Chapter 1

30 1 0
                                    

Malaika's POV

Pag kalabas ko ng airport ay bigla kong narinig yung pangalan ko.


"MALAIKA RIOS!!!" pag tingin ko sa tumawag sakin ay napangiti ako nang makita ko si Amara. She is my bestfriend since highschool, dito siya Korea nag stay for her business. Amara is a world known fashion designer and owns a clothing line. I still remember na kung hindi photographer niya ay kinukuha niya ako as model niya noon. Talented ata to.


Pagkalapit ni Amara ay bigla niya akong niyakap ng mahigpit. I feel more relief by her hug.


"Welcome to Korea bitch." Mahinang bulong niya sa tenga ko habang nakayakap, kahit mahina ay alam kong naiiyak na yung boses niya pati tuloy ata ako maiiyak dahil sakanya. Ayaw ko pero umiyak kaya naman agad akong tumawa and put some distance for me to see her face.


"I miss you too." Umirap siya sa sinabi ko at ngumiti din.


"Che, sige na nga. I miss you. Halika na kain muna tayo." Halata sa mukha niya na naiilang kaya tumawa na lang ako at sumunod sakanya.


Naglakad kami papunta sa kotse niya, I smirk as I saw her car. Ferrari huh. Pagtingin ko kay Amara ay nakangisi na siya sakin kaya umiling na lang ako at sumakay na.


"Saan mo gusto kumain?" tanong niya sakin kaya naman napa-isip ako.


"Mcdo na lang siguro, i-take out na. Pagod ako sa flight." Tumango si Amara pero agad itong napatigil na parang may naalala.


"Saan ka nga pala mag-stay? At oo nga pala hindi mo pa sinasabi sakin kung hanggang kalian ka dito."


"I plan to rent a studio type apartment or stay on a condo siguro. 6 months ako dito." Pagkatapos ko sabihin ay nagulat ako ng bigla siyang nag preno.


"What? Ang tagal mo pala dito, why not stay in my house?"


"Yeah, I'm taking a break. Nakakahiya, you have your family there, ayaw ko dumagdag."


"Para ka namang iba sakin, sige, ganito na lang. I have a condo and no one is staying there. Sakin ka na lang mag rent, alam kong ayaw mo na hindi mag babayad. May mga gamit na din doon and halos malapit yun sa lahat."


Napaisip naman ako sa sinabi niya and mas convenient nga iyon kaya tumango na lang ako at ngumiti sakanya.


"Good, pipilitin din naman kita kung hindi ka pumayag. Anyways, I know that you said that you're on break but I don't believe you. Masyado kang workaholic, 6 months without doing work? That's so not you." Natawa ako sa sinabi niya. She knows me to well.


"You're right. I wouldn't waste 6 months staying here doing nothing. I plan on putting a branch of my business here and also I have some scheduled photoshoot's here." I said and cross my arms and close my eyes to rest.


"By business you said, which business of yours? And by photoshoot, you mean you will take pictures or you will model?"


"All. Of course, I will be the photographer, getting me as a model is so rare."


"Right." Rinig ko ang buntong hininga niya. I decided to sleep while waiting to our destinantion. I'm so tired already.


Amara's POV

Itong babaeng ito talaga napaka workaholic. By all she means her bar, café, and restaurant. Tapos may mga photoshoot's pa pala siya. Manang mana sa daddy niya, workaholic din. Makapag trabaho kala mo naman mag hihirap eh ang yaman yaman ng daddy niya. At our age of 26 ang dami niya na naachive sa buhay, iba talaga pag talented. Anyways talented kami both pero sumobra nga lang siya.


Imagine magaling na siya sa pag handle ng business, maganda din, tapos kilala din siya na photographer sa buong mundo though bihira lang siya tumanggap ng client, madalas busy yan sa business niya.


Hays. Ito ba yung version niya as break? She's beating herself again.


I admire this girl so much. She's been struggling a lot since I don't know when but still have the guts to smile. Working is her escape. Means she's still escaping huh?


I can't do anything but to let her, she won't let me help her. I know she can do it. I will just guide her.

ORPHICWhere stories live. Discover now