𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Cora'yı aramamın hemen ardından telefonu suratıma kapatmıştı, ikinci kez aradığımda bunun hoş bir şaka olmadığından falan bahsetmişti.
Sonra ben de kapısına kadar gidip her şeyi anlatmıştım ve sorunsuz bir şekilde bunu kabullenmişti.
Carissa... kız kafana saksı fırlattı.
'Neredeyse' sorunsuz bir şekilde.
Herneyse, sonuç olarak şuan valizlerimizi hazırlamıştık ve ülkeyi terk ediyorduk. Diğer bir en yakın arkadaşım olan Cedric'e çantasını hazırlamasını söylemiştik, yoldan geçerken onu da alacaktık.
"Yani şimdi, sen bir yenilmez misin?" Diye sordu Cora yanımdaki koltuktan. Hala araba kullanıyordum, alkollü olduğumu ona çaktırmamıştım.
"Pek sayılmaz, yani resmi olarak hayır."
"Ama onlardan birini kurtardın ve bir savaşa katıldın? Ayrıca süper gücün var."
"Bak, bu pek öyle bir şey değil, yani bu kadar basit değil. Beni yıllardır tanıyorsun, ben kahraman nitelikli bir insan değilim."
"Okula ilk geldiğim gün beni zorbaların elinden aldığını mı hatırlatayım illa?"
"İnan bana Cora, katil robotlarla savaşmak birkaç kendini beğenmiş zengin bebesiyle savaşmaktan daha farklı."
"Cidden mi?"
"Evet, katil robotlar daha az sinir bozucu." Dedim kaşlarımı kaldırırken.
"Dalga geçme!" Diyerek omzuma vurdu. "En yakın arkadaşımın bir yenilmez olması oldukça havalı olurdu."
"En azından En yakın arkadaşının babası bir yenilmez." Dedim göz kırparak. "Ne yenilmez ama(!)"
"Hey, Tony Stark'a laf yok! Favorim o benim!"
Yüzümü buruşturdum. "Hani senin favorin Black Widow'du?"
"O da var, ama kim dahi, milyoner, playboy ve hayırsever olan ultra yakışıklı, demir zırhlı bir adamı sevmez ki?"
"Bilmem, mesela bu adamın kızının en yakın arkadaşı?"
"Kes sesini Rissa! Eğer benim babam Iron Man olsaydı her pazar aksatmadan kiliseye gider ve tanrıya şükrederdim."
