Found

32

Ik bedank hem onder mijn adem door, waarna ik een schetsboek vastpak en de eerste bladzijde open sla.

Ik staar naar een met potlood geschets portret van mezelf. Het is alsof ik in een kleurloze spiegel staar.  Verbaasd kijk ik op naar Hugo.

"Heb jij dit getekend?" Vraag ik hem.

"Ik zei toch al dat Jake veel meer is dan een harteloze alfa" glimlacht hij. Ik wend mijn ogen weer af naar de schets. Alle schaduwen zijn perfect weergegeven. Ik weet niet hoe Jake heeft gedaan, maar hij heeft de perfecte blik weten te vangen met enkel een potlood.
Dan bedenk ik me dat ik hier nooit meer weg kom en dat we een paar uur geleden nog bijna dood waren.
Met een zucht laat ik het schetsboek op mijn bed vallen, waarna ik naar het raam loop en me weer op de bossen richt.

"Dat hij iets kan tekenen betekend niet dat ik hem ineens mag," zucht ik "en trouwens, waarom doe je eigenlijk zo veel moeite voor Jake? Kan hij zelf niet hierheen komen ofzo" vraag ik hem met een dwingende toon. Ik voel Hugo's irritatie bijna in de lucht tussen ons.

"Ik- uhm" hij zucht, "ik wil gewoon niet dat hij-"

"Ik kan niet hier blijven. Ik wil niet dat ik voor de rest van mijn leven hier vast zit met mensen die me hier niet willen en ook niet een moeite doen" ik hap naar adem en voel tranen prikken in mijn ooghoeken "ik kan niet alleen blijven zitten in een kamer, dag in dag uit, zonder mijn vrienden of broer" er rolt een traan over mijn wang.

"Het komt echt goed, dat beloof ik je" verteld Hugo me. Met een ruk draai ik me om. Vol ongeloof staar ik hem aan.

"Hoe kan je zeggen dat het goed komt? Terwijl ik hier al drie fucking weken zit, tegen mijn fucking wil in" schreeuw ik. Een diepe zucht verlaat Hugo's mond.

Nog voor ik iets kan doen om hem te stoppen hoor ik hem weg lopen en de deur sluiten.
Is deze gast serieus? Dit kan hij toch niet maken, waar slaat dit op. Woest stamp ik op de deur af en schreeuw dat Hugo terug moet komen. Dat ik van hem eis dat hij me vrij laat. Wanneer mijn keel pijn begint te doen van het schreeuwen zak ik door mijn knieën op de grond. Wat heb ik ooit gedaan dat ik dit verdiend heb? Zonder enig besef van tijd te hebben sta ik na, wat ik denk dat een half uur is, op.

Ik pak het schetsboek weer van mijn bed af en werp nogmaals een blik op de tekening.
Ik had echt niet van Jake verwacht dat hij überhaupt iets anders kon dan zich als een lul gedragen.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, want de deur opent en Jake staat in de deuropening.

Zijn groene ogen werpen een blik op het schetsboek in mijn handen. Een twinkeling lijkt te schitteren in zijn ogen.

"Vind je het mooi?" Vraagt hij met enige twijfel in zijn stem. Ik kijk op vanuit het schetsboek, hij staart me vragend aan.

"Ja, waar heb je dat geleerd te doen?" Vraag ik knikkend. Een kleine glimlach schemert in zijn mondhoeken. Hij stapt de kamer binnen waarna hij naar het reusachtige raam beent.

"Al sinds ik me kan herinneren moet alles wat ik doe perfect zijn" een diepe zucht "ik heb gewoon altijd het gevoel gehad dat ik als ik teken mezelf kan zijn, zonder dat ik alles perfect hoef te doen voor anderen" Jake staart naar de bossen. Ik kom naast hem staan.

"Waarom?" Vraag ik.

