◄[SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.IV) | #thriller (✓)

◄ [MP:4] - BÖLÜM 18 ►

(Bilgilendirme: Birkaç bölüm gifsiz ve fotoğrafsız geçecektir. Fotoğraf kıtlığı çekiyoruz arkadaşlar.)

👁‍🗨: "Fark edilmeyen bir detay var."

[x]

Arabayı süren Jennie'ye baktı Lalisa. "Daha hızlı gitsen iyi olur, uyuşuk gibi gidiyoruz boş yolda çünkü."

Yola çıkalı 3 saat olmuştu ve hala görünüyordu şehrin çıkış kapısı.

Jennie dik dik kendisine bakarken Lalisa kaş çattı. "Önüne baksana salak, kaza yapacağız şimdi!"

Jennie sabır dileyerek önüne dönerken Lalisa başını çevirip hemen arkalarında olan Rose ve çocuklara doğru baktı otobüsün içine. Daha sonra içeri girdi.

1 Saat sonra şehir merkezinden iyice uzaklaşarak hurdalığa geldiklerinde arabayı park edip indiler ve otobüsü kenara çekip çocukları indiren Rose'ye baktılar. "Rose?"

Çocuklar otobüsten iner inmez kulübe evlerine doğru koştuklarında sesleri duyan aileler evlerinden çıktıkları sırada çocuklarını gördüklerinde sevinçten ve mutluluktan ağlamaya başlayıp diz çöktüler ve çocuklarına sarıldılar sımsıkı. Rose, Lalisa ve Jennie'nin yanına gelirken yüzünde tebessümle çocuklarına kavuştukları için mutluluktan gözyaşı döken ailelere bakmayı sürdürdü. "Ne kadar mutlular."

Jennie ve Lalisa içten bir gülümsemeyle ailelere bakarlarken Lalisa ve Rose başlarını Jennie'ye çevirip gülümsediler. "Onları kurtarmakla çok iyi yaptık Jennie."

"Evet, planın sayesinde aileler çocuklarına kavuştular." Dediklerinde Jennie başını kızlara çevirip tebessüm ettiğinde kızlar kendisine sarıldılar. Sevgi ve mutluluk dolu bir sarılmanın ardından ayrıldıklarında bakıştılar.

"Artık gitmeliyiz." Dedi Rose. Lalisa ve Jennie başlarıyla onayladılar kendilerini. Başlarını çevirerek son bir defa çocuklara ve ailelere baktıktan sonra arkalarını dönerek arabaya doğru ilerlediler.

"Tek bir anne ya da babanın mutlu olması için bile bunu yapabilirdim, sanırım." Lalisa mutlulukla kızlara bakıp gülümseyince Rose Jennie gibi başını ayak uçlarına çevirdi eğerek.

Elleri karnına gittiğinde gözlerini kapadı mutlulukla.

Bir anne olarak, bunu çok iyi biliyordu.

Jennie başını kaldırarak göğe baktıktan sonra arkasına çevirdi ileri adımlarken. Bakışları annesinin ölümüne şahitlik eden feryat ederek ağlamış küçük çocuğun babasına sarıldığı ana odaklandığında gözleri doldu.

Ancak yüzündeki tebessümle hiç olmazsa yalnız kalmayacağını düşünerek mutlu oldu.

Ve artık gitme zamanıydı.

Hayatlarında bir ilki başarıp çocukların hayatını kurtaran kızlar, içlerine serpilen suyla arabaya doğru adımlamayı sürdürdüler.

Artık bir engel kalmamıştı önlerinde, tüm bunlardan kurtulmaları için.

[MEZAR PARTISI: DORDUNCU KITAP]

"Siz öyle sanın. :)
Daha yeni başlıyoruz."