Found

11

Ik loop wankelend naar het matras in de hoek. Langzaam ga ik er op liggen terwijl ik rustig probeer te worden. Niets helpt.
In mijn blikveld ontstaan witte vlekken. Niet veel later val ik weg in de duisternis...

POV NOAH

Luid gegrom klinkt vanuit de duisternis buiten de tent. Ik wil Amara helpen, maar ze zei dat dat niet mocht. Als zij zegt dat het niet mag moet je het ook echt niet doen, dan heb je een probleem...

"Ik ga naar haar toe" mompelt Josh waarna hij opstaat. Meteen grijp ik hem bij zijn pols en kijk hem streng aan.

"Ze zei dat het niet mocht"

Ongelovig kijkt Josh me aan. Hij trekt één van zijn wenkbrauwen op en zijn mond zakt een stukje open. Enkele secondes kijken we elkaar zo aan. Nogmaals schud ik mijn hoofd. Josh facepalmed zichzelf en zucht diep.

"Als Am zo dood is weten we aan wie we het te danken hebben; haar lieftallige vriendje" sist hij geïrriteerd.
Ik haal enkel mijn schouders op, dat gebeurt toch niet.

Josh reageert altijd zo. Op alles. Hij reageert echt veel te heftig op alles.

We gingen bijvoorbeeld met de groep naar de ijssalon;
Wanneer we binnenkomen word de lege zaak gevuld met gelach. Harper en Amara gaan helemaal stuk om een of andere meme. We worden meteen geholpen door de winkel medewerker. De jongen heeft een roze-geel gestreept hoedje op zijn hoofd en een tot boven dicht geknoopte blouse, in dezelfde roze-gele strepen. "Voor mij één bolletje aardbei" begin ik met bestellen.
De rest volgt, Josh besteld als laatste.
"Vanille milkshake" zegt hij enkel. Weer lekker aardig is die gast. De jongen achter de toonbank kijkt hem wat ongemakkelijk aan, dat is sowieso een nieuwe medewerker.
"Uh ehm. We hebben i- geen milkshake machine in dit filiaal" zegt hij met een inmiddels knalrood hoofd.
"Deze wereld kan ook echt niets goed doen! Echt geef me gewoon een milkshake, is dat zo moeilijk?!" Schreeuwt hij woest. Waar komt dat ineens vandaan man? Jesus!
"S-so sorry meneer, we hebben w-"
"Nee dat hoef ik niet! Jij bent echt een debiel! Een ijs winkel ZONDER milkshakes, echt what the fuck" schreeuwt hij naar de jongen. Wanneer beide weer wat willen zeggen grijp ik in. Alsof ik Josh' vader ben stuur ik hen de winkel uit en reken ik af.
"Oh god, dat was echt niet normaal" fluistert Amara in mijn oor wanneer we de winkel verlaten.

"Gast, doe normaal. Ze gaat echt niet dood hoor" lach ik. Wat erg ongepast is voor deze situatie, maar toch.

"Ja, er zijn hier echt geen weerwolven ofzo hoor. Zoals in de film. Hoop ik" verzekerd Harper Josh.

Zijn gezicht staat op onweer en zijn handen zijn gebald tot vuisten. Je zou zowat stoom uit zijn oren zien komen.

"Whiteblood" mompelt hij net voordat hij met een bovennatuurlijke snelheid de tent verlaat.

Verbouwereerd kijken we met zijn drieën naar de plek waar Josh zojuist nog had gezeten. Wat bedoelde hij met Whiteblood en verliet hij nou werkelijk met deze snelheid de tent.

"Was ik de enige die dat zag" vraagt Mason met een vertrokken gezicht.

Harper en ik schudden onze hoofden.
Ik begin te lachen, dit is vast een grap. Iets wat hij en Amara zo hebben geplant.

"Dude waarom lach je" snauwt Mason naar me. Harper kruipt voorzichtig van zijn schoot af. Alsof ze een glazen laptop heeft tikt ze zacht op de toetsen.

"Whiteblood was wat 'ie zei toch" vraagt ze. Verzekerend knikken Mason en ik.

Ze klikt snel op enter. De laptop begint echter te laden. We staren naar het enige licht in de tent. Het beeld- scherm blijft maar laden en laden. 

"Geen bereik" leest Harper van het beeldscherm waarna ze hem dicht klapt en haar telefoon erbij pakt. Ze schud haar hoofd.

"Ook niet, en jullie?"
"nope"
"niet één streepje"

Heeyyyy,
Ik wilde wel verder schrijven aan dit hoofdstuk. Maar ik moet voor morgen 2 proefwerken leren en ik wilde vandaag nog een hoofdstuk online hebben. Dusja, daarom deze lengte.

Laat achter wat je ervan vond! Stemmen zou lief zijn 💞

Xxx- Donna 💟