Found

4

"Je weet dat ik je nooit alleen in het donker terug zou laten lopen" begint hij "bovendien zou Noah me vermoorden als ik je hier gewoon achterlaat. Weerwolf of niet we zijn al sinds de eerste klas vrienden, dat zal niet zomaar veranderen"

"Awh wat ben je toch lief" merk ik sarcastisch op.

"Nou een beetje aardiger kan wel" zegt Josh oog rollend.

We lopen in stilte verder, het is ondertussen al bijna helemaal donker. Een gedempt maanlicht zorgt voor een enkele meter zicht. Ik zou mijn weerwolf zicht kunnen gebruiken, maar ik gebruik mijn weerwolf kant simpelweg niet. Dat hou ik graag zo. Daarbij komt nog dat ik een witte wolf ben. Wanneer er ook maar één weerwolf achterkomt geeft hij het door aan de Alfa en word er op me gejaagd tot ik dood ben...
Dit komt doordat witte weerwolven sterker zijn, beter gevoel kunnen aanvoelen en enorm goede leiders zijn. Maar, ze worden sneller verzwakt door ziektes en in gevechten en er word dus op ze gejaagd door andere wolven.

"Heb je trouwens een telefoon bij" vraag ik aan Josh. Ik hoor wat gerommel van handen tegen stof waarna Josh's gezicht oplicht door zijn telefoon scherm.

"Geen bereik" constateert hij terwijl hij het telefoon scherm aan me laat zien. Inderdaad, geen bereik...

"Shit" mompel ik zacht.

"Hoe laat zijn we terug denk je" vraag ik.

"Over een uur ofzo" zegt Josh schouderophalend.

"Fijn, dan zijn we pas 23:30 pas terug" zucht ik geirriteerd.

"Niet als je op mijn rug gaat zitten en ik met mijn snelheid terug ren"

"Als we maar snel terug zijn"

---

"Glim je ook in de zon?" Vraag ik aan Josh terwijl ik op zijn rug zit en hij met zijn bovennatuurlijke krachten terug rent.

"Twilight klopt echt voor geen meter qua dat soort dingen" lacht hij.

"Het had gekund" lach ik.

Net voordat Josh begint te praten klinken er voetstappen achter ons. De voetstappen klinken erg luid, de persoon waar ze van zijn wilt duidelijk niet onopgemerkt blijven.

"Ga sneller" piep ik angstig naar Josh.

"Kan ik niet"

Uit het niets breekt er een tak neer op de grond, blijkbaar voor ons want Josh struikelt er overheen. Ik kom met een harde klap neer op de grond. Mijn hoofd begint te tollen. Een hard gegrom klinkt door het bos waarna de duisternis het overneemt.

---

Onder me voelt het hart en om me heen het koud, wat vervaagde stemmen vullen de ruimte om me heen.
Langzaam open ik mijn ogen en kijk de wat rond. Een kampvuur. Mijn ogen wijken iets uit naar rechts, ik zie Josh zitten met een fles champagne in zijn handen. Daar naast zit Harper op Mason's schoot, ze zitten tegen een boom aan. Wanneer ik oogcontact maak met Harper vliegt ze haast naar me toe.

"Oh mijn god, gaat het" piept ze terwijl ze me een knuffel geeft. "Ja hoor, op zich wel, denk ik" antwoord ik ietwat onhandig. Lachend gaat ze weer op Mason's schoot zitten.

Ik merk nu pas dat ik tegen Noah aan zit met mijn zij. We zitten tegen een omgevallen boom aan met onze rug. Een van zijn armen is om me heen geslagen en houd mijn middel stevig vast.

"Ik miste je" fluistert Noah in mijn oor waarna hij een kus op mijn wang plaatst. Snel sta ik op en ga oog in oog bij hem op schoot zitten.
Verlangend naar zijn liefde plaats ik mijn lippen op de zijne. Onze lippen werken goed samen. Ik haal mijn handen door zijn haar. Zijn lippen verplaatsen zich naar mijn wang en gaan verder naar mijn nek.
Ik breng mijn handen onder zijn shirt en laat ze over zijn sixpack glijden. Zijn lippen verplaatsen zich weer naar mijn mond.

"Ga daar maar mee verder vannacht ofzo" zeurt Josh.

"Dat lijkt me handig" grijnst Noah naar me en knipoogt.

"Ik heb jou ook gemist" hijg ik op zijn lippen.

Snel neem ik weer plaats naast hem. Mijn lichaam hangt tegen de zijne aan en onze handen zijn met elkaar verstrengeld. Weer plaatst Noah een kus op mijn wang. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.

"Josh, geef toe ze zijn schattig samen" lacht Harper.

"Uhuhh" humt Josh terwijl hij een grote slok uit de drank fles neemt.
Ik steek mijn hand uit naar hem als teken dat ik ook wil, hij overhandigd me de fles waarna ik er grote slokken uit op slurp.

"Dat is wel weer genoeg voor jou zuipert" grijnst Noah terwijl hij de fles af pakt. Hij zet hem aan zijn lippen en giet een paar grote slokken alcohol zijn lichaam in.

Bedankt voor het lezen en voor de
170+ reads UwU

Laat achter wat je wilt dat er gaat gebeuren in het volgende hoofdstuk!!!

Xxx- Donna ♥