𝐵𝑖𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑣𝑒𝑙 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒𝑠𝑖...
Korkuyordum ondan, çünkü yavaş yavaş beni kendine aşık ettiğini biliyordum. Bunun intihardan farksız olduğunu da biliyordum. Yine de ne kalbim, ne de ruhum, ondan ayrı bir dakika bile düşünemiyordu.
★ ✮ ✰ ✬ ✦...
Savaşı iki bölüme ayırdım, çünkü ikinci kısım biraz daha negatif. Anlamsal bozuklukları gidermem de zaman alacak, bu yüzden ben onu düzenleyene kadar siz beklemeyin, bunu okuyun diye atıyorum.
Multimedya'ya da Ben Barnes bıraktım, gözünüz gönlünüz şenlensin.
Bol bol feels garantisi veriyor ve sizi bölüme davet ediyorum.
Oy atarak da yazarınızı mutlu edebilirsiniz tabii:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç saat sonra Sokovia'ya varacaktık. Pek kimseden ses çıkmıyordu, uçağı kullanan babam dışında hayat belirtisi veren dahi yoktu.
Tabii kafamı boşaltmak için Clint'in resmini çizen ben, ve fark edilmediğini sanarak bir saattir beni gözleriyle yiyen Pietro hariç.
İş iyice sinir bozucu olmaya başladığında zihnine mırıldandım. "хватит смотреть на меня"
Beklemiyor olacak ki, birden sıçrayıp yanındaki su şişesini düşürdüğünde gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ona dönen birkaç göze zoraki gülümseyip su şişesini yerine koydu.
Meydan okurcasına tek kaşını kaldırıp bana bakmaya devam ettiğinde kendi kendime sırıttım.
Clint'in resmi bitmişti. Cep boy defterin arka sayfasını çevirdim ve bu sefer onu çizmeye başladım. Arada, doğru yapıp yapmadığıma bakmak için yüzümü ona her çevirdiğimde onun zaten beni izliyor olması da tuhaf bir durumdu.
Aradan yarım saat geçtikten sonra o resim de bitmişti. Defterin ilk sayfasını açıp resimlere bakmaya başladım. İlk sayfada babam vardı, ne kadar şaşırtıcı, değil mi?
Göz devirip kağıdı tekrar çevirdiğimde Natasha'ya ait başka bir resim vardı. Kuleye geldiğimizin ikinci günü çizmiştim. Sırasıyla Steve, Bruce ve Thor'un ardından Wanda geliyordu. Onu da Quinjete İlk bildiğimizde çizmiştim.
Sonra Clint ve Pietro. Defterin arasına cebimdeki resmi de çıkarıp sıkıştırdıktan sonra tekrar sol tarafımdaki iç cebe düşmeyecek şekilde yerleştirdim.
Tırnaklarımla oynamaya başladığımda aklıma gelen soruyla babama döndüm.
Soruyla birlikte bana dönen bütün gözler gülmemek için zor duruyor gibiydi. Kendini tutamayan Pietro dudaklarını birbirine bastırıp gülümsemesini durdurdu.
