𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Selaaaam! Bomba gibi bir bölümle daha sizlerleyim.
Oy verir ve satır arası yorum yaparsanız çok mutlu olurum canlarım^^
İyi okumalarrr...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Sabah kendi odamda uyandığımda üzerimde hala dünkü elbisem vardı. Başım çatlıyordu, her tarafım ağrıyordu ve hiçbir şey hatırlayamıyordum.
Ne olduğunu hatırlamayı denesem de başarısız olduğumu gördüğümde yorganı tekrar üstüme çektim ve uyumaya devam ettim. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama kapının alacaklı gibi çalınmasıyla uyandım.
Yokmuşum gibi davransam giderdi bence.
Ama öyle olmadı. "Carissa içerisinde, biliyorum!"
"Carissa yok! Öldü o!"
Kapıdan uzanan kafaya doğru baktım. "Wanda, lütfen siktir git de azıcık uyuyayım."
"Yok uyumak falan!" Sırıtarak üzerimdeki yorganı çektiğinde sağ elimi kullanıp mor bir enerjiyle onu karşı duvara sabitledim.
"Carissa, kalk artık!" Dedi kırmızı enerjisini kullanarak benimkinden kurtulurken.
"Hiç uyuyamadım ve başım çok kötü." Dedim bana acıyıp gitmesini umarak.
Yatağa, yanımdaki boşluğa uzanıp ellerini başının altına koydu. "İçtin mi?"
"Sanırım, hatırlamıyorum." Dedim hala uykulu bir sesle.
"İyi, biraz daha dinlen sonra kalkarsın."
Yatakta biraz dönüp ona yaklaştım, onun üzerine de yorganı çekip beline sarıldım. Bir an kollarını nereye koyacağını bilemese de tek elini saçıma, diğerini de ona sarıldığım kolumun üzerine bıraktı.
"Saat kaçtı bu arada?" Diye sordum.
"Sekiz civarı, istediğin kadar uyu." Dedi yorganı biraz daha üstümüze çekerek.
"Sen?"
"Ben de uyuyacağım." Dediğinde onun da yorgun olduğunu anladım. Normalde de az uyuduğunu tahmin edebiliyordum ama dün ağır bir tempoya girmiştik. Alkol, bitmek bilmeyen koşuşturma, daha çok alkol ve gecenin hatırlayamadığım kısımları.
Çok değil birkaç dakika sonra tamamen zihnimi kapatacağımı biliyordum ve yanılmadım.
Gözlerimi açmak zorunda kaldığımda saat öğleden sonra bir civarıydı. Yüzüstü yatıyordum ve bana arkamdan uzanan bir kol vardı, göz ucuyla baktığımda Wanda'nın sa hala uyuduğunu gördüm.
Onu uyandırmadan kalkıp banyoya ilerledim, küveti doldurmak yerine duş benzeri şeye girdim ve fazlasıyla kısa bir süre sonra çıktım. Yüzümdeki makyajı suyla akıtmıştım üstüm başım alkol kokusundan kurtulmuştu ama ben ne ara bu kadar içmiştim?
