| Kabanata 8 |
"Anak? Kristina?"
Agad akong napalingon sa pinto nang marinig kong may nagsalita. Ang Mama ni Kristina—si Ina. Wew, hindi ko ma-imagine magiging dalawa ang Mama ko.
"Po?"
Bumukas naman ang pinto at bahagya siyang pumasok. Goodness. Hindi ko talaga ma-imagine na magiging Mama ko siya.
"Pasok po kayo, Ina," nailang tuloy ako sa pagtawag sa kanya ng ina. Pero masasanay din naman siguro ako pagdating ng panahon.
Nakangiti naman siyang pumasok at lumapit sa akin. "O bakit ikaw ay hindi pa nakapagpapalit ng damit?" taka niyang tanong.
"Ah, kumain po muna ako. Nagutom talaga ako sa byahe," palusot ko. Her face sparkled and her teeth were shown dahil sa tuwa.
"Alam kong ikaw ay pagod mula sa inyong biyahe, ngunit kailangan mong dumalo sa piging ng inyong Ama. Sana ay maintindihan mo," medyo malungkot niyang sabi.
Agad ko naman siyang nginitian, "Ayos lang po 'yon Ina. Para po kay Ama, gagawin ko lahat."
Napakunot naman ang noo niya, "Totoo ba ang iyong sinasambit?" sabi niya at ngumiti ng konti.
Tumango naman ako, "Oo naman po Ina. Lalo na po at birthday—kaarawan niya ngayon," nakangiti kong tugon. Phew. Muntik na ako do'n ah.
Ngumiti naman siya ng malapad, "Kung ganoon ay huwag na nating sayangin ang oras. Ihahanda ko na ang iyong isusuot," aniya at excited na nagpunta sa wardrobe ni Kristina. Nakangiti ko naman siyang pinagmasdan at sumunod sa kanya.
"Ina, marami po bang bisita si ama?" tanong ko. Kinakabahan ako. Baka may mga kaibigan si Kristina tapos hindi ko alam paano sila i-approach.
"Oo naman, syempre. Mga taong malalapit sa iyong Ama at sa ating pamilya. Bakit? Mayroon bang problema?" sabi niya pa at lumingon sa akin.
Umiling ako kaagad, "Wala po. Wala po," sagot ko at ngumiti. Nginitian niya nalang ako at lumingon na ulit sa mga damit.
Napatulala naman ako nang makita ang laman ng cabinet niya. Mga baro't saya na iba't-iba ang kulay at disenyo at halatang mamahalin dahil ang gagara at ang ganda pa ng tela na gamit. Napakarami pa nito na nakahelera sa loob. Sa baba naman nito ay may mga kahon-kahong mga bakya at doll shoes na may kaunting takong na halatang mga mamahalin din.
May isang drawer cabinet naman siya na puno ng mga jewelries at mga pamaypay, pati na rin mga panyo at mga pampaganda. Parang spoiled brat ata 'tong si Kristina sa dami ng mga ka-echossan niya eh. Sa bagay bunso siya, at nag-iisang babae pa.
"Ano ang nais mong isuot ngayon?" tanong naman ni Ina. Napangiwi ako. Truly, hindi ko alam ang susuotin ko. Gusto kong suotin lahat 'yan dahil sa ganda kahit naka-side view pa lang sila.
YOU ARE READING
Sa Taong 1890
Historical FictionSiya si Chestinell Del Veriel Cavillian. Mula sa taong 2020. Isang babaeng laging nasa mali-tingin ng kanyang pamilya. Ninais niyang mawala ang paghihirap sa buhay niya. Nagkaroon siya ng pagkakataong makapunta sa nakaraan upang maitama ang mga baga...
