Found

7

POV AMARA

Angstig staar ik de duisternis in. Enkele meters van me vandaan klinkt weer gegrom, het is van een weerwolf dat weet in zeker.

De tak die ik vast heb hou ik met uitgestrekte armen voor me om mijn onbekende tegenstander tegen te houden. Echter heb ik al door dat dit geen opstakel zal zijn voor een weerwolf. Ik zou mijn wolf-kant kunnen gebruiken, maar dat is te gevaarlijk aangezien ik een witte wolf ben.
Als ik dan een gevecht zou beginnen ben ik eerst wel sterker dan de andere, maar al snel neemt mijn kracht af. De tegenstander zou al gezien hebben dat ik een witte wolf ben. Als ik dan niet win vermoord hij, of zij natuurlijk, me of word ik verkocht aan een magiër.

Een magiërs is ruwweg hetzelfde als een tovenaar of heks, alleen houden magiërs zich meer bezig met toverdranken en rituelen. In plaats van magie uitvoeren, zoals een tovenaar of heks.
Er is een ritueel waarbij magiërs vergif maken met het bloed van een witte wolf, genaamd Asphodel.

Dit vergif word gebruikt voor één spreuk; het herroepen van de doden. Een leven word genomen en een ander terug gegeven.

Ik word weer uit mijn gedachten getrokken door nog een luide grom vanuit de duisternis. Een rilling loopt over mijn rug.
Een grote wolf stapt de schaduwen uit. Het is een zwarte wolf met feloranje gekleurde ogen, die twinkelen door het kleine sprankje maanlicht dat door de bomen heen schijnt.

Langzaam schud ik mijn hoofd. Dit kan niet! Waarom verschijnt er plots een weerwolf, precies op het moment dat ik hier ben met mijn vrienden. In de tijd dat ik het leuk zou moeten hebben en vieren dat ik geslaagd ben. Eindelijk weg uit die vijf jaar lang durende hel, ofwel school...

Ik knijp mijn ogen hard dicht, dit moet een droom zijn!

Wanneer ik mijn ogen weer open is de wolf verdwenen, maar staat er een jongen voor me.

Zijn groene ogen spatten nog uit zijn gezicht, ookal is het donker. Zijn zwarte haar zit warrig op zijn hoofd. Bovendien niet te missen, hij heeft een sixpack en Oh damn...  
Een grijns verschijnt op zijn gezicht wanneer mijn ogen hem onderzoeken. Meteen kleur ik rood wanneer ik me bedenkt dat dit 'beest' net nog mijn vrienden zowat wilde vermoorden en nu zijn ik hem helemaal te bekijken.

Soms snap ik mijn hersenen echt niet, best vaak eigenlijk. Mensen zeggen dat het bij de leeftijd hoort, 17, ja volgens hen was het de leeftijd dat alles kon maar tegelijkertijd kon er niets.

Plots wankel ik maar achter door een harde stomp tegen mijn schouder.

"Mij zal je nooit krijgen hoor, domme Rogue. Je gebruikt je wolf-kant niet eens, ik wist dat Rogue's dom waren, maar dit, dit heb ik nog nooit meegemaakt" snauwt de jongen naar me.

Ik zeg niets, dat zal het enkel erger maken.

"Wat is je naam" vraagt hij. Ik blijf volhouden en zeg niets.

"Ga je nog wat zeggen of hoe zit dat" snauwt hij terwijl hij me weer een duw naar achter geeft.

Hij haalt een hand door zijn haar, zijn ogen verplaatsen zich nu naar de tent. Ik hoor dat mijn vrienden fluisteren. Wat er ook gebeurt, dit is mijn schuld. Ik zal niets laten gebeuren met mijn vrienden.

Uit het niets beent de zwartharige jongen er op af. Vliegensvlug grijp ik zijn arm vast en ga voor hem staan.

"Laat ze met rust, alsjeblieft" smeek ik hem.

Zijn ogen kleuren plots een paar tinten donkerder en zijn lichaam begint er weer wolf achtig uit te zien. In enkele seconden is hij veranderd en staat er een grote gitzwarte wolf voor me. Zijn oranje ogen staan woest maar er is een sprankje van medelijden in te zien.
Dit verdwijnt echter snel waarna hij me op de grond slaat met een van zijn klauwen.

Zwarte vlekken vormen zich in mijn blikveld, shit. Een helse pijn op mijn ribben maakt het alleen nog maar erger. De plek op mijn ribben begint te branden en ik voel een klein stroompje bloed langs mijn zij sijpelen.

Oh god, straks bloedde ik hier nog dood en zouden mijn vrienden mijn lichaam hier vinden...

Met alle kracht in mijn lichaam probeer ik de poot, die me tegen de grond druk, weg te duwen en mijn wolf binnen te houden.

Deze twee zaken blijken te veel te zijn wanneer mijn lichaam het niet meer houd. De duisternis omarmt me en de pijn neemt af.

Mijn gedachten vallen weg en alles is stil. Rust.

Heel erg bedankt voor de 500 lezers alweer iedereen!!!
En...
We staan op #15 in fantasy!!!!!

Heel erg bedankt iedereen die dit nu leest, heeft gestemt of gereageerd (liefst allemaal natuurlijk lol)
Zonder jullie was dit nooit gelukt en ja ik wilde jullie gewoon even bedanken.

Het was eigenlijk de bedoeling dat ik een hoofdstuk van daimivol zou uploaden. Maar ik had geen inspiratie woehoe 😑
r0saliemaria hoofdstuk 60 komt er zo snel mogelijk aan 😙

Xxx- Donna ♥