25(herschreven)

3.2K 114 21
                                    

Ze begint nog harder te huilen. Ik trek haar naar me toe en til haar op mijn schoot. Haar hoofd leunt tegen mijn borstkas aan, mijn armen zijn om haar heen geslagen. Ze trilt van het huilen.

"Het komt goed, ik ben bij je" blijf ik fluisterend herhalen, hopend dat het mijn mate zal kalmeren.

Ze heeft nog steeds de kleding aan die ze aan had toen ze hier kwam. Toen mijn Hugo haar had ontvoerd, omdat ze een Rogue is -was. Nu is ze de Luna van de pack. Ik heb echter nog geen idee hoe ik het bekent moet maken. Ik heb zelfs mensen vermoord doordat ze hun mate hadden gevonden, enkel omdat ik niet diezelfde liefde dacht te kunnen voelen.
Amara's hoofd leunt liefelijk tegen mijn borstkas aan. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ze is zo geweldig.

Volgens mij weet Marlin dat ze mijn mate is. Zij is echter de enige die het weet, tot nu toe dan. Ik zal het nog wel vertellen aan Jace, Clint en mijn ouders. Verder niet.

"Amara?"


"Ja" antwoord ze zachtjes. Er is duidelijk verdriet in haar stem te horen. Ik werp een blik omlaag, ze kijkt voor zich. Door haar lange wimpers kan ik haar ogen niet zien.

"Het spijt me" begin ik, "van vanavond"ga ik verder.

"Ik aanvaard je excuses," begint ze. "maar dat betekent niet dat ik het met je eens ben" maakt ze af. Ik laat mijn hand vanaf haar haar naar haar kaak glijden en duw haar hoofd zachtjes omhoog. Haar ogen kijken me afwezig aan.


"

Ik zou niemand liever willen als mate dan jij" verzeker ik haar glimlachend. Ze knikt zacht, waarna ze haar blik lichtelijk ongemakkelijk af wend. Wat zijn afwijzingen toch fijn, je zou mijn sarcasme bijna door de muren heen kunnen voelen.


"Zou je morgen de bèta willen ontmoeten? Van onze pack?" Vraag ik haar.

"Het is zo fucking grappig dat je doet alsof het onze pack is" zegt ze zonder enige emotie in haar stem, waarna ze opstaat van mijn schoot.

"Het ís onze pack!" Maak ik haar duidelijk. Ze schud lachend haar hoofd. Ik pak haar kin vast en laat haar me aankijken.

"Amara, jij bent de Luna van de Whiteblood pack. Ik kan daar niets aan veranderen" maak ik haar weer duidelijk. Ze zegt niets en kijkt me enkel met een blik vol haat aan. Oke dan niet.

"Nou tot morgen" mompel ik waarna ik de kamer verlaat.

Heel erg bedankt voor de 11k reads!
Jullie zijn echt geweldig x

Ik vond dit hoofdstuk trouwens echt best moeilijk om te schrijven 😅

Gefeliciteerd r0saliemaria !!!

Xxx- Donna 💖

Found Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu