukta yatıyordu. Bu en azından bizim için iyiydi.

Altı ay boyunca oldukça zor zamanlarımız olmuştu. Basın kapıya dayanmıştı ilk ay. Sonra onlara haber vereceğimizi söyleyip bir süre uzaklaşmışlardı.

Lisa'nın ailesi gelmişti. Bundan tabi bir ay sonra haberleri olmuştu. Bana, benim yaptığımı düşündüğü için kızmışlardı. Hâlâ ise tavırlılardı.

Bu altı ay boyunca da Lisa'nın tüm arkadaşları ve benim arkadaşlarım sürekli yanımda olmuşlardı. Bu gerçekten iyi bir şeydi.

Tabiki yarış ve yeraltı şehri ise tamamen durmuştu. Biz ne yarışı düşünüyorduk ne de başka birşeyi. Son altı aydır aklımda sadece Lisa'nın yaşaması isteği vardı.

Bugün hastanede yine ben kalıyordum. Aslında neredeyse sürekli ben kalıyordum. Diğerleri benim de gidip dinlenmemi söylese de her an birşey olabilme olasılığı benim gitmemi engelliyordu.

Onun yanında olmak istiyordum.

Lisa bir odaya alınmıştı. Arada girip görebiliyorduk. Bize ayarladıkları oda ise hemen yanındaydı. O yüzden yakın oluyorduk.

Doktorlar aniden Lisa'nın odasına doğru koşmaya başladıklarında telaşla ayağa kalktım. Yanımda BamBam vardı.

"Ne oluyor?"

Doktorlar hızla önümüzden geçerek odaya girdiklerinde camdan Lisa'ya bakmaya çalıştım. Ama aniden kapanan perde ile bu olmamıştı.

"BamBam ne oluyor?"

BamBam de ne olduğunu anlamamıştı. Telaşlanmıştık.

Birşey olmamasını diliyordum. Olamazdı, o devam edecekti. Olamazdı. "BamBam." Yanına gittiğimde hızlıca ona sarıldım.

Korkuyordum, bizi bırakıp gitmesinden çok korkuyordum. Gözlerim ne zaman biriktirdiğini anlamadığım yaşları tekrar salarken BamBam'den ayrıldım.

"Birşey olmayacak. Tamam mı Jungkook. Doktor ne demişti, pozitif düşünün. Pozitif düşün."

Yavaşça hastane koltuğuna otururken kafamı iki elim arasına aldım. Ne olur Lisa, dayan sevgilim.

"Niye hâlâ çıkmıyor bu doktorlar!"

"Tamam Jungkook, sakin ol. Birazdan çıkacaklar ve iyi olduğunu söyleyecekler." Sözlerinin ardından doktorlar çıkarken koltuktan kalkarak önlerinde durdum.

Böyle klişe bir şekilde 'Lalisa Manoban'ın yakını siz misiniz?' diye sormamıştı çünkü altı aydır burada tanımadığım insan kalmamıştı.

"Gözünüz aydın,"

Gülümseyerek BamBam'e döndüm. O da gülerek ve gözlerini büyüterek bana dönerken doktor devam etti. "Uyandı."

Gülerek BamBam'e sarıldığında o da bana sarılarak konuştu. "Demedim mi lan ben! Bak! Sonunda be!"

Ayrılarak doktorlara döndüm. "Ş-şimdi görebilir miyiz?" Doktor kafasını sallarken konuştu. "Şuanda uyanık, ama biraz yorgun. Fakat girebilirsiniz."

Gülümseyerek selam verdim. "Teşekkürler." BamBam ile beraber içeri girdiğimizde bize bakan Lisa'yı görmem ile neredeyse mutluluktan ağlayacağım. "Tanrım sonunda!"

"Lisa seni o kadar çok bekledik ki! Gerçekten çok korktuk. Jungkook seni sürekli bekledi burada." Lisa'nın kaşları çatılırken bana döndü.

"Sen de kimsin?"

Siktir.

|Bölüm Sonu|

Uzun zaman yokum çünkü yazmaya zamanım olmuyor ve olsa bile yazacak birşey bulamıyorum. Bu aralar taslakta birkaç kitap biriktirdim. Hâlâ da aklımda olan kurgular var onlar için uğraşıyorum. İki-üç ay sonra neredeyse hergün aktif olacağımm!