Unicode
_______
ဘတ်ဟျွန်းအတွက်နေ့တိုင်းကစိတ်ညစ်စရာတွေကြီးပဲ..အိမ်မှာနေချင်စိတ်တွေတောင်ပျောက်လာတာကြောင့်..ချန်းညောလ်ဆီကိုဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
"ချန်းညောလ် မင်းဒီနေ့အားလား"
"အေး..အားတယ်..ဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ငါတို့အပြင်သွားရအောင်ကွာ.."
"အပြင်..မင်းကဘယ်ကိုသွားချင်လို့လဲ"
"တစ်နေရာရာပေါ့ကွာ.."
"အေးပါ...ငါလာခေါ်မယ်..မင်းစောင့်နေနော်..အေးအေးဒါပဲ"
လေးဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နေတော့..ချန်းညောလ်ရောက်လာသည်။
"ဘတ်ဟျွန်း..မင်းသွားမယ့်တစ်နေရာရာကဘယ်လဲ"
"ငါစိတ်ညစ်နေလို့ကွာ..စိတ်ပြေမယ့်တစ်နေရာ"
ချန်းညောလ်ခနစဥ်းစားနေပြီး.နောက်တော့.အကြံရသွားပုံရကာ..လက်ဖျောက်တီးကာ.ကားစက်နှိုးလိုက်သည်။
"ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ"
"လိုက်ခဲ့..ဟိုရောက်ရင်သိလိမ့်မယ်"
ဘတ်ဟျွန်းဘာစကားမှမပြောပဲငြိမ်ငြိမ်လေး..လိုက်လာခဲလိုက်သည်။
ချန်းညောလ်ပြောသည့်တစ်နေရာရာကိုရောက်တော့..ဘတ်ဟျွန်းစိတ်ပျက်စွာရပ်နေမိသည်။
သူတို့ရောက်နေသည့်နေရာကတော့..ကစားကွင်း။
"ဘတ်ဟျွန်း..ဘယ်လိုလဲ..အဆင်ပြေလား"
"ချန်းညောလ်မင်းပြောတဲ့ဟိုနေရာက ဒီနေရာလား"
"အေးလေ..မကောင်းဘူးလား..မင်းဒီထဲမှာဆော့စရာတွေအများကြီးပဲလေ..လာလာ..ပင်လယ်ဓားပြသွားဆီးမယ်လာ"
လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်သွားတာကြောင့်ဘတ်ဟျွန်းခမျာယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ပါသွားရရှာသည်။
ပင်လယ်ဓားပြစီးပြီးဆင်းလာတော့..ဘတ်ဟျွန်းမှာယဲ့ယဲ့လေးပဲရှိတော့သည်။ကြောက်၍မဟုတ်ပဲ..မစီးချင်ပဲစီးလိုက်ရတာကြောင့်..စိတ်ညစ်ပါတယ်ဆို..စိတ်ကပိုတောင်ကျဆင်းလာသေးသည်။
အရပ်သုံးပါးနားမလည်သောချန်းညောလ်က..
ရိုလာကိုစတာစီးရန်တစ်ခါဆွဲခေါ်သွားပြန်ရော။
YOU ARE READING
ကလေးရဲ့လူကြီး။ (Complete)
FanfictionOh sehun:::ဘယ်သူ့ကိုမှ..ထပ်ချစ်လို့ မဖြစ်ဘူး..ဘယ်သူ့ကိုမှလည်းထပ်ပြီးချစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး Xiao Luhan:::ခင်ဗျားက ကျွန်တော့် အတွက်ပဲလူကြီး..ခင်ဗျားရှောင်ပြေးလို့ရမယ်မထင်နဲ့. #HunHan #fanfic Thanks to all the readers. Author..Nun Hnin
