𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
NYX 20K OKUNMAYA ULAŞMIŞ! NE KADAR MUTLUYUM İFADE EDEMEM GERÇEKTEN ÇOK MUTLU OLDUM GÖRÜNCE!
Bana ve kitaba verdiğiniz destekler sayesinde bugünleri de gördük, hepinize çok teşekkür ediyorum.
Sizi fazla tutmadan bölüme geçeyim.
İyi okumalar.
(Şu an yazmakta olduğum kitaptan bir karakter.)👇
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yerimden hafifçe doğrulup tuvalete gitmek için diğer bölüme ilerledim. İçerinin dolu olduğunu gördüğümde sıramı beklemeye başladım. Yanımda konuşan 3 tane teyzeye gitti kulağım. "Ay ben de bir çocuk gördüm gelirken, ay Zeliha bir görmen lazım; boylu, poslu, ay bir de yakışıklı."
"Aa Ayten, sonra n'oldu?"
"Sonra geldi bana bir kız sordu, tarif etti ama nereden bileyim bahsettiği kızı?!"
"Sen ne yaptın?"
"Ne yapacağım, Gülten? 'Sen bırak o kızı ben sana benim torunu vereyim' dedim."
"Ne?" Bir anlık boş bulup teyzelere döndüm. "Ee o n'aptı, teyzem?" Diye sordum.
"Aa kızım, Türk müsün sen?"
"Türk'üm Türk'üm de çocuk n'aptı onu söyle sen?"
"Anladım ben' dedi kaçar gibi gidiverdi, torunun numarasını da veremedim."
"Ay alemsin, teyze. Öyle denir mi hiç, belli ki çocuğun acelesi var." Tuvaletin boşandığı görünce lafımı kısa kestim. "Neyse bakalım size iyi uçuşlar."
"Sağol kızım, sağol." Dedi teyzelerin üçü birden arkamdan.
♡
"Evim evim, güzel evim." İstanbul'a ayak bastığımda söylediğim ilk cümle buydu.
Hafızamı kazandığımdandır ki diksiyonum düzelmişti. Artık Kırım'dan İstanbul'a getirilen Hürrem Sultan gibi konuşmuyordum. Tam tersi, ona şiirler düzen ama ertesi gün başka cariyeyle halvete giren Kanuni kadar akıcıydı konuşmam.
"Nereye gideceğiz." Dedi Cora bavulunu çekerken. "İzmir," diye mırıldandım. "Ben küçükken orada yaşıyorduk."
"Tamam, uçakla mı gideceğiz?"
"Bekle de iki dakika memleketimin tadını çıkarayım, Cora." Dedim yüzümü ona dönerek. "Birazdan sor sorunu."
"Off, pekala. Seni kafede bekliyoruz."
İşaret ve orta parmağımı birleştirerek gitmesini işaret ettim. "Hadi hadi, çabuk."
Onlar uzaklaşana kadar arkalarından baktım, bavulumu da götürmüşlerdi. Siyah güneş gözlüklerimi tekrar taktım, uçaktayken kıyafetimi tekrar değiştirmiştim.
