Found

27(herschreven)

"Het zal bloederig gaan worden hier, er zal oorlog komen. Ik verlaat de pack voor mijn eigen veiligheid. Ik word Rogue" zegt Marlin.

Even werp ik een blik over mijn schouder, haar ogen staan wanhopig en hulp zoekend. Maar als ik nu naar haar toe ga, is dat een teken van zwakte. Ik ben niet zwak - nooit.

Het boeit me niet meer wat er hier nog gebeurt. Ik draai om en begeef me naar mijn kamer.

---

De dagen na Marlins aankondiging heb ik Amara niet meer gesproken. Elke dag heb ik Hugo eten laten brengen naar haar kamer. Dat we mates zijn betekend niet meteen dat ik ineens om haar geef- hou ik mezelf voor.
Marlin zal vandaag vertrekken uit de pack, ze had me beloofd haar mond te houden over mijn mate. Als de pack het wist zou dat alleen maar voor onrust zorgen. Ik begeef me naar de begaande grond, daar staan Jace en Marlin al te wachten.
De tranen in Marlin's ogen doen me pijn, ze heeft al haar hele leven in mijn pack geleefd, alsof het we haar familie waren.

Amara is in haar kamer gebleven, aangezien ze Marlin toch niet kent en bovendien, de twee mogen elkaar niet eens.

"Ik zal je gaan missen Jake" zegt Marlin waarna ze haar armen om me heen sluit. Ik zal haar ook gaan missen, het is echter haar keuze om de pack te verlaten.

"Ik jou ook" vertel ik haar. 'Als je maar je mond houd over mijn mate' voeg ik er in mijn hoofd aan toe.

De ochtend dauw ligt in druppels op de bladeren en het gras. De zon straalt haar warmte op onze huid. Oranje tinten kleuren aan de hemel. Er is geen enkel wolkje aan de lucht te bekennen.

Jace neemt afscheid van zijn tweelingzus. Met enige opluchting bekijk ik het tafereel. Ik ben blij dat Jace niet ook de pack verlaat, dat hij wel kan inzien dat alles wel mee valt - tenminste ik hoop dat het meevalt.

Enkele minuten later is Marlin weg, ze heeft haar leven voor goed achter gelaten. Ze zal niet meer terug kunnen komen - nooit. Wanneer ik naar Jace kijk herken ik hem nog maar nauwelijks, zijn ogen vol tranen. Geen sprankje hoop te bekennen. Hij is gebroken.

We lopen in stilte weer naar binnen. Het zou verkeerd zijn om nu iets te zeggen. Misschien is Jace boos op me, ik zou het begrijpen. Op zich, maar ik blijf zijn Alpha. Ik ben en blijf de baas, tot in mijn graf...

"Ga maar naar haar toe, ik zag haar net kijken vanuit haar suite" verteld Jace me. Ik knik, ik begeef me echter met tegenzin naar Amara's suite.

Met een klein klopje op de deur kom ik binnen. Meteen glijden mijn ogen door de kamer, ze vinden Amara zittend voor het grote raam. Ze staart naar buiten. Haar lange bruine haren hangen om haar lichaam. Ze draagt een lila nachtjapon van zijden, waardoor haar lichte huid nog lichter lijkt te zijn.

Verder dan dat heeft ze geen eigen kleding hier - in haar nieuwe thuis. Ik had er nog helemaal niet aan gedacht om kleding voor haar te kopen. Ik weet niet eens wat ze leuk vind.

"Goedemorgen lieveling, waarom al zo vroeg wakker?" Vraag ik. Amara draait zich om, met een geërgerde blik in haar grijze ogen.

"Ik word telkens wakker als jij ook wakker word, dus pas alsjeblieft je slaaprooster aan, anders word ik een zombie" ik zucht. Amara merkt de mateband dus ook. Keer op keer wordt het bevestigd- ik heb mijn mate gevonden en zit er voor altijd aan vast.

"Dat is de mateband, ik heb erover gelezen. Ik hoopte dat het onzin was. Tot ik het deze ochtend ook voelde" zucht ik.
Ze knikt zachtjes, staat op en loopt naar me toe.

"Ik ben blij dat je het ook voelt" verteld ze me. "Dan weet ik hoe ik je het leven heel zuur kan maken" maakt ze haar zin af met een duivelse glimlach op haar gezicht.

Ze kijkt me diep in mijn ogen aan, ik had nooit verwacht dat één meisje zo veel met me zou kunnen doen - terwijl ze me enkel aankijkt. Woede, bijvoorbeeld. Amara is erg goed om woede in me aan te wakkeren.

"Oh ja, voor ik het vergeet. We gaan vandaag naar het winkelcentrum om kleding voor je te kopen"

"Ik heb geen geld"

"Ik koop het voor je" probeer ik.

"Ik heb het niet nodig"

"Dat heb je wel. Je mag van mij best naakt rondlopen hoor, maar je vind dat zelf denk ik niet heel prettig" grijns ik.

"Oke laat maar, maar geef niet veel uit, ik plan er niet op om hier lang te blijven" maakt ze me wéér duidelijk.

"Oh lieverd, maar ik wel" grijns ik.

"Als je maar niet veel uitgeeft" waarschuwt ze me. Met een speelse blik in haar ogen. Mijn grijns word nog groter.

"Je bent alles waart"

---
Bedankt voor het lezen!
Ik ben weer terug van vakantie hoor jongens - alleen is mijn inspiratie om te schrijven nog op vakantie gebleven 😅

Moeten jullie al weer naar school?
Ik niet, volgende week pas.

En naar welke klas gaan jullie?
Ik 4havo, voor als je het wilt weten.

Xxx- Donna 💖