𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Yeni bir hayatın başlangıcı olacak o bölüme hoşgeldinizz!
Sol alttaki yıldızı renklendirebilirseniz çok mutlu olurum^^
Fazla uzatmadan, iyi okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aradan birkaç saat geçmişti. Kendimizi toparlamıştık ve tekrar ağaçlara dadanmıştık. Ama bu sefer arkadakilere değil, bahçenin ön tarafındakilere. Burada yüksekten bakınca masmavi deniz ve kapının önünden geçen yolun bir kısmı görünüyordu.
Cora'dan temiz bir azar yedikten sonra eve gelmiştik. Ayılmamız gerçekten zor olmuştu, öyle ki Cora en sonunda bizi tuzlu suyla bir güzel de boğmuştu. Ama şuan gayet iyi gibiydik.
Öncesinde güzelce temizlenip üzerimizdeki bira kokusundan kurtulmuş, ardından da üstümüze başımıza çeki düzen verip eve gelmiştik.
Bu sefer tırmandığım beyaz dut ağacının çok yüksek olmayan ama sağlam bir dalındaydım. Ağaç ve önünden geçen yolu ayıran bir buçuk metrenin üzerinde beton bir duvar vardı. İstendiği zaman üstünden rahatlıkla atlanabiliyordu ama hayvanların dışarı çıkmaması için idealdi.
Cora'yı düşmemesi için defalarca kez uyarmıştım çünkü üzerinde bulunduğu dal, beton duvara çok yakındı, düşerse kafasını çarpma ihtimali çok yüksekti. Ve alttaki sivri dalların vücudunda bırakacağı yaraları daha önce pek çok kez deneyimlemiştim.
"Bak!" Diyerek dizlerimi kıvırdım ve dalın üzerinde baş aşağı durdum. Düşmüyordum çünkü ağırlığını dizlerimin altında toplamıştım, kısalan saçlarım aşağı doğru sallanıyordu. "Sen bunu yapabilir misin?" Diye sordum Cedric'e dönüp.
"Ben sen değilim, Rissa." Diyerek gözlerimi devirdi. "Gazla çalışmıyorum."
"Emin misin? Lisedeyken Cora sana tezahüratı yaptığında takıma puan kazandırıyordun. Karşı takımı sen gazla çalışıyorsun diye yenmiştik biz!"
"Saçmalık." Pozisyon alarak ağaçtan atladı ve iki ayağının üzerinde yere indi. "Ben çok yorgunum, biraz balkonda dinleyeceğim."
"Görüşürüz!" Diye bağırdı Cora arkasından. "Bak, ben de yapabiliyorum!" Diyerek o da aşağı doğru salladı vücudunu.
"Sakın düşme!" Dedim aceleyle. Kontrollü durmasına rağmen beni korkutuyordu.
Pek sık kullanılmayan yolun sağından gelen araba sesini duydum. Yollar bozuk olduğundan bu yola giren araçlar hızlı gidemezdi, bu yüzden genelde köyün diğer tarafından geçen daha düzgün bir yolu kullanırdı turistler.
Bu taraf bu yüzden tenhaydı, huzurluydu. Bu yolu kullananlar sadece evi bu tarafta olan yerlilerdi.
Gözlerim büyük siyah arabanın üzerinde gezindi. Normal bir hızda ilerliyordu, geçip gitmesini bekledim.
