𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Aylardır üzerinde çalıştığım marvel kurgumu size gururla sunuyorum.
Nyx'in ilk bölümüne hoş geldiniz yıldızlarım.
Oy vermeyi ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın lütfen :]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ağaçlardan dökülen turuncu yapraklar rüzgarla uçuşuyordu okyanusun kıyısındaki evin etrafında. Açık penceremden içeri giren rüzgarla tekrar gülümsedim.
Kolumdaki hologramlı saate baktığımda babamdan gelen bir mesaj gördüm. Kaşlarım çatılırken hologramı büyüttüm ve okumaya başladım. Geç geleceğini ve onu beklememem gerektiğini yazmıştı.
Alıştıktım böyle şeylere, sonuçta o meşgul bir adamdı. Ama yalnızlığı sevsem de, bazen yanımda olamaması üzüyordu beni. O benim tek ailemdi.
Kafamdaki düşünceleri rafa kaldırdım ve odamdan çıkıp merdivenlere yöneldim. Madem babam yoktu, ev de bana kalmıştı. Herzamanki gibi.
Mutfağa girerken bir yandan da konuştum. "Jarvis, güzel bir şeyler çalmaya ne dersin?" Birkaç saniye sonra gelen AC/DC Back in Black ile göz devirdim. "Jarvis, babamın güzeli değil. Benim güzelim." Tamam, ben de AC/DC severdim ama şuan havamda değildim.
Jarvis, dediğimi yaptı ve bu sefer benim çalma listemden bir şarkı açtı. Bir yandan şarkıya eşlik edip bir yandan da dolapları açmaya başladım. Ne yapsam diye düşünürken buzdolabını açtım. Makarna? Bir de belki salata?
Malzemeleri çıkartıp yapmaya başladım. Makarna bitince salatayı da yaptım ve mutfaktaki tezgahın üstüne koydum. Bir de sandalye çektikten sonra yemeye başladım. Yalnız yemek yemekten nefret etsem de, alışmıştım.
Canım sıkılınca arka cebimden telefonu çıkardım ve sol elime alıp karıştırmaya başladım. Bir yandan sağ elimle ağzıma salata atarken 'gelen mesajlar' kısmına girdim. Genel olarak asosyal biriydim ve bu benim seçimimdi. İnsanların ne kadar iki yüzlü olduğunu fark ettikten sonra çevremdeki çoğu insanı kendimden uzaklaştırmıştım. Ve asla pişman değildim. Arada sırada görüştüğüm bir-iki arkadaş vardı o kadar.
Mesajlar kısmına girdiğimde Cora'dan gelen mesajı gördüm.
Cora: Yarın Cedric'le dışarı çıkıyoruz. İstersen sen de gel, Bayadır görüşmemiyoruz.
Gitse miydim? Uzun zamandır konuşmamıştık sonuçta, değişiklik iyidir. "Jarvis, yarın öğleden sonra işim var mı?" "Hayır, bayan Stark."
