နှလုံးသားဟာ ဖန်လို || ဘာသာပြန် [COMPLETED]

အခန်း - 2.1 (Z)

[ Zawgyi ]

"လက္ေထာက္ဆရာက မင္းကို ရွာေနတယ္"

ပထမအတန္းႏွစ္ခ်ိန္ မရိွတာေၾကာင့္
က်န္းေဖာ့က်န္က အတန္းသို႔မလာခင္
မနက္ ၁၀ နာရီအထိ အိပ္ေနခဲ့သည္။ စာသင္ခန္း
ထဲကို က်န္းေဖာ့က်န္ေျခခ်လိုက္တာနဲ႔၊
ဒီ ကံမေကာင္းတဲ့ကိစၥကို ၾကားလိုက္ရ၏။

"ဘယ္လက္ေထာက္ဆရာလဲ"
မေတာ္တဆတိုက္ဆိုင္တာျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္း
ရင္း၊ က်န္းေဖာ့က်န္ ေမးလိုက္သည္။

ပါးစပ္ဖြာတဲ့ PR ေက်ာင္းသားက စိတ္လႈပ္ရွား
စြာ ျပန္ေျဖသည္။
"ငါတို႔ organic chemistry ေျဖတဲ့ေန့က
စာေမးပြဲခန္းေစာင့္တဲ့ လက္ေထာက္ဆရာေလ!
စာေမးပြဲၿပီးေတာ့ မင္းကို ေခၚတဲ့လူ"

တကယ္ကို ထိုသူပဲ!
က်န္းေဖာ့က်န္ မ်က္ေမွာင္မၾကဳတ္ဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့။

ထိုကိစၥၿပီးတာ လဝက္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
ကုန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြတုန္းက က်န္းေဖာ့က်န္
notice board ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရႈခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔ကိုအျပစ္ေပးတဲ့ေၾကညာခ်က္မ်ိဳး
မေတြ့မိေပ။ ဒီလိုဆိုရင္ ထိုသူက က်န္းေဖာ့က်န္
ကို ဘာေၾကာင့္ေမးေနရတာလဲ?

"အားေဖာ့၊ လက္ေထာက္ဆရာက မင္းကို
ဘာလို႔ရွာေနတာလဲ? ငါ ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့
အဲဒီဆရာက မင္းကို အျပစ္ေပးမယ့္ပံုမေပၚဘူး၊
သူက ဒီကိစၥမွာပါဝင္တဲ့ တျခားသူေတြကို သိခ်င္
ေနတာလား၊ မင္းကို ဝန္ခံခိုင္းရင္ ဘယ္လိုလုပ္
မလဲ၊ မင္း...မင္း ငါတို႔ကို သစၥာမေဖာက္ရဘူး
ေနာ္"

PR ေက်ာင္းသားက သိခ်င္တာကို ဇြတ္ေမး၏။
က်န္းေဖာ့က်န္ရဲ့ ေအးစက္စက္အမူအရာကို
ျမင္ေတာ့မွ၊ PR ေက်ာင္းသားက အျမန္
ျဖည့္ေျပာသည္။
"Oh god! အာ! မင္းက ငါတို႔ကို ကူညီခဲ့တာ
ဆိုေတာ့...ငါတို႔ မင္းကိုလည္း စိတ္ပူတာပဲ..."

လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာရိွတာက သူငယ္ခ်င္းေကာင္း
ျဖစ္သလိုပဲ၊ သူတို႔ကို အခ်ိန္ၾကာသိရိွၿပီးေနာက္
မွာ စိတ္ထားအမွန္ေတြကို ျမင္ရဖို႔ ပိုလြယ္လာ
တာမ်ားလား? ထိုကိစၥသာ မျဖစ္ဘူးဆိုရင္၊
က်န္းေဖာ့က်န္က ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ပံုစံအမွန္
ကို သိခြင့္ရမွာမဟုတ္ေပ။ က်န္းေဖာ့က်န္
တကယ္ကို စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္မိေပမယ့္၊
ဒီအတန္းေဖာ္က ေဒါပြဖို႔ေကာင္းတဲ့လူေတြရဲ့
စံျပျဖစ္ေနသည္မွာ ေလွာင္ခ်င္စရာပင္။