𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Başlamadan önce oy verir ve yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz^^
Sınırı iki günde geçtiniz, hızınıza yetişemiyorum cidden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Natasha'yla biraz daha konuştuktan sonra hava almak için bahçeye çıkmıştım. Odun kırmakla uğraşan babam ve Steve'i görünce adımlarımı oraya çevirdim.
"Merhaba baba, merhaba yüzbaşı." Diyerek elimi salladım. "Yardım lazım mı?"
"Biz hallediyoruz ama, sinir atmak için ideal." Diyerek bir odun daha kırdı babam. Steve'in kendi boyuna gelen yığınına oranla onunki çok daha küçük kalıyordu.
"Baltalar şurda." diyerek yaklaşık beş metre ileride duvara yaslanmış bahçe malzemelerini gösterdi Steve. Gidip bir tanesini aldığımda onlar konuşmaya başlamıştı.
"Tatlım emin misin? Bir yerlerini sakatlamanı istemeyiz." Dedi babam alayla. Ona yalandan gülümsedim ve üstünde odun kırdıkları kütüklerin hemen hemen aynısını mor ışınlarımla önüme getirdim.
"Endişelerin için teşekkürler, babacığım. -ona doğru eğildim- Ama ben halledebilirim."
Alayla güldü. "Tam bir Stark."
"Ama senden daha az sinir bozucu." Diye homurdandı Steve.
Odun kırmaya döndüler ben de önümdeki kütüğün üstüne mor ışıklarımla bir odun koydum ve onları dinlemeye başladım.
"Thor nereye gittiğini söylemedi mi?" Diye sordu babam.
"Bazen ekip arkadaşlarım bana bilgi vermez." Diye tam lafı gediğine oturttuğunda benden bir takdir kazandı. Ama içimden söylemiştim, götü kalkmasın bir de şimdi. "Thor'un istisna olmasını umuyordum."
"Ona biraz zaman ver." Dedi babam yerden bir odun daha alırken. Ben de önümdekini tek seferde kırdım "Maximoff kızı ona ne gösterdi bilmiyoruz."
"Dünyanın en kudretli kahramanlarıyız, ama bizi pamuk şeker gibi didikledi."