"Waarom ik alles perfect moet doen? Nou, omdat ik van mijn vader de pack moet vertegenwoordigen en de status van de pack hoog moet houden. Als alfa kan ik geen enkele zwakte hebben of tonen. Ik moet ervoor zorgen dat iedereen veilig is en als er iets fout gaat in de pack zijn de consequenties voor mij persoonlijk. Ik kan en mag mezelf niet zijn" weer verlaat een diepe zucht zijn mond.
"Ik heb nog nooit iemand dit verteld" lacht hij om zijn emoties te verbergen.

Ik kijk naar hem op en leg een hand op zijn onderarm. Zijn groene ogen staren diep in de mijne.

"Ik wil dat je bij mij wel jezelf kunt zijn" vertel ik hem. Hij schenkt me een ongeloofwaardige glimlach en haalt een hand door zijn haar.

Met al mijn wilskracht probeer ik de mateband te onderdrukken. Om afleiding te vinden werp ik weer een blik op het duistere bos.

Tot mijn verbazing voel ik plotseling een sterk paar armen om me heen. Ik kijk op in zijn felle groene ogen. Hij strijkt een plukje haar uit mijn gezicht waarna hij me dichter naar zich toe trekt. Mijn ogen verplaatsen zich heen en weer van zijn ogen naar zijn lippen. Zijn perfecte lippen.
Onze lippen raken elkaar. Eerst schrik ik ervan, maar dan leun ik naar voren. Ik laat het geweldige gevoel door mijn lichaam verspreiden.

Zijn hand bevind zich ana de bovenkant van mijn rug en beweegt zich langzaam om laag. Ik haal wwn hand door zijn haar waarna ik me los mar kan de kus. Ik kijk hem in zijn ogen aan en lijk erin te verdrinken. Hij leunt weer naar me toe, waarna de kus weer verder gaat. Vol passie spring ik op in zijn armen en geef ik me volledig over aan het moment.
Een lachje verlaat mijn mond.

"Wat?" Fluistert hij tegen mijn lippen aan. "Niets hoor" vertel ik hem en leg een hand op zijn gespierde borstkas.
Ik voel dat zijn spieren onder mijn hand aanspannen.

"Wat een stout meisje ben je" glimlacht hij flirterig. "Misschien luister je zo wel" grijnst hij.

Nog voordat ik kan vragen wat hij bedoelt slaaf hij me over zijn schouder. Een luide lach verlaat mijn mond. "Jaaake stop" lach ik terwijl ik op zijn rug sla en los probeer te komen.

"Als je het me verteld" verteld hij me. Ik kan bijna voelen dat er een grote grijns op zijn gezicht staat. Hij schud me lachend heen en weer terwijl ik over zijn schouder hang alsof hij de waarheid uit me kan schudden. Ik ben nog steeds aan het lachen.

Beweging aan de bos rand wekt mijn aandacht. Mensen rennen naar het landhuis, ze schreeuwen. Plots verschijnen er wolven- ze worden achtervolgd.

"Jake, Jake stop" beveel ik hem. Hij blijft lachen en zegt dat ik echt wat meer mijn best best moet doen met redenen waarom.
De achtervolgden komen steeds dichter in de buurt van het landhuis.

"Jake, bij de bosrand - mensen. Ze worden achtervolgt" zeg ik duidelijk met een verhefde stem. Geschrokken kijkt hij op.

Vloekend zet hij me neer en verlaat hij sprintent de kamer. Anders dan in de meeste gevallen vergeet hij nu iets- hij heeft door alle haast de deur niet op slot gedaan.

##BELANGRIJK!!##

Heyy
Wat denken jullie dat er aan de hand is?
Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vonden.

Ik wil jullie trouwens nog heel erg bedanken voor de 84k reads!!
Ik ben echt blij dat jullie het verhaal leuk vinden :D
Dus daarom leek het me leuk om jullie te laten bepalen wat er in het volgende hoofdstuk gebeurt. Laat je ideeën maar achter in de reacties!!

Xxx- Donna :)