◄[SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.IV) | #thriller (✓)

◄ [MP:4] - BÖLÜM 51 ►

👁‍🗨: "Acizlikti, gözünün yaşına bakmasına rağmen elinden ve yüreğinden bir şey gelmemesi.
Çaresizlikti, yüreğinin peşinden koşarak gittiği genç kızın yüzüne bakarken susarak sadece bir tatlı tebessüm etmesi.
Korkaklıktı, uçurumun ucunda arkasını döndüğü yüreği ve zihnine ihanet ederek kendini boşluğa bırakması."

[x]

Jennie başını iki yana salladı gülümsemeye çalışarak. "Ben hasta değilim ki, yanılıyorsun. Ben iyiyim, bir şeyim yok ve zeki-"

"Mantıklı düşünebiliyor musun Jennie?" Diye sordu V yalvarırmışcasına ellerini tutup yüzüne bakarken hafifçe eğilip. Jennie susunca konuştu. "Eğer mantıklı düşünseydin, kadını öldürmekten vazgeçmez miydin?"

"Annem içindi." Dedi Jennie. V başını salladı. "Biliyorum, anneler için ne yapsak az. Asla ödeyemeyiz verdikleri emekleri ama bu şekilde olmazdı Jennie. Olamazdı, haline bir bak. Sen kadını korumaya çalışırken o seni ömür boyu kim bilir belki de ölme olasılığının yüksek olduğu hapisten kurtarmak için seni hastaneye yatırdı. Korumak için. Ve kendisi hastaydı da, hasta haline rağmen kızı için yaptı bunu."

Jennie'nin gözleri dolup içinden dudaklarını kemirmeye başlamışken bir an bile ayırmadığı bakışları V'nin gözlerinde dolanmaya devam etti.

"Senin suçunu üstlendi belki de, ve trafik kazasında hayatını kaybetti Jennie."

"Yeter." Ellerini çekti Jennie gözlerinden yaşlar taşarken sinirle. Başını eğdi. "16 sene geçmiş, konuşmaya gerek yok. Hasta değilim, o kadar."

"Jennie lütfen." V ellerini yeniden tuttu. "Bana bak."

"Hayır, bakmak istemiyorum."

"Neden?"

Genç kız birden titreyen sesini bırakıp ağlamaya başladığında hıçkırıklarının arasından zar zor konuştu. "Canımı yakıyorsun..."

V hüzünle yüzüne baktı. "Annen için bile olsa, hayatını mahvetmemen lazımdı. Ve hala şu anda bile bunun doğru olduğunu düşünüyorsun. Söylediklerimden sonra mı Jennie?"

Genç kız başını iki yana salladığında V çenesinden tutup başını kaldırdı ve gözlerine bakmasını sağladı. "Seni incitmek için söylemediğimi biliyorsun. Şimdi bana bir söz ver, ve ben de elimden gelen ne varsa yapacağım. Tedavi olacaksın, anlaştık mı?"

Jennie gözlerini yumarak ağlamaya devam ederken yutkundu. "Hasta değilim..."

"İnan bana, hasta olmak kötü bir şey değil. Tedavi olabilirsin, sadece ruhunda yıpranmış parçalar yerlerinden çıktığı için düzeltilmen gerekiyor. Delik açılmış ruhuna gerekirse yama olurum, ama yanında olacağım. Elimden ne gelirse, tamam mı?"

Jennie'nin çenesinden parmaklarını çekip içtenlikle gülümserken Jennie ağlamasını kesti ve çekingenlikle baktı yüzüne. Başını salladığında V onu onayladı.

"Eğer hastaysam, tedavi olduğumda bu geçecekse olurum. Ama kaybettiğim senelerimi ve annemi geri getirmeyecek." Yeniden ağlamaya başladığında V omzunu sıvazladı.

"Anneni getirmeyecek olsa bile, sana iç huzur getireceğine eminim ve önemli olan da bu. Üzülme, yanındayım."

V yüzündeki tebessümü soldururken gözlerini kapattı yaşları çenesine süzüldüğü vakit.

Rose, gerçekten de haklıydı. Onlar birer suçlulardı, ve suçlarını kabul etmedikçe bu çile bitmeyecekti.

Jennie'nin tedavi olması, işlediği suçu kabullenip başındaki musallattan kurtulması demekti.

[MEZAR PARTISI: DORDUNCU KITAP]